Baureihe 118 (DR)
.jpg) Baureihe 118 | |
| Producent |
LKM Babelsberg |
|---|---|
| Lata budowy |
1959-1970 |
| Układ osi |
B’B’ |
| Wymiary | |
| Masa służbowa |
78 t |
| Długość |
19460 mm |
| Rozstaw osi skrajnych |
5600 mm |
| Średnica kół |
1000 mm |
| Napęd | |
| Trakcja |
spalinowa |
| Typ silników |
MWJ12KVD18A |
| Pojemność zbiorników paliwa |
3800 l |
| Parametry eksploatacyjne | |
| Moc znamionowa |
1324 kW |
| Maksymalna siła pociągowa |
210,9 kN |
| Rodzaj przekładni |
hydrauliczna |
| Prędkość konstrukcyjna |
120 km/h |
| Parametry użytkowe | |
| System ogrzewania |
parowe |
Baureihe 118 (początkowo V 180) - lokomotywa spalinowa wyprodukowana w latach 1959-1970 dla kolei wschodnioniemieckich. Wyprodukowano 375 spalinowozów. Lokomotywy zostały wyprodukowane do prowadzenia pociągów towarowych na niezelektryfikowanych liniach kolejowych[2].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Po II wojnie światowej koleje NRD chciały odejść od trakcji parowej na rzecz uznawanej za nowoczesną trakcji spalinowej. Lokomotywa serii V 180 była wschodnioniemiecką odpowiedzią na zachodnioniemiecką serię V 200, którą była inspirowana[3]. Pierwszy projekt powstał w 1955 roku. Dla nowej lokomotywy nowo opracowano silnik 12 KVD o mocy 900 KM, skonstruowany przez VEB IFA w Chemnitz we współpracy z VEB Motorenwerk Johannisthal[4].
Pierwsza lokomotywa spalinowa V180 001 została wyprodukowana w 1959 roku i testowana w lutym 1960 roku[4]. Została zaprezentowana podczas wiosennych Targów Lipskich w charakterystycznym niebieskim malowaniu[5]. W listopadzie 1960 roku została wyprodukowana druga lokomotywa w kremowo-bordowym malowaniu, różniąca się wózkami jezdnymi[6]. W trzeciej lokomotywie z 1962 roku zmieniono stylistykę czoła, wprowadzając dwie szyby czołowe, trójkątne okna narożne i duże odsuwane okna boczne, co zostało zaakceptowane do produkcji[7]. Kolejne produkowane lokomotywy malowano na kolor bordowy tak samo jak druga lokomotywa[8]. Lokomotywy oznakowano jako V 180, a później Baureihe 118. Trzy lokomotywy (059, 131, 203) otrzymały doświadczalnie inny kształt czoła, z tworzywa sztucznego wzmacnianego włóknem szklanym, z szybami przednimi pod kątem ujemnym[9][7]. Od 1973 roku wyprodukowano lokomotywy spalinowe jednak o wzmocnionej mocy silnika spalinowego[10]. Od 1966 roku produkowane jako sześcioosiowe lokomotywy spalinowe[11]. Kilka lokomotyw zachowano jako eksponaty zabytkowe[12].
Prototypy V180 001 i 002 nie zostały przyjęte na stan kolei DR i złomowano je w 1966 i 1964 roku[7]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Christian Lindecke: Technische Daten Der Baureihe 118. (niem.).
- ↑ Steffen Tautz: Lokportrait Baureihe 118 der DR. (niem.).
- ↑ Rusak 2011 ↓, s. 32, 35.
- ↑ a b Rusak 2011 ↓, s. 33.
- ↑ Volker Thalhäuser: Diesellokomotive V180 001. (niem.).
- ↑ Rusak 2011 ↓, s. 33-34.
- ↑ a b c Rusak 2011 ↓, s. 34.
- ↑ Hans-Joachim Weise: Harzer Eisenbahngeschichte. [dostęp 2015-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-24)]. (niem.).
- ↑ Martin Treutler: Diesellokomotive der Baureihe 118. (niem.).
- ↑ Modelarstwo TT: Test lokomotywy spalinowej BR 118. [dostęp 2015-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- ↑ Andreas Christopher: Lokomotivbau Karl Marx - V180. (niem.).
- ↑ Thomas Welzel: Diesellokomoive Baureihe 118. (niem.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ryszard Rusak. Lokomotywy typu V 180 DR (1). „Świat Kolei”. 9/2011, s. 32-35, 2011.