Ardeola
Wygląd
Ardeola[1] | |||
Boie, 1822[2] | |||
Przedstawiciel rodzaju – czapla siodłata (A. grayii) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj |
Ardeola | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
Ardea ralloides Scopoli | |||
Synonimy | |||
| |||
Gatunki | |||
|
Ardeola – rodzaj ptaków z podrodziny czapli (Ardeinae) w obrębie rodziny czaplowatych (Ardeidae).
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Eurazji i Afryce[7].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała 38–52 cm, rozpiętość skrzydeł 75–92 cm; masa ciała 230–370 g[7].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Etymologia
[edytuj | edytuj kod]- Ardeola: łac. ardeola lub ardiola „czapelka”, od ardea „czapla”; przyrostek zdrabniający -ola (por. gr. αρδεολη ardeolē „czapla”)[8].
- Buphus: gr. βουφος bouphos „nieznany ptak który odzywał się głośno w nocy” (por. βουφορβος bouphorbos „pastuch”)[8]. Gatunek typowy: Ardea malaccensis J.F. Gmelin, 1789 (= Ardea grayii Sykes, 1832).
- Cancrophagus: łac. cancer, cancri „krab”; gr. -φαγος -phagos „jedzenie”, od φαγειν phagein „jeść”[8]. Gatunek typowy: Ardea ralloides Scopoli, 1769.
- Erythocnus (Erythrocnus): gr. ερυθρος eruthros „czerwony”; οκνος oknos „czapla”[8]. Gatunek typowy: Ardea rufiventris Sundevall, 1850.
Podział systematyczny
[edytuj | edytuj kod]Do rodzaju należą następujące gatunki[9]:
- Ardeola ralloides (Scopoli, 1769) – czapla modronosa
- Ardeola grayii (Sykes, 1832) – czapla siodłata
- Ardeola bacchus (Bonaparte, 1855) – czapla białoskrzydła
- Ardeola speciosa (Horsfield, 1821) – czapla okazała
- Ardeola idae (Hartlaub, 1860) – czapla malgaska
- Ardeola rufiventris (Sundevall, 1850) – czapla rudobrzucha
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Niepoprawna późniejsza pisownia Erythocnus Sharpe, 1894.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ardeola, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ F. Boie. Ueber Classication, infonderheit der europäischen Vögel. „Isis von Oken”. 14, s. 559, 1822. (niem.).
- ↑ F. Boie. Generalübersicht der ornithologischen Ordnungen, Familien und gattungen. „Isis von Oken”. 19, s. 979, 1826. (niem.).
- ↑ J.J. Kaup: Skizzirte Entwickelungs-Geschichte und natürliches System der europäischen Thierwelt: Erster Theil welcher die Vogelsäugethiere und Vögel nebst Andeutung der Entstehung der letzteren aus Amphibien enthält. Darmstadt: In commission bei Carl Wilhelm Leske, 1829, s. 42. (niem.).
- ↑ R.B. Sharpe. Erythocnus, gen. nov.. „Bulletin of the British Ornithologists’ Club”. 3 (17), s. xxxix, 1894. (ang.).
- ↑ R.B. Sharpe: Catalogue of the Birds in the British Museum. Cz. 28. London: Printed by order of the Trustees, 1898, s. 200. (ang.).
- ↑ a b D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette: Herons, Egrets, and Bitterns (Ardeidae), version 1.0.. W: S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020. DOI: 10.2173/bow.ardeid1.01. [dostęp 2020-05-25]. (ang.).
- ↑ a b c d Etymologia za: The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Ardeinae Leach, 1820 – czaple (wersja: 2023-03-12). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2023-04-21].