Przejdź do zawartości

Antoni Tyzenhauz (1756–1816)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ten artykuł dotyczy generała. Zobacz też: Inne osoby o tym imieniu i nazwisku.
Antoni Tyzenhauz
Herb
Bawół I
Rodzina

Tyzenhauzowie

Data urodzenia

1756

Data śmierci

19 lutego 1816

Ojciec

Tomasz Tyzenhauz

Żona

Zofia Tyzenhauz

Odznaczenia
Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów)

Antoni Tyzenhauz herbu Bawół[1] (ur. 1756, zm. 19 lutego 1816) – generał wojsk Wielkiego Księstwa Litewskiego, członek Rady Narodowej Litewskiej w 1794 roku[2], członek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego w 1776 roku i poseł na sejm 1776 roku z powiatu rzeczyckiego[3], chorąży wileński w latach 1777–1816[4], starosta rohaczewski, prezydent Wilna w 1792 roku.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Poseł na sejm 1778 roku z powiatu słonimskiego[5]. Poseł województwa smoleńskiego na sejm 1780 roku[6], sędzia sejmowy[7]. Poseł na Sejm Czteroletni z województwa wileńskiego w 1790 roku[8], członek Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej[9], komisarz Komisji Porządkowej Cywilno-Wojskowej województwa wileńskiego w 1790 roku[10], był członkiem sprzysiężenia, przygotowującego wybuch insurekcji kościuszkowskiej na Litwie[11], deputowany Wydziału Porządku Deputacji Centralnej Wielkiego Księstwa Litewskiego w insurekcji kościuszkowskiej[12]. W 1794 roku był członkiem Deputacji Tajnej[13].

W 1812 roku przystąpił do Konfederacji Generalnej Królestwa Polskiego[14].

Żonaty z Zofią Tyzenhauzówną, której małżeństwo z Franciszkiem Ksawerym Chomińskim zakończyło się rozwodem.

Była kawalerem Orderu Świętego Stanisława[9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Złota księga szlachty polskiej, r. IV Poznań 1882, s. 389, H. Lulewicz, A. Rachuba, P. P. Romaniuk mylnie przypisują Tyzenhauzom herb Bawola Głowa.
  2. ↑ Leonid Żytkowicz, Litwa i Korona w r. 1794, w: Ateneum Wileńskie, rocznik XII, wilno 1937, s. 544.
  3. ↑ Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 529.
  4. ↑ Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego, t. 1, Województwo wileńskie XIV-XVIII wiek, pod redakcją Andrzeja Rachuby, Warszawa 2004, s. 743.
  5. ↑ Witold Filipczak, Sejm 1778 roku, Warszawa 2000, s. 347.
  6. ↑ Dyaryusz Seymu Ordyngo [!] Warszawskiego Roku 1780 Dnia 2go Pazdziernika Zaczętego, z Wyrażeniem Posłow, Sessyi, Projektow, Mow, &c., Grodno 1780, s. 8.
  7. ↑ Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 583.
  8. ↑ Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792...., Warszawa 1791, s. 317.
  9. ↑ a b Adam Skałkowski, Towarzystwo Przyjaciół Konstytucji 3 maja, w: Pamiętnik Biblioteki Kórnickiej, 1930, s. 81.
  10. ↑ Dziennik rządowo-ekonomiczno handlowy R. 5. T. II, Warszawa 1790, s. 416.
  11. ↑ Bartłomiej Szyndler, Powstanie kościuszkowskie 1794, Warszawa 1994, s. 117.
  12. ↑ Akty powstania Kościuszki, t. III, Wrocław–Kraków 1995, s. 401.
  13. ↑ Bartłomiej Szyndler, Powstanie kościuszkowskie 1794, Warszawa 1994, s. 135.
  14. ↑ Akcesy do konfederacji warszawskiej rządu i obywatelki Wielkiego Księstwa Litewskiego, podał Euzebiusz Łopaciński, w: Ateneum Wileńskie, r. XI, Wilno 1936, s. 355.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego, spisy, t. I: Województwo wileńskie XIV–XVIII wiek, opr. H. Lulewicz, A. Rachuba, P. P. Romaniuk, pod red. A. Rachuby, Warszawa 2004.
  • Złota księga szlachty polskiej, r. IV, Poznań 1882.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Antoni_Tyzenhauz_(1756–1816)&oldid=73771966”