Przejdź do zawartości

Cerkiew Przemienienia Pańskiego w Kiejdanach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cerkiew Przemienienia Pańskiego
Kėdainių Viešpaties Atsimainymo cerkvė
cerkiew parafialna
Ilustracja
Państwo

 Litwa

Miejscowość

Kiejdany

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Parafia

Przemienienia Pańskiego w Kiejdanach

Wezwanie

Przemienienia Pańskiego

Wspomnienie liturgiczne

6/19 sierpnia

Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kiejdany, cerkiew”
Ziemia55°17′19,1″N 23°58′27,0″E/55,288639 23,974167

Cerkiew Przemienienia Pańskiegocerkiew prawosławna w Kiejdanach, położona przy ulicy Giedymina.

Wnętrze cerkwi

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza prawosławna świątynia w Kiejdanach została wzniesiona w 1652 jako część męskiego monasteru. Działał on do pożaru w 1771, po którym nie został odbudowany. Świątobliwy Synod Rządzący oficjalnie w 1798 poinformował o jego zamknięciu, w tym czasie nieczynna była także cerkiew. Częściowo odrestaurowana, pełniła ona jedynie funkcje cerkwi polowej i nie była miejscem regularnych nabożeństw.

Parafia prawosławna w Kiejdanach powstała na nowo dopiero w 1846. W 1895 wzniesiony został obecny budynek cerkwi. Mimo porzucenia go w okresie I wojny światowej, nie poniósł w tym czasie żadnych strat i od listopada 1918 na nowo stał się czynną placówką duszpasterską. Według danych eparchii z 1937 parafia w Kiejdanach w 1941 liczyła 341 osób, w 1945 – 230.

W 1947 władze radzieckie zgodziły się na czynne działanie cerkwi, jednak w 1961 odebrały parafii podległą jej kaplicę cmentarną św. Andrzeja i zmieniły ją na magazyn.

Architektura

[edytuj | edytuj kod]

Cerkiew jest wzniesiona na planie czworoboku z wyodrębnionym pomieszczeniem ołtarzowym i przedsionkiem. Nad wejściem do budynku położona jest dzwonnica zwieńczona iglicą z krzyżem dekorowaną oślimi grzbietami. Poniżej iglicy znajdują się półkoliste okna. Pozostałe otwory okienne w cerkwi mają podobny kształt, są obramowane motywem naśladującym kolumny doryckie. Nad nawą położona jest pojedyncza cebulasta kopuła z krzyżem. Cały gmach malowany jest na biało i jasnozielono.

We wnętrzu cerkwi zachowały się: zabytkowy ikonostas, dwa boczne kioty z ikonami oraz zespół fresków na suficie i ponad pomieszczeniem ołtarzowym.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]