Anna Veith
Anna Veith z domu Fenninger (ur. 18 czerwca 1989 w Hallein) – austriacka narciarka alpejska, trzykrotna medalistka olimpijska, sześciokrotna medalistka mistrzostw świata, wielokrotna medalistka mistrzostw świata juniorów oraz dwukrotna zdobywczyni Pucharu Świata.
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawiła się 8 grudnia 2004 roku w Gosau, gdzie w zawodach FIS Race zajęła 32. miejsce w slalomie gigancie. W 2006 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Quebecu, zdobywając złote medale w supergigancie i kombinacji oraz srebrny w zjeździe. Podobne wyniki osiągnęła podczas mistrzostw świata juniorów w Formigal, gdzie była najlepsza w gigancie i kombinacji oraz druga w supergigancie. Ostatni sukces w tej kategorii wiekowej osiągnęła na MŚJ w Ga-Pa w 2009 roku, gdzie zajęła trzecie miejsce w supergigancie.
W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 11 listopada 2006 roku w Levi, gdzie nie ukończyła pierwszego przejazdu slalomu. Pierwsze pucharowe punkty zdobyła 21 stycznia 2007 roku w Cortinie d’Ampezzo, zajmując szesnaste miejsce w gigancie. Dwa lata później w tej samej miejscowości po raz pierwszy stanęła na podium, zajmując drugie miejsce w supergigancie. Rozdzieliła wtedy Szwedkę Jessicę Lindell-Vikarby i Andreę Dettling ze Szwajcarii. Pierwsze zwycięstwo w zawodach tego cyklu wywalczyła 26 stycznia 2009 roku w Cortinie d'Ampezzo, gdzie była najlepsza w supergigancie. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 2013/2014, kiedy zdobyła Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej. W tym samym sezonie była też najlepsza w klasyfikacji giganta oraz druga w klasyfikacjach zjazdu i supergiganta. Rok wcześniej była trzecia w klasyfikacji generalnej, ulegając tylko Tinie Maze ze Słowenii i Niemce Marii Höfl-Riesch. Zajęła wtedy także drugie miejsce w gigancie i trzecie w supergigancie. W pierwszej trójce klasyfikacji końcowych znalazła się również w sezonie 2011/2012, kiedy była trzecia w supergigancie.
W 2009 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Val d’Isère, gdzie zajęła między innymi czwarte miejsce w supergigancie. Walkę o medal przegrała tam ze swą rodaczką, Andreą Fischbacher. Rok później startowała w igrzyskach olimpijskich w Vancouver, zajmując 16. miejsce w superkombinacji i supergigancie oraz 25. w zjeździe. Pierwszy medal wśród seniorek wywalczyła na mistrzostwach świata w Ga-Pa w 2011 roku, zwyciężając w superkombinacji. na tych samych mistrzostwach wspólnie z kolegami z reprezentacji zajęła drugie miejsce w zawodach drużynowych. Podczas rozgrywanych dwa lata później mistrzostw świata w Schladming zdobyła brązowy medal w gigancie. W zawodach tych wyprzedziły ją jedynie Francuzka Tessa Worley i Tina Maze. brała również udział w igrzyskach olimpijskich w Soczi w 2014 roku, gdzie zwyciężyła w supergigancie, a w gigancie była druga. Rozdzieliła wtedy na podium Tinę Maze i Niemkę Viktorię Rebensburg. Sezon zakończyła zdobyciem Kryształowej Kuli za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata jako pierwsza Austriaczka od 2005 roku.
Sezon 2014/2015 był najlepszym w jej dotychczasowej karierze. Obroniła zwycięstwo w klasyfikacji generalnej PŚ a podczas mistrzostw świata w Vail/Beaver Creek zdobyła złote medale w gigancie i supergigancie oraz srebrny w zjeździe.
W październiku 2015 roku, tuż przed rozpoczęciem kolejnego sezonu, doznała kontuzji kolana podczas treningu w Sölden. Zerwała więzadła krzyżowe w prawym kolanie, a także uszkodziła rzepkę. Kontuzja wykluczyła jej udział w zawodach w całym sezonie 2015/2016[1].
Do rywalizacji powróciła 27 grudnia 2016 roku w Semmering, gdzie nie zakwalifikowała się do pierwszego przejazdu giganta. Dzień później zdobyła pierwsze po powrocie punkty, zajmując w tej samej konkurencji 25. miejsce. Miesiąc później, 29 stycznia 2017 roku w Cortinie d’Ampezzo, wywalczyła swoje jedyne podium tego sezonu, kończąc supergiganta na trzeciej pozycji. W lutym 2017 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Sankt Moritz, gdzie zajęła 22. miejsce w gigancie, a supergiganta nie ukończyła.
Starty w sezonie 2017/2018 zaczęła od zajęcia 21. miejsca w zjeździe w Lake Louise. W pierwszej części sezonu jeden raz stanęła na podium, 17 grudnia 2017 roku w Val d’Isère wygrała supergiganta. W lutym 2018 roku wzięła udział w igrzyskach olimpijskich w Pjongczangu, zdobywając srebrny medal w tej samej konkurencji. Uplasowała się tam między Czeszką Ester Ledecką i Tiną Weirather z Liechtensteinu.
W styczniu 2019 podczas treningu giganta w Pozza di Fassa doznała kolejnej kontuzji zerwania więzadeł co wykluczyło ją ze startów do końca sezonu (w tym m.in. Mistrzostw Świata)[2].
23 maja 2020 ogłosiła, że z powodu licznych kontuzji kończy aktywną karierę sportową.
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Od 2009 roku związana ze snowboardzistą Manuelem Veithem. Para pobrała się 16 kwietnia 2016 roku i Anna przyjęła nazwisko męża. Tym samym od sezonu 2016/2017 narciarka startuje pod nowym nazwiskiem.
Osiągnięcia
[edytuj | edytuj kod]Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
---|---|---|---|---|---|---|---|
25. | 17 lutego | 2010 | Whistler | Zjazd | 1:44,19 | +5,76 | Lindsey Vonn |
16. | 18 lutego | 2010 | Whistler | Superkombinacja | 2:09,14 | +4,13 | Maria Riesch |
16. | 20 lutego | 2010 | Whistler | Supergigant | 1:20,14 | +2,16 | Andrea Fischbacher |
8. | 10 lutego | 2014 | Krasnaja Polana | Superkombinacja | 2:34,62 | +1,82 | Maria Höfl-Riesch |
DNF | 12 lutego | 2014 | Krasnaja Polana | Zjazd | 1:41,57 | — | Dominique Gisin Tina Maze |
1. | 15 lutego | 2014 | Krasnaja Polana | Supergigant | 1:25,52 | — | — |
2. | 18 lutego | 2014 | Krasnaja Polana | Gigant | 2:36,87 | +0,07 | Tina Maze |
12. | 15 lutego | 2018 | Pjongczang | Gigant | 2:20,02 | +2,08 | Mikaela Shiffrin |
2. | 17 lutego | 2018 | Pjongczang | Supergigant | 1:21,11 | +0,01 | Ester Ledecká |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
---|---|---|---|---|---|---|---|
4. | 3 lutego | 2009 | Val d’Isère | Supergigant | 1:20,73 | +1,28 | Lindsey Vonn |
7. | 6 lutego | 2009 | Val d’Isère | Superkombinacja | 2:20,13 | +2,56 | Kathrin Zettel |
DNF1 | 9 lutego | 2009 | Val d’Isère | Zjazd | 1:30,31 | — | Lindsey Vonn |
32. | 14 lutego | 2009 | Val d’Isère | Slalom | 1:51,80 | — | Maria Riesch |
5. | 8 lutego | 2011 | Ga-Pa | Supergigant | 1:23,82 | +0,82 | Elisabeth Görgl |
1. | 11 lutego | 2011 | Ga-Pa | Superkombinacja | 2:43,23 | — | — |
17. | 13 lutego | 2011 | Ga-Pa | Zjazd | 1:47,24 | +2,36 | Elisabeth Görgl |
2. | 16 lutego | 2011 | Ga-Pa | Drużynowo | — | — | Francja |
DNF 1 | 5 lutego | 2013 | Schladming | Supergigant | 1:35,39 | — | Tina Maze |
DNF 2 | 8 lutego | 2013 | Schladming | Superkombinacja | 2:39,92 | — | Maria Höfl-Riesch |
11. | 10 lutego | 2013 | Schladming | Zjazd | 1:50,00 | +1,55 | Marion Rolland |
3. | 14 lutego | 2013 | Schladming | Gigant | 2:08,06 | +1,18 | Tessa Worley |
1. | 3 lutego | 2015 | Vail/Beaver Creek | Supergigant | 1:10,29 | — | — |
2. | 6 lutego | 2015 | Vail/Beaver Creek | Zjazd | 1:45,89 | +0,02 | Tina Maze |
4. | 9 lutego | 2015 | Vail/Beaver Creek | Superkombinacja | 2:33,37 | +0,89 | Tina Maze |
1. | 12 lutego | 2015 | Vail/Beaver Creek | Gigant | 2:19,16 | — | — |
DNF | 7 lutego | 2017 | Sankt Moritz | Supergigant | 1:32,34 | - | Nicole Schmidhofer |
22. | 16 lutego | 2017 | Sankt Moritz | Gigant | 2:05,55 | +3,16 | Tessa Worley |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
---|---|---|---|---|---|---|---|
2. | 3 marca | 2006 | Québec | Zjazd | 1:13,51 | +0,10 | Marianne Abderhalden |
4. | 4 marca | 2006 | Québec | Slalom | 1:37,30 | +1,63 | Maria Pietilä-Holmner |
1. | 5 marca | 2006 | Québec | Supergigant | 1:10,96 | - | - |
9. | 7 marca | 2006 | Québec | Gigant | 2:22,43 | +2,07 | Tina Weirather |
1. | 7 marca | 2006 | Québec | Kombinacja | 24,49 pkt | - | - |
2. | 23 lutego | 2008 | Formigal | Supergigant | 1:40,19 | +0,78 | Viktoria Rebensburg |
4. | 26 lutego | 2008 | Formigal | Zjazd | 1:50,13 | +1,25 | Ilka Štuhec |
8. | 28 lutego | 2008 | Formigal | Slalom | 1:33,85 | +2,29 | Michaela Kirchgasser |
1. | 29 lutego | 2008 | Formigal | Gigant | 1:42,50 | - | - |
1. | 29 lutego | 2008 | Formigal | Kombinacja | 30,20 pkt | - | - |
17. | 1 marca | 2009 | Ga-Pa | Slalom | 1:42,07 | +3,47 | Denise Feierabend |
6. | 2 marca | 2009 | Ga-Pa | Gigant | 2:45,81 | +1,93 | Viktoria Rebensburg |
3. | 3 marca | 2009 | Ga-Pa | Supergigant | 1:19,80 | +1,11 | Viktoria Rebensburg |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
[edytuj | edytuj kod]- sezon 2006/2007: 108.
- sezon 2007/2008: 60.
- sezon 2008/2009: 20.
- sezon 2009/2010: 26.
- sezon 2010/2011: 12.
- sezon 2011/2012: 5.
- sezon 2012/2013: 3.
- sezon 2013/2014: 1.
- sezon 2014/2015: 1.
- sezon 2016/2017: 74.
- sezon 2017/2018: 15.
- sezon 2018/2019: 39.
- sezon 2019/2020: 61.
Miejsca na podium
[edytuj | edytuj kod]Sezon | 1. miejsce | 2. miejsce | 3. miejsce | Razem |
2006/2007 | - | - | - | - |
2007/2008 | - | - | - | - |
2008/2009 | - | 1 | - | 1 |
2009/2010 | - | - | - | - |
2010/2011 | - | - | 2 | 2 |
2011/2012 | 1 | 3 | 2 | 6 |
2012/2013 | 3 | 2 | 3 | 8 |
2013/2014 | 4 | 4 | 3 | 11 |
2014/2015 | 6 | 8 | 1 | 15 |
2016/2017 | - | - | 1 | 1 |
2017/2018 | 1 | 1 | - | 2 |
Suma | 15 | 19 | 12 | 45 |
Zwycięstwa w zawodach
[edytuj | edytuj kod]- Lienz – 28 grudnia 2011 (gigant)
- Semmering – 28 grudnia 2012 (gigant)
- Ga-Pa – 3 marca 2013 (supergigant)
- Ofterschwang – 9 marca 2013 (gigant)
- Lienz – 28 grudnia 2013 (gigant)
- Are – 6 marca 2014 (gigant)
- Are – 7 marca 2014 (gigant)
- Lenzerheide – 16 marca 2014 (gigant)
- Sölden – 25 października 2014 (gigant)[3]
- Maribor – 21 lutego 2015 (gigant)
- Bansko – 1 marca 2015 (superkombinacja)
- Bansko – 2 marca 2015 (supergigant)
- Are – 13 marca 2015 (gigant)
- Méribel – 22 marca 2015 (gigant)
- Val d’Isère – 17 grudnia 2017 (supergigant)
Pozostałe miejsca na podium w zawodach
[edytuj | edytuj kod]- Cortina d’Ampezzo – 26 stycznia 2009 (supergigant) – 2.miejsce
- Zauchensee – 8 stycznia 2011 (zjazd) – 3.miejsce
- Cortina d’Ampezzo – 21 stycznia 2011 (supergigant) – 3.miejsce
- Lake Louise – 4 grudnia 2011 (supergigant) – 2.miejsce
- Beaver Creek – 7 grudnia 2011 (supergigant) – 3. miejsce
- Bad Kleinkirchheim – 8 stycznia 2012 (supergigant) – 3. miejsce
- Ga-Pa – 5 lutego 2012 (supergigant) – 2. miejsce
- Schladming – 18 marca 2012 (gigant) – 2. miejsce
- Lake Louise – 2 grudnia 2012 (supergigant) – 3. miejsce
- Åre – 19 grudnia 2012 (gigant) – 2. miejsce
- St. Anton – 12 stycznia 2013 (zjazd) – 3. miejsce
- St. Anton – 13 stycznia 2013 (supergigant) – 2. miejsce
- Maribor – 26 stycznia 2013 (gigant) – 3. miejsce
- Beaver Creek – 30 listopada 2013 (supergigant) – 2. miejsce
- Lake Louise – 7 grudnia 2013 (zjazd) – 3. miejsce
- Lake Louise – 8 grudnia 2013 (supergigant) – 3. miejsce
- St. Moritz – 14 grudnia 2013 (supergigant) – 3. miejsce
- Altenmarkt-Zauchensee – 11 stycznia 2014 (zjazd) – 2. miejsce
- Crans-Montana – 2 marca 2014 (zjazd) – 2. miejsce
- Lenzerheide – 13 marca 2014 (supergigant) – 2. miejsce
- Lake Louise – 5 grudnia 2014 (zjazd) – 2. miejsce
- Val d’Isère – 21 grudnia 2014 (supergigant) – 2. miejsce
- Innsbruck – 28 grudnia 2014 (gigant) – 2. miejsce
- Cortina d’Ampezzo – 19 stycznia 2011 (supergigant) – 2.miejsce
- St. Moritz – 24 stycznia 2015 (zjazd) – 2. miejsce
- St. Moritz – 25 stycznia 2015 (supergigant) – 2. miejsce
- Ga-Pa – 7 marca 2015 (zjazd) – 2. miejsce
- Ga-Pa – 8 marca 2015 (supergigant) – 3. miejsce
- Méribel – 20 marca 2015 (supergigant) – 2. miejsce
- Cortina d’Ampezzo – 29 stycznia 2017 (supergigant) – 3. miejsce
- Crans-Montana − 3 marca 2018 (supergigant) – 2. miejsce
- W sumie (15 zwycięstw, 19 drugich i 12 trzecich miejsc).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
- Profil na sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.)