Bolesław Taborski (poeta)

Bolesław Taborski

Data i miejsce urodzenia	7 maja 1927 Toruń
Data i miejsce śmierci	6 grudnia 2010 Londyn
Zawód, zajęcie	poeta, teatrolog, tłumacz

Grób Bolesława Taborskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Bolesław Taborski (ur. 7 maja 1927 w Toruniu, zm. 6 grudnia 2010 w Londynie) – polski poeta, teatrolog, tłumacz i krytyk literacki.

Udział w powstaniu warszawskim

W czasie wybuchu II wojny światowej miał 12 lat. Po raz pierwszy zaangażował się w działania konspiracyjne w Krakowie. Walkę w obronie kraju kontynuował po zamieszkaniu w Warszawie w 1943 roku. Należał wówczas do samokształceniowej grupy katolickiej i wstąpił do pułku „Baszta” Armii Krajowej, w którym działał pod pseudonimem „Juliusz”.

Podczas powstania warszawskiego walczył na Mokotowie. Prowadził wówczas dzienniczek, w którym hasłowo zapisywał informacje o wydarzeniach mających miejsce każdego dnia walk. Cały dokument, opatrzony sporządzonym po latach, rozwiniętym opisem, Bolesław Taborski wydał w publikacji „Moje Powstanie wtedy i teraz” (1998). Dzienniczek stanowi pierwszą część publikacji. Na drugą składa się zbiór artykułów, w których poeta porusza tematykę powstańczą.

Po zakończeniu powstania warszawskiego, Bolesław Taborski przebywał w obozie przejściowym w Pruszkowie, a następnie znalazł się w Stalagu X B Sandbostel. Przebywał tam do czasu wyzwolenia w 1945 roku i przeniósł się do Lubeki w północnych Niemczech. Tam też ukończył polskie liceum.

Życie i działalność kulturalna na emigracji

Od 1946 na emigracji w Wielkiej Brytanii. Należał do redakcji „Merkuriusza Polskiego”. Członek grupy poetyckiej Kontynenty. W latach 1959 – 1989 był pracownikiem Sekcji Polskiej BBC, prowadził między innymi niedzielny program poświęcony kulturze i sztuce, później zwany „Sztuka nad Tamizą”. Przetłumaczył na angielski dramaty Jana Pawła II: „Hiob”, „Jeremiasz”, „Brat naszego Boga”, „Przed sklepem jubilera”, „Promieniowanie ojcostwa”. Autor książek z dziedziny teatru. Był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i PEN Clubu.

Był mężem Haliny Taborskiej. Mieli córkę Annę.

Bolesław Taborski został pochowany 20 maja 2011 w Panteonie Żołnierzy Armii Krajowej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera D18-P04-2).

Główne dzieła

Zbiory wierszy:

• Czasy mijania (1957)
• Ziarna nocy (1958)
• Przestępując granicę (1962)
• Lekcja trwająca (1967)
• Głos milczenia (1969)
• Wybór wierszy (1973)
• Sieć Słów (1976)
• For the Witnesses (1978)
• Obserwator cieni (1979)
• Miłość (1980)
• Cudza teraźniejszość (1983)
• Sztuka (1985)
• Cisza traw (1986)
• Życie i śmierć (1988)
• Dobranoc bezsensie (1991)
• Przetrwanie (1998)
• Poezje wybrane (1999)
• Drzwi gnieźnieńskie/Gniezno Door (2000)
• Ułamek istnienia (2002)
• Nowa Era Big Brothera i inne wiersze (2004)
• Plan B. (2007)
• Mój przyjaciel Szekspir (2007)
• Jedyne wyjście (2010)

Książki o teatrze:

• Nowy teatr elżbietański (1967)
• Polish Plays in English Translations – a bibliography (1968)
• Byron and the theatre (1972)
• Karola Wojtyły dramaturgia wnętrza (1989)
• Wprost w moje serce uderza droga wszystkich: o Karolu Wojtyle Janie Pawle II – szkice, wspomnienia, wiersze (2005)

Książka o powstaniu warszawskim: Moje Powstanie – wtedy i teraz (1998).

Bibliografia

• Przez lustra: Pisarstwo Bolesława Taborskiego – szkice pod redakcją Wojciecha Ligęzy i Jana Wolskiego (2003)

Linki zewnętrzne

• Janusz Drzewucki: Kontemplacja i kontestacja. „Pismo Literacko-Artystyczne” 1988, nr 4