Przejdź do zawartości

Chemik Police (piłka siatkowa kobiet)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lotto Chemik Police
Chemik Police
Pełna nazwa

Klub Piłki Siatkowej Chemik Police Spółka Akcyjna

Przydomek

Chemiczki

Maskotka

Chemiczek

Barwy

biało-niebieskie

Data założenia

1988

Debiut w najwyższej lidze

1993

Liga

Tauron Liga

Państwo

 Polska

Siedziba

Szczecin

Adres

ul. Lelewela 8a
71-154 Szczecin

Hala sportowa

Netto Arena Szczecin, ul. Szafera 3/5/7, 71-245 Szczecin

Prezes

Radosław Anioł

Trener

Dawid Michor

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Strona internetowa
Grupa Azoty Chemik Police mistrzem Polski (sezon 2020/2021)

Klub Piłki Siatkowej Chemik Police S.A. – polski kobiecy klub siatkarski z siedzibą w Policach, założony w 1988 roku. Jedenastokrotny mistrz Polski i dziesięciokrotny (ostatni w 2024 roku) dziesięciokrotny zdobywca Pucharu Polski. Od sezonu 2013/2014 klub występuje w Tauron Lidze.

Od sierpnia 2013 klub działa jako spółka akcyjna.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Założony w 1988 r. Chemik, to klub ściśle związany z Zakładami Chemicznymi Police. Największe sukcesy święcił na początku lat 90. W 1994 i 1995 dwukrotnie zdobył Mistrzostwo Polski, a w latach 1993–1995 – trzykrotnie z rzędu Puchar Polski. Wówczas w barwach policzanek grały takie zawodniczki, jak m.in. Małgorzata Niemczyk, Agata Żebro, Magdalena Śliwa, czy sprowadzona z Rosji Maria Liktoras. Chemik w ekstraklasie grał do sezonu 1998, kiedy patronackie ZCh Police zdecydowały się drastycznie zmniejszyć zaangażowanie finansowe. W 2000 r. sekcję pierwszoligową siatkarek przejął sąsiedni Piast Szczecin, a drużyna z Polic przez kolejne sezony grała w II lidze, a w ostatnich kilku sezonach na zapleczu ekstraklasy. W 2012 roku, gdy ZCh Police zostały jednym z zakładów wchodzących w skład ogólnopolskiej grupy producentów nawozów Grupa Azoty, w Policach znów postanowiono odbudować siłę siatkówki kobiecej.

Chronologia nazw

  • 1988: Komfort Police
  • 1994: ARS Komfort Police
  • 1995: PSPS Chemik Police
  • 2013: KPS Chemik Police
  • 2019: Grupa Azoty Chemik Police
  • 2024: Lotto Chemik Police[1]

Mimo trwających od dłuższego czasu kłopotów finansowych działacze Chemika rozważali o nawiązaniu do wyników z lat 90., kiedy to zespół rywalizował w ekstraklasie. Nieustanny pobyt na zapleczu PlusLigi Kobiet zaczynał być dla włodarzy klubu denerwujący. W sezonie 2011/2012 za cel postawiono walkę o najwyższe cele[2]. Głównym sponsorem zostały Zakłady Chemiczne Police S.A., zaś w klubie nastąpiły zmiany w zarządzie. Zespół znajdował się w czołowej czwórce, jednak po kolejnej porażce z rzędu zwolniony został wieloletni trener – Mariusz Bujek. Jego funkcję przejął dotychczasowy II trener – Piotr Sobolewski. Rozgrywki rundy zasadniczej Chemik zakończył na 3. pozycji w tabeli, wygrywając szesnaście z dwudziestu dwóch spotkań. Zostały wyeliminowane z dalszej rywalizacji już w I rundzie play-off, przegrywając w stanie rywalizacji 2:3 z KS Piecobiogazem Murowana Goślina.

W Pucharze Polski, policzanki zaszły do 3. rundy, po drodze pokonując MLKS Zawiszę Sulechów. Odpadły z dalszej rywalizacji po przegranym meczu z KS Piecobiogazem Murowana Goślina.


Pomimo ambitnych planów, drużynie nie udało się awansować do ekstraklasy w sezonie 2011/2012. Policzanki musiały zadowolić się trzecią lokatą. W klubie, w którym tuż przed zamknięciem okienka transferowego poczyniono znaczne wzmocnienia, ten wynik odebrano za porażkę. W dniu 1 października dotychczasowy prezes zarządu PSPS Chemik Police Adam Kulbiej złożył rezygnację. Nowym prezesem zarządu polickiego klubu została dotychczasowa wiceprezes – Joanna Żurowska. Obok Wiktora Szostaka funkcję drugiego wiceprezesa będzie pełniła Józefa Żurawska, która do tej pory była członkiem zarządu. W sezonie 2012/2013 Policzanki osiągnęły cel, jaki był założony przed sezonem, czyli awans do Orlen Ligi. W finale play-off pokonały 3:0 w stanie rywalizacji Jedynkę Aleksandrów Łódzki. W półfinałach w identycznym stosunku meczów zwyciężyły Eliteski AZS UE Kraków, a w ćwierćfinałach Budowlanych Toruń.

W Pucharze Polski, policzanki zaszły do 5. rundy. Po drodze pokonały MLKS Zawiszę Sulechów oraz AGH Wisłę Kraków. Odpadły z dalszej rywalizacji po przegranym meczu z Jedynką Aleksandrów Łódzki.

Od chwili awansu do ekstraklasy w roku 2013 rozpoczął się kilkuletni okres absolutnej supremacji Chemika w polskiej siatkówce kobiecej. Już jako beniaminek zespół zdobył tytuł Mistrza Polski w sezonie 2013/14, po 19 latach od ostatniego mistrzostwa. W całych rozgrywkach zespół przegrał tylko 2 mecze, wygrywając 43 razy. Później zdobywał tytuł mistrzowski kolejno w sezonach: 2014/15 (51 zwycięstw, 3 porażki), 2015/16 (47 zwycięstw, 2 porażki), 2016/17 (53 zwycięstwa, 3 porażki) i 2017/18 (54 zwycięstwa, 3 porażki), zatem był to okres, w którym każdy przegrany mecz Chemika uchodził za sensację. W tym samym okresie siatkarki Chemika trzykrotnie zdobyły też Puchar Polski, w latach 2014, 2016 i 2017.

W sezonie 2018/19 Chemik wygrał ponownie zasadniczą rundę (41 zwycięstw, 3 porażki), ale w meczach play-off niespodziewanie uległ najpierw w półfinale Budowlanym Łódź, a potem w meczach o 3. miejsce DevelopResowi Rzeszów, kończąc rozgrywki na 4. miejscu. Zespół zdobył natomiast w roku 2019 Puchar Polski.

Po wspomnianym sezonie nastąpiły w zespole większe zmiany kadrowe – w zespole pojawiło się siedem nowych zawodniczek, w tym dwie reprezentantki Kuby, jedna Polski i trzy reprezentantki Polski w kategoriach młodzieżowych.

Bilans sezon po sezonie

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Rozgrywki ligowe Puchar Polski Puchary europejskie
Poziom Miejsce Rozgrywki klubowe Osiągnięcie
1992/1993 I liga seria B 1. miejsce 1. miejsce
1993/1994 I liga seria A 1. miejsce 1. miejsce Puchar Europy Zdobywczyń Pucharów 3. miejsce
1994/1995 I liga seria A 1. miejsce 1. miejsce Puchar Europy Mistrzyń Krajowych 1/8 finału
1995/1996 I liga seria A 3. miejsce 2. miejsce
1996/1997 I liga seria A 6. miejsce 4. miejsce
1997/1998 I liga seria A 9-10. miejsce
1998/1999 I liga seria B
2004/2005 II liga 2. miejsce
2005/2006 II liga 1. miejsce
2006/2007 I liga 8. miejsce 1. runda
2007/2008 I liga 8. miejsce 4. runda
2008/2009 I liga 5. miejsce 2. runda
2009/2010 I liga 4. miejsce 2. runda
2010/2011 I liga 7. miejsce 3. runda
2011/2012 I liga 3. miejsce 3. runda
2012/2013 I liga 1. miejsce 5. runda
2013/2014 Orlen Liga 1. miejsce 1. miejsce
2014/2015 Orlen Liga 1. miejsce 2. miejsce Liga Mistrzyń 4. miejsce
2015/2016 Orlen Liga 1. miejsce 1. miejsce Liga Mistrzyń 1/12 finału
2016/2017 Orlen Liga 1. miejsce 1. miejsce Liga Mistrzyń faza grupowa
2017/2018 Liga Siatkówki Kobiet 1. miejsce ćwierćfinał Liga Mistrzyń faza grupowa
2018/2019 Liga Siatkówki Kobiet 4. miejsce 1. miejsce Liga Mistrzyń faza grupowa
2019/2020 Liga Siatkówki Kobiet 1. miejsce 1. miejsce Puchar CEV awans do półfinału
2020/2021 Tauron Liga 1. miejsce 1. miejsce Liga Mistrzyń ćwierćfinał
2021/2022 Tauron Liga 1. miejsce ćwierćfinał Liga Mistrzyń faza grupowa
2022/2023 Tauron Liga 5. miejsce 1. miejsce Liga Mistrzyń runda play-off
2023/2024 Tauron Liga 1. miejsce ćwierćfinał Puchar CEV runda play-off

Poziom rozgrywek:

     pierwszy, najwyższy ogólnokrajowy

     drugi

     trzeci

     czwarty

     piąty

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

złoto Mistrzostwa Polski:

złoto Puchar Polski:

złoto Puchar Zdobywców Pucharów:

złoto Superpuchar Polski:

PreZero Grand Prix PLS

Chemik Police w europejskich pucharach

[edytuj | edytuj kod]
Zawodniczki Chemika Police w sezonie 2021/2022 w meczu ligowym 17. kolejki Tauron Ligi (2021/2022) z Polskimi Przetworami Pałac Bydgoszcz
Zawodniczki Chemika Police w sezonie 2017/2018
Zawodniczki Chemika Police w sezonie 2017/2018, od lewej: Izabela Bełcik nr 8, Aleksandra Krzos nr 17
Zawodniczki Chemika Police w sezonie 2015/2016

Obcokrajowcy w zespole

[edytuj | edytuj kod]
Lata gry Imię i nazwisko Pozycja
2011-2012 Bułgaria Kristina Jordanska środkowa
2012-2013 Francja Veronika Hudima przyjmująca
2012-2013 Serbia Vesna Jovanović środkowa
2012-2014 Czechy Lucie Mühlsteinová rozgrywająca
2013-2015 Serbia Maja Ognjenović rozgrywająca
2013-2015 Serbia Ana Bjelica atakująca
2014-2015 Serbia Sanja Malagurski przyjmująca
2014-2018 Serbia Stefana Veljković środkowa
2015-2016 Czechy Helena Havelková przyjmująca
2015-2016 Dominikana Yonkaira Peña przyjmująca
2015-2017 Kolumbia Madelaynne Montaño atakująca
2016-2017 Serbia Jelena Blagojević przyjmująca
2017-2017
(do 07.12.2017)
Holandia Maret Balkestein-Grothues przyjmująca
2017-2018 Stany Zjednoczone Alexandra Holston atakująca
2017-2018
(od 07.12.2017)
Bułgaria Straszimira Simeonowa środkowa
2017-2019 Serbia Bianka Buša przyjmująca
2017-2019 Serbia Slađana Mirković rozgrywająca
2018-2019 Stany Zjednoczone Chiaka Ogbogu środkowa
2018-2019
(od 18.12.2018)
Chorwacja Sanja Gamma atakująca
2019-2020 Ukraina Iryna Truszkina środkowa
2019-2020 Kuba Gyselle Silva atakująca
2019-2021 Kuba Wilma Salas przyjmująca
2020-2023 Serbia Jovana Brakočević-Canzian atakująca
2020-2021 Holandia Indy Baijens środkowa
2020-2020
(od 15.12.2020)
(do 21.12.2020)
Brazylia Samara Rodrigues de Almeida przyjmująca
2021-2021
(od 11.01.2021)
Grecja Olga Strandzali[16] przyjmująca
2021-2021
(od 17.03.2021)
Trynidad i Tobago Sinead Jack-Kısal środkowa
2021-2022 Serbia Bojana Milenković przyjmująca
2021-2022 Brazylia Naiane Rios rozgrywająca
2021-2022
(od 10.12.2021)
(do 02.03.2022)
Stany Zjednoczone Danielle Barton-Drews[17][18] przyjmująca
2022-2023 Brazylia Maira Cipriano przyjmująca
2022-2023 Brazylia Fabíola rozgrywająca
2022-2023 Słowacja Lenka Ovečková rozgrywająca
2023-2024 Ding Xia rozgrywająca
2023-2024 Turcja Saliha Şahin przyjmująca
2023-2024 Brazylia Bruna Honório atakująca
2023-2024 Rumunia Elizabet Inneh-Varga atakująca

Trenerzy

[edytuj | edytuj kod]
Od Do Imię i nazwisko
30.01.2012 Polska Mariusz Bujek
30.01.2012 04.04.2012 Polska Piotr Sobolewski
12.04.2012 02.01.2014 Polska Mariusz Wiktorowicz
02.01.2014 26.02.2016 Włochy Giuseppe Cuccarini
26.02.2016 16.02.2018 Polska Jakub Głuszak
26.02.2018 21.05.2019 Włochy Marcello Abbondanza
22.05.2019 27.04.2021 Turcja Ferhat Akbaş
16.09.2021 28.02.2022 Polska Jacek Nawrocki
28.02.2022 17.01.2023 Polska Marek Mierzwiński
17.01.2023 2023 Polska Radosław Wodziński
17.08.2023 2024 Włochy Marco Fenoglio[19]

Kapitanowie

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Imię i nazwisko
2010/2011 Justyna Raczyńska
2011/2012
2012/2013 Joanna Mirek
2013/2014 Anna Werblińska
2014/2015
2015/2016 Aleksandra Jagieło
2016/2017
2017/2018 Izabela Bełcik
2018/2019 Agnieszka Bednarek-Kasza
2019/2020 Martyna Grajber
2020/2021
2021/2022 Jovana Brakočević-Canzian
2022/2023
2023/2024 Martyna Grajber-Nowakowska

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jest przełom. Utytułowany klub pozyskał dużego sponsora. siatka.org. (pol.).
  2. W Policach myślą o awansie. sportowefakty.pl. [dostęp 2013-04-23].
  3. TL: Siatkarki Chemika Police mistrzyniami Polski. siatka.org. (pol.).
  4. Superpuchar Polski dla Chemika Police. siatka.org. (pol.).
  5. Sezon 2023/2024 > Transfery > TAURON Liga. siatka.org. (pol.).
  6. SKŁAD DRUŻYNY. tauronliga.pl. (pol.).
  7. SKŁAD DRUŻYNY. tauronliga.pl. (pol.).
  8. SKŁAD DRUŻYNY. tauronliga.pl. (pol.).
  9. SKŁAD DRUŻYNY. tauronliga.pl. (pol.).
  10. SKŁAD DRUŻYNY. tauronliga.pl. (pol.).
  11. SKŁAD DRUŻYNY. tauronliga.pl. (pol.).
  12. SKŁAD DRUŻYNY. tauronliga.pl. (pol.).
  13. SKŁAD DRUŻYNY. tauronliga.pl. (pol.).
  14. SKŁAD DRUŻYNY. tauronliga.pl. (pol.).
  15. SKŁAD DRUŻYNY. tauronliga.pl. (pol.).
  16. Wiadomości: Greczynka odchodzi z Chemika [online], Strefa Siatkówki - Mocny Serwis, 24 maja 2021 [dostęp 2021-05-24] (pol.).
  17. [Danielle Drews...] [online], Twitter [dostęp 2022-03-02] (pol.).
  18. Danielle Drews uciekła z Polski przez wojnę. Polacy żądają kary. „Nie posłuchała nas” [online], Sport.pl [dostęp 2022-03-02] (pol.).
  19. Marco Fenoglio trenerem Grupy Azoty Chemika Police. tauronliga.pl. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]