Celestyn II

Celestyn II
Coelestinus II
	Guido di Castello
	Papież; Biskup Rzymu
Kraj działania	Państwo Kościelne
Miejsce urodzenia	Città di Castello
Data i miejsce śmierci	8 marca 1144 ; Rzym, Włochy
Miejsce pochówku	bazylika św. Jana na Lateranie
	Papież
Okres sprawowania	26 września 1143–8 marca 1144
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	Kanonicy regularni św. Frygidiana
Śluby zakonne	najpóźniej 1114
Diakonat	najpóźniej 1129
Prezbiterat	prawdopodobnie 23 grudnia 1133
Nominacja biskupia	26 września 1143
Sakra biskupia	3 października 1143
Kreacja kardynalska	ok. 1129 (?); Honoriusz II
Kościół tytularny	S. Maria in Via Lata (ok. 1129); S. Marci (23 grudnia 1133)
Pontyfikat	26 września 1143

Celestyn II, łac. Coelestinus II, właśc. Guido di Castello^[1] CanReg (ur. w Città di Castello, zm. 8 marca 1144^[2]) – papież od 26 września 1143 do 8 marca 1144^[1].

Życiorys

Urodzony w Città di Castello jako Gwidon z Città di Castello, studiował filozofię u Piotra Abelarda^[2]^[3]. Uzyskał tytuł magistra i uchodził za wybitnego znawcę prawa kanonicznego^[2]. W 1114 był kanonikiem regularnym kongregacji św. Frygidiana przy katedrze S. Florido w rodzinnym mieście^[3]. Papież Honoriusz II mianował go kardynałem diakonem S. Maria in Via Lata^[2]. Data tej nominacji nie jest znana, prawdopodobnie jednak miała miejsce pod koniec pontyfikatu Honoriusza II, gdyż Guido nie występuje w żadnych wystawionych przez tego papieża dokumentach, a jeszcze w 1127 kardynałem diakonem S. Maria in Via Lata był Piotr^[3]^[4].

W okresie tzw. schizmy Anakleta II wspierał papieża Innocentego II i działał jako jego legat w Nadrenii (1131-1132)^[2]. Między 3 kwietnia 1130 a 21 grudnia 1133 podpisywał bulle papieskie jako diakon S. Maria in Via Lata, jednak w grudniu 1133 został promowany do rangi prezbitera S. Marci i między 11 stycznia 1134 a 16 maja 1143 podpisywał bulle jako S.R.E. indignus sacerdos^[3]. W 1137 był członkiem komisji kardynalskiej badającej legalność wyboru opata Rainaldo z Monte Cassino oraz uczestniczył w rozmowach z kardynałami z obediencji Anakleta II w Salerno (listopad 1137)^[5]. W 1139 działał jako legat Innocentego II w Lombardii^[6]^[3]. Był już człowiekiem w podeszłym wieku, kiedy 26 września 1143 został wybrany jako następca Innocentego II, w czasie rozruchów w Rzymie^[2]^[3].

Przyjął imię Celestyn II i w dniu 3 października 1143 otrzymał sakrę biskupią z rąk kardynała-biskupa Ostii Alberyka^[2]^[3]. W czasie krótkiego, półrocznego pontyfikatu nie zdołał opanować sytuacji w Rzymie, gdzie krótko przed śmiercią Innocentego II powstała komuna miejska przeciwna świeckiej władzy papieża, został również zmuszony do uznania króla Sycylii Rogera II^[2]^[3]. Papież cofnął nałożony interdykt na Francję i doszedł do porozumienia z królem Ludwikiem VII^[2].

Kardynałowie mianowani przez Celestyna II

Osobny artykuł: Kardynałowie z nominacji Celestyna II.

Zobacz też

Celestyn II (Teobald) – papież elekt w 1124, nie objął urzędu i nie jest umieszczany na liście papieży (często kwalifikowany jako antypapież)

Przypisy

↑ ^a ^b Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 86. ISBN 83-7006-437-X.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 238-239. ISBN 83-06-02633-0.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Dieter Girgensohn: CELESTINO II, papa. Dizionario Biografico degli Italiani – Volume 23 (1979). [dostęp 2015-01-10]. (wł.).
↑ Rudolf Hüls, Kardinäle, Klerus und Kirchen Roms: 1049-1130, Tybinga 1977, s. 239. O tym, że Guido został mianowany kardynałem jeszcze przez Honoriusza II, wiadomo jedynie z Liber Pontificalis.
↑ Barbara Zenker, Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130 bis 1159, Würzburg 1964, s. 118.
↑ Stefan Weiss, Die Urkunden der päpstlichen Legaten von Leo IX. bis Coelestin III. (1049–1198). Böhlau Verlag 1995, s. 141. Podawana często (np. Kelly, s. 238-239) informacja, że w 1139/40 był legatem we Francji, polega na pomyleniu kardynała Guido di Castello z kardynałem Guido Pisano z SS. Cosma e Damiano; zob. Weiss, op. cit., s. 119, 141; oraz Wilhelm Janssen, Die päpstliche Legaten in Frankreich vom Schisma Anaklets II. bis zum Tode Coelestins III. (1130-1198), Böhlau Verlag 1961, s. 34-35.

Bibliografia

Luchesius Spätling, Kardinal Guido und seine Legation in Böhmen-Mären, w: Mitteilungen des Instituts für österreichische Geschichtsforschung, Universitäts Wien Institut für Geschichtsforschung und Archivwissenschaft in Wien, 1958, s. 309-310
Ian Stuart Robinson, The Papacy 1073-1198. Continuity and Innovation, Cambridge University Press 1990
J.M. Brixius, Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130-1181, Berlin 1912
CASTELLO, Guido di (?-1144). The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2012-12-06]. (ang.).
Pope Celestine II. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2012-12-06]. (ang.).

[Wollpert-1] Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 86. ISBN 83-7006-437-X.

[Kelly-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 238-239. ISBN 83-06-02633-0.

[DBI-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Dieter Girgensohn: CELESTINO II, papa. Dizionario Biografico degli Italiani – Volume 23 (1979). [dostęp 2015-01-10]. (wł.).

[4] Rudolf Hüls, Kardinäle, Klerus und Kirchen Roms: 1049-1130, Tybinga 1977, s. 239. O tym, że Guido został mianowany kardynałem jeszcze przez Honoriusza II, wiadomo jedynie z Liber Pontificalis.

[5] Barbara Zenker, Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130 bis 1159, Würzburg 1964, s. 118.

[6] Stefan Weiss, Die Urkunden der päpstlichen Legaten von Leo IX. bis Coelestin III. (1049–1198). Böhlau Verlag 1995, s. 141. Podawana często (np. Kelly, s. 238-239) informacja, że w 1139/40 był legatem we Francji, polega na pomyleniu kardynała Guido di Castello z kardynałem Guido Pisano z SS. Cosma e Damiano; zob. Weiss, op. cit., s. 119, 141; oraz Wilhelm Janssen, Die päpstliche Legaten in Frankreich vom Schisma Anaklets II. bis zum Tode Coelestins III. (1130-1198), Böhlau Verlag 1961, s. 34-35.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]