Celina Nahlik

Celina Nahlik
	; Celina Nahlik (listopad 1937)
Data i miejsce urodzenia	1 kwietnia 1897 ; Monasterzyska
Data i miejsce śmierci	22 listopada 1970 ; Milanówek
Zawód, zajęcie	śpiewaczka
	Multimedia w Wikimedia Commons

Celina Nahlik (ur. 1 kwietnia 1897 w Monasterzyskach, zm. 22 listopada 1970 w Milanówku) – polska śpiewaczka operowa, spikerka i dziennikarka radiowa.

Życiorys

Urodziła się 1 kwietnia 1897 w Monasterzyskach jako córka Karola Nahlika (pułkownik) i Barbary z domu Tarczyńskiej^[1]. Uczyła się w gimnazjum we Lwowie i na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Lwowskiego, a także w Wiedniu, gdzie odbyła studia wokalne i kurs wymowy^[1].

Była członkinią chóru opery lwowskiej^[1]. W 1922 została laureatką Konkursu Śpiewaczego w Lublinie^[1]^[2]. Wówczas rozpoczęła karierę śpiewaczki operowej^[2]. Wykonywała partie sopranowe^[1]. Gościnnie występowała też w operach krakowskiej, poznańskiej i warszawskiej^[1]^[2]. Potem przez pięć lat występowała w operze lwowskiej^[2]. Koncertowała w polskich miastach^[1].

Po odejściu z opery przeszła do pracy w Polskim Radiu Lwów, działającym od 1930^[2]. Od tego czasu pełniła rolę spikerki w tej rozgłośni^[2]^[1], w którym tworzyła też audycje o tematyce muzycznej^[1], w tym reportaże, których do listopada 1937 wykonała 85^[2].

Dziesięć dni po wybuchu II wojny światowej, 11 września 1939, na antenie PR Lwów pełna emocji ogłosiła zamknięcie rozgłośni, która jednak 13 września czasowo wznowiła nadawanie^[3]. Ostatecznie przez ostrzał niemiecki ponownie przerwano nadawanie, a wkrótce potem – po wkroczeniu sowietów do miasta 22 września 1939 do Lwowa – radio rozgłośnia definitywnie zakończyła działalność^[4]. W trakcie trwającej od połowy 1941 okupacji niemieckiej w swoim mieszkaniu przy ul. Zyblikiewicza 18 organizowała spotkania stanowiące konspiracyjną kontynuację działalności lwowskiego radia^[1]. W 1942 zawarła związek małżeński z Juliuszem Petrym, przedwojenym dyrektorem Polskiego Radia Lwów (1890-1961)^[1]. Oboje organizwali koncerty we Lwowie^[1]. W ramach repatriacji ze Lwowa oboje w 1945 trafili do Katowic, a następnie do Warszawy^[1]. Od 1947 do 1951 była zatrudniona w Polskim Radiu Wrocław, gdzie pracowała w redakcji audycji dla Polaków za granicą^[1].

Później osiadła w Milanówku^[1]. Tam zmarła 22 listopada 1970 i została pochowana na miejscowym cmentarzu w grobowcu swojego męża^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p Celina Nahlik, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2023-01-30] .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g K. H. Z wizyta u speakerki Polskiego Radia. Rozmowa z p. Celiną Nahlik. „Wschód”. Nr 66, s. 8, 20 listopada 1937.
↑ Józef Miński. Ostatnie dni rozgłośni lwowskiej. „Biuletyn”. Nr 34, s. 33, czerwiec 1978. Koło Lwowian w Londynie.
↑ Józef Miński. Ostatnie dni rozgłośni lwowskiej. „Biuletyn”. Nr 34, s. 35, czerwiec 1978. Koło Lwowian w Londynie.

[T-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p Celina Nahlik, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2023-01-30] .

[W-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g K. H. Z wizyta u speakerki Polskiego Radia. Rozmowa z p. Celiną Nahlik. „Wschód”. Nr 66, s. 8, 20 listopada 1937.

[3] Józef Miński. Ostatnie dni rozgłośni lwowskiej. „Biuletyn”. Nr 34, s. 33, czerwiec 1978. Koło Lwowian w Londynie.

[4] Józef Miński. Ostatnie dni rozgłośni lwowskiej. „Biuletyn”. Nr 34, s. 35, czerwiec 1978. Koło Lwowian w Londynie.

[1]

[2]

[3]

[4]