Barbara Rzeszotarska

Barbara Rzeszotarska
Data i miejsce urodzenia	17 stycznia 1936 ; Sokołów Podlaski
Data śmierci	19 listopada 2024
	profesor nauk chemicznych
	Specjalność: chemia organiczna, peptydy
Alma Mater	Politechnika Gdańska
Doktorat	1964
Habilitacja	1970 ; Uniwersytet Warszawski
Profesura	1978
	Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Politechnika Gdańska; Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Opolu
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Barbara Halina Rzeszotarska (ur. 17 stycznia 1936 w Sokołowie Podlaskim, zm. 19 listopada 2024^[1]) – polska chemik organik, specjalizująca się w peptydach; nauczycielka akademicka związana z Politechniką Gdańską i Wyższą Szkołą Pedagogiczną w Opolu (Uniwersytetem Opolskim).

Życiorys

Urodziła się w 1936 roku w Sokołowie Podlaskim w rodzinie inteligenckiej. Po II wojnie światowej ukończyła Technikum Chemiczne w Lublinie^[2]. Następnie podjęła studia na Politechnice Gdańskiej, które ukończyła w 1959 roku magisterium, napisanym pod kierunkiem prof. Leona Kamieńskiego. Bezpośrednio po ukończeniu studiów została zatrudniona jako asystentka na swojej macierzystej uczelni. W 1964 roku Rada Wydziału Chemii Politechniki Gdańskiej nadała jej stopień naukowy doktora nauk chemicznych, który otrzymała na podstawie obrony pracy doktorskiej pod kierunkiem prof. Emila Tasznera z zakresu racemizacji peptydów. Wraz z nowym tytułem objęła stanowisko adiunkta^[3].

Od 1965 roku pracuje na Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu (od 1994 roku Uniwersytet Opolski). Należała do grupy pionierów tworzących podstawy opolskiej chemii^[2]. W 1970 roku uzyskała na Uniwersytecie Warszawskim stopień naukowy doktora habilitowanego nauk chemicznych. Jej rozprawa habilitacyjna dotyczyła wybranych zagadnień chemii peptydów^[3].

Dwa lata później objęła dyrekcję Instytutu Chemii WSP, którą sprawowała do 1988 roku. W czasie jej rządów zakończyła się budowa Collegium Chemicium w 1978 roku, którego budowę rozpoczęto pod koniec lat 60. XX wieku. Poza tym w 1975 i 1986 roku Instytut był organizatorem wspólnie z kędzierzyńskim oddziałem SIiTPChem Ogólnopolskiego Zjazdu Polskiego Towarzystwa Chemicznego. W 1983 roku utworzono nową specjalizację – agrobiochemię. W związku z poszerzeniem oferty kształcenia, a co za tym idzie zakresu prac badawczych o problemy z pogranicza chemii i biologii, w 1984 roku w związku z rozwojem placówki przekazano na jej potrzeby dydaktyczno-naukowe stary, trzykondygnacyjny budynek przy ulicy Wandy. Ukoronowaniem jej rządów było uzyskanie przez opolską uczelnię pedagogiczną w 1988 roku praw do doktoryzowania w dziedzinie nauk chemicznych^[4].

Wraz z rozwojem kierowanej przez siebie placówki uzyskiwała kolejne awanse zawodowe. W 1978 roku została profesorem nadzwyczajnym, a w 1988 roku profesorem zwyczajnym^[3]. W 1990 roku kandydowała na funkcje rektora Wyższej Szkoły Pedagogicznej, przegrywając minimalnie z prof. Jerzym Pośpiechem^[5].

Dorobek naukowy i odznaczenia

Jej zainteresowania naukowe koncentrują się wokół problematyki związanej z chemią peptydów, chemią leków, konformacją małych modeli peptydowych a,b-dehydroaminokwasy, 2D FTIR, obliczeniach ab initio, acylowaniu aminotriazoli, leksytropsyny. W swoim dorobku naukowym ma ponad 100 publikacji, w tym artykułów, monografii, patentów, dydaktycznych rozpraw, skryptów. Jest członkiem Komitetu Nauk Chemicznych Polskiej Akademii Nauk. Kierowała zespołami, które rozwiązywały problemy ważne dla gospodarki krajowej i zagranicznej (Anglia)^[6]. Wypromowała 5 doktorów^[7].

Za swoją działalność naukowo-dydaktyczną i organizacyjną została odznaczona licznymi nagrodami oraz odznaczeniami uczelnianymi, regionalnymi i państwowymi. Do najcenniejszych z nich należą: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1980) i Medal Komisji Edukacji Narodowej (1979)^[3].

Przypisy

↑ Zmarła prof. Barbara Rzeszotarska związana z opolską chemią - Uniwersytet Opolski [online], www.uni.opole.pl [dostęp 2024-11-21] .
↑ ^a ^b S.Nicieja, Alma Mater Opoliensis: ludzie, fakty, wydarzenia, wyd. UO, Opole 2004, s. 123.
↑ ^a ^b ^c ^d Biografia profesor na stronie WCh UO [on-line] [dostęp 2012-05-29].
↑ Historia Wydziału Chemii UO na oficjalnej stronie WCh UO [on-line] [dostęp 2012-03-03].
↑ S.Nicieja, Alma Mater Opoliensis: ludzie, fakty, wydarzenia, wyd. UO, Opole 2004, s. 174.
↑ S.Nicieja, Alma Mater Opoliensis: ludzie, fakty, wydarzenia, wyd. UO, Opole 2004, s. 124.
↑ Prof. Barbara Janina Rzeszotarska, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2009-02-07] .

Bibliografia

Sylwetka prof. Rzeszotarskiej na stronie Wydziału Chemii UO
Prof. zw. dr hab. in Barbara Janina Rzeszotarska, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2009-02-07] .
Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny (redaktor naukowy Janusz Kapuścik), tom III: M-R (redaktor tomu Marek Halawa), Ośrodek Przetwarzania Informacji, Warszawa 2000, s. 743 (z fotografią)

[1] Zmarła prof. Barbara Rzeszotarska związana z opolską chemią - Uniwersytet Opolski [online], www.uni.opole.pl [dostęp 2024-11-21] .

[autonazwa1-2] S.Nicieja, Alma Mater Opoliensis: ludzie, fakty, wydarzenia, wyd. UO, Opole 2004, s. 123.

[autonazwa2-3] Biografia profesor na stronie WCh UO [on-line] [dostęp 2012-05-29].

[4] Historia Wydziału Chemii UO na oficjalnej stronie WCh UO [on-line] [dostęp 2012-03-03].

[5] S.Nicieja, Alma Mater Opoliensis: ludzie, fakty, wydarzenia, wyd. UO, Opole 2004, s. 174.

[6] S.Nicieja, Alma Mater Opoliensis: ludzie, fakty, wydarzenia, wyd. UO, Opole 2004, s. 124.

[7] Prof. Barbara Janina Rzeszotarska, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2009-02-07] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]