Przejdź do zawartości

Coldplay

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Coldplay
Ilustracja
Coldplay podczas koncertu w Paryżu w ramach A Head Full of Dreams Tour, 16 lipca 2017
Rok założenia

1996

Pochodzenie

Londyn, Wielka Brytania

Gatunek

rock alternatywny, indie rock, brit pop, soft rock[1]

Wydawnictwo

Parlophone, Capitol Records, EMI

Skład
Chris Martin
Jonny Buckland
Guy Berryman
Will Champion
Współpracownicy
Phil Harvey (menedżer)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa
Logotyp zespołu

Coldplay – brytyjski zespół muzyczny, grający muzykę rockową, założony przez wokalistę Chrisa Martina i gitarzystę Jonny’ego Bucklanda w 1996 na University College London jako Pectoralz[2]. Po dołączeniu do składu basisty Guya Berrymana grupa zmieniła swoją nazwę na Starfish, a w 1998 – na Coldplay[3]. Przedtem, do składu zespołu dołączył perkusista i multiinstrumentalista Will Champion oraz menadżer Phil Harvey[4]. Niedługo potem ukazał się debiutancki minialbum zespołu – Safety, a rok później – epki Brothers & Sisters oraz The Blue Room, będącą pierwszą minipłytą wydaną pod szyldem wytwórni Parlophone[5].

Międzynarodową rozpoznawalność przyniosło zespołowi wydanie singla „Yellow” w 2000, zapowiadającego ich debiutancki album Parachutes, który otrzymał nominację do nagrody Mercury Prize. Druga płyta, A Rush of Blood to the Head z 2002, zdobyła wiele wyróżnień muzycznych, w tym tytuł „Albumu roku” według magazynu „New Musical Express” oraz „Najlepszej płyty wszech czasów” według słuchaczy BBC Radio 2[6]. W 2005 premierę wydali trzeci album pt. X&Y, który został najczęściej kupowanym krążkiem roku[7]. Trzy lata później premierę miał czwarty krążek formacji, Viva la Vida or Death and All His Friends, który zdobył Nagrodę Grammy podczas 51. ceremonii w kategorii „Najlepszy rockowy album” oraz nominację do statuetki w kategorii „Album roku”[8][9]. W październiku 2011 ukazało się piąte wydawnictwo od Coldplay pt. Mylo Xyloto, które zajęło pierwsze miejsce na liście najchętniej kupowanych płyt w 34 krajach, a w Wielkiej Brytanii zostało najchętniej kupowanym albumem rockowym roku[10]. W maju 2014 wydany został szósty album zespołu pt. Ghost Stories[11]. Zdobył on nagrodę Billboard Music Award w kategorii „Najlepszy rockowy album”. W Grudniu 2015 wyszła siódma płyta formacji pt. A Head Full of Dreams[12]. Krążek był nominowany do nagrody „Brytyjski album roku” podczas 2016 Brit Awards oraz zajął pierwsze miejsce na liście UK Albums Chart. Ósmy album pt. Everyday Life[13] wydano w listopadzie 2019. Składa się on z dwóch części (Sunrise i Sunset). Płyta znalazła się w pierwszej dziesiątce Billboard 200. Dwa lata później ukazał się dziewiąty krążek zespołu pt. Music of the Spheres[14]. Singiel "My Universe" promujący płytę zajął pierwsze miejsce na Billboard Hot 100, a sam album zajął pierwsze miejsca na listach „Najlepszy album alternatywny” i „Najlepszy album rockowy” tygodnika „Billboard”. 4 października 2024 roku w sklepach i serwisach streamingowych pojawiła się dziesiąta płyta zespołu, Moon Music[15].

Coldplay zdobył wiele nagród w swojej karierze, m.in. osiem statuetek Brit Awards (w tym trzy za wygraną w kategorii „Najlepszy brytyjski zespół”)[16][17][18][19][20][21], pięć wyróżnień na ceremonii MTV Video Music Awards[22][23] oraz siedem Nagród Grammy[24][25][26][27]. Od początku działalności, grupa sprzedała ponad 55 milionów płyt[28] oraz angażowała się w wiele akcji charytatywnych, takich jak Live 8, Hope for Haiti Now: A Global Benefit for Earthquake Relief, Sound Relief czy Sport Relief[29].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

1996–1999: Początki

[edytuj | edytuj kod]

Chris Martin i Jonny Buckland poznali się we wrześniu 1996 podczas tygodnia zapoznawczego na University College London (UCL). Muzycy planowali założyć własny zespół muzyczny, czego efektem było utworzenie duetu o nazwie Pectoralz[2]. Po rozpoczęciu współpracy do duetu dołączył basista Guy Berryman, który był jednym z ich dobrych znajomych z uczelni. W 1997 zespół zmienił nazwę i jako Starfish grał koncerty w lokalnych klubach[3]. W tym czasie Martin zaproponował funkcję menadżera grupy wieloletniemu przyjacielowi – Philowi Harveyowi, studentowi Uniwersytetu Oksfordzkiego[30]. Niedługo potem do składu zespołu dołączył perkusista Will Champion. Chociaż nigdy wcześniej nie uczył się grać na perkusji, tylko na fortepianie, gitarze, basie i flażolecie, szybko opanował grę na instrumencie[2]. Zespół postanowił ostatecznie przybrać nazwę Coldplay, którą zaproponował muzykom Tim Crompton[4]. W 1997 członkowie formacji współpracowali także ze studentem muzyki klasycznej, Timem Rice-Oxleyem, z którym grali swoje utwory na fortepianie. Po kilkutygodniowych spotkaniach Martin zaproponował mu stanowisko klawiszowca w grupie, jednak ten zrezygnował z powodu grania w swoim własnym zespole o nazwie Keane[31].

W 1998 ukazał się debiutancki, czteroutworowy minialbum Coldplay pt. Safety EP, który został wydany w 500 egzemplarzach. Większość kopii zespół rozesłał po firmach fonograficznych i po znajomych, a 50 sztuk udostępnił do sprzedaży. W grudniu tego samego roku, grupa podpisała kontrakt z niezależną wytwórnią Fierce Panda, która była odpowiedzialna za wydanie ich kolejnej EP-ki pt. Brothers & Sisters, nagranej w cztery dni w lutym 1999[32].

Po zdaniu egzaminów końcowych przez członków zespołu na początku 1999 Coldplay podpisał kontrakt z wytwórnią Parlophone na wydanie ich pierwszych pięciu płyt[5]. Niedługo po nawiązaniu współpracy muzycy udali się do studia nagraniowego, gdzie powstał materiał na ich trzeci mini-album pt. The Blue Room EP[33]. W październiku zostało wydane 500 egzemplarzy płyty, a wydawnictwo promował singiel „Bigger Stronger”, który trafił na listę airplay BBC Radio 1[34].

1999–2001: Parachutes

[edytuj | edytuj kod]
Wokalista zespołu, Chris Martin, podczas koncertu w 2003

Zespół planował nagrać swój debiutancki album studyjny w dwa tygodnie, jednak z powodu gościnnych występów podczas tras koncertowych (m.in. podczas Carling Tour[35]) oraz innych koncertów, płyta powstała od września 1999 do kwietnia-maja 2000[36]. Krążek nagrywany był głównie w Liverpool’s Parr Street Studios, a także w Rockfield Studios, Matrix Studios i Wessex Sound Studios, a jego producentem został Ken Nelson. Miksem całości zajął się amerykański realizator dźwięku Michael Brauer[37].

W marcu 2000 ukazał się pierwszy singiel z nadchodzącego albumu – „Shiver”, który dotarł do 35. miejsca brytyjskiej listy przebojów[38][39]. W czerwcu Coldplay wyruszył w swoją pierwszą trasę koncertową, którego częścią był występ podczas Glastonbury Festival, oraz wydał kolejny singiel – „Yellow”, który dotarł do czwartego miejsca brytyjskich list przebojów, stając się przełomowym utworem w karierze zespołu[40]. 10 lipca odbyła się premiera pierwszego albumu grupy – Parachutes, jego wydawcą została wytwórnia Parlophone. Płyta zadebiutowała na pierwszym miejscu UK Albums Chart[41], a 7 listopada ukazała się w Ameryce Północnej, pod szyldem wytwórni Nettwerk[42]. Trzecim singlem z płyty został utwór „Trouble”, który został wydany w zaledwie tysiącu egzemplarzy, przeznaczonym jedynie dla fanów oraz dziennikarzy[43].

We wrześniu 2000 album Parachutes otrzymał nominację do nagrody Mercury Music Prize[44]. Po rosnącym zainteresowaniu muzyką zespołu Coldplay postanowił wyruszyć w amerykańską trasę koncertową US Club Tour, która rozpoczęła się w lutym 2001[45]. W tym samym miesiącu grupa otrzymała dwie statuetki Brit Awards w kategoriach „Najlepszy brytyjski zespół” oraz „Najlepszy brytyjski album”[46]. Płyta zdobyła pozytywne recenzje od krytyków muzycznych i została wyróżniona Nagrodą Grammy w kategorii „Najlepszy album alternatywny” podczas ceremonii w 2002[24] oraz certyfikatem podwójnej platynowej płyty w Stanach Zjednoczonych[47].

2001–2003: A Rush of Blood to the Head

[edytuj | edytuj kod]

Po sukcesie pierwszej płyty Coldplay powrócił do studia nagraniowego we wrześniu 2001, aby nagrać materiał na drugi album studyjny pt. A Rush of Blood to the Head, którego producentem ponownie został Ken Nelson. Zespół początkowo miał nagrywać w studiu w Londynie, jednak ostatecznie postanowił przenieść pracę do Liverpoolu, gdzie powstało kilka utworów z pierwszego krążka. Pierwszym utworem nagranym na nową płytę został numer „In My Place”, który został wybrany na główny singiel albumu. Podczas sesji, muzycy napisali ponad 20 nowych utworów, w tym utwór „In My Place” oraz „Animals”, który grali jeszcze podczas trasy koncertowej promującej płytę Parachutes[43][48]. Tytuł nowej płyty ogłoszony został na oficjalnej stronie zespołu[49], natomiast jego premiera nastąpiła w sierpniu 2002[50]. Wydawnictwo promowały single „In My Place”, „Clocks” oraz ballada „The Scientist”, która inspirowana była tytułowym numerem George’a Harrisona z jego płyty All Things Must Pass z 1970[51].

W czerwcu Coldplay rozpoczął trasę koncertową promującą nowy album – A Rush of Blood to the Head Tour, która trwała do września 2003. Zespół zagrał koncerty na pięciu kontynentach, wystąpił m.in. podczas festiwali w Glastonbury i Werchter[34]. Występ w Hordern Pavilion w Sydney został nagrany oraz wydany w formie CD i DVD pt. Live 2003[52][53]. W lutym Narodowa Akademia Sztuki i Techniki Rejestracji wyróżniła płytę A Rush of Blood to the Head tytułem „Najlepszego alternatywnego albumu 2003 roku”, natomiast utwór „Clocks” – mianem „Nagrania roku”[25]. Oprócz tego, w tym samym roku Coldplay także otrzymał dwie statuetki podczas ceremonii Brit Awards (organizowanej w londyńskim Earls Court Exhibition Centre), wygrywając w kategoriach „Najlepszy brytyjski zespół” i „Najlepszy brytyjski album”[19], a 28 sierpnia wystąpił podczas gali MTV Video Music Awards w nowojorskim Radio City Music Hall, podczas której zaśpiewał utwór „The Scientist”. Klip do singla został wyróżniony trzema nagrodami: za „Najlepszy teledysk”, „Przełomowy teledysk” oraz „Najlepszą reżyserię”[23].

W grudniu, czytelnicy magazynu „Rolling Stone” wskazali Coldplay najlepszym artystą oraz zespołem roku[54]. W tym samym miesiącu grupa wydała własną wersję utworu „2000 Miles” z repertuaru zespołu The Pretenders, nagraną podczas jednego z koncertu w Chicago. Piosenka była udostępniona do sprzedaży na oficjalnej stronie Coldplay, a cały zysk z kupna trafił na konto organizacji Future Forests i Stop Handgun Violence. Singiel został najczęściej kupowanym utworem w 2003 w Wielkiej Brytanii[55][56].

2004–2006: X&Y

[edytuj | edytuj kod]
Coldplay podczas koncertu w Barcelonie, 2005

W 2004 zespół postanowił zrobić sobie krótką przerwę od koncertowania i skoncentrować się na nagrywaniu materiału na nową płytę, która ukazała się w czerwcu 2005[57]. Album został najchętniej kupowanym krążkiem roku, osiągając wynik 8,3 miliona sprzedanych egzemplarzy[58]. Płyta pojawiła się na listach najchętniej kupowanych albumów w 20 krajach[59], została także trzecim najszybciej sprzedającym się krążkiem w historii brytyjskiego notowania[60]. Pierwszym singlem promującym wydawnictwo został utwór „Speed of Sound”[61][62], który w kwietniu zadebiutował w radiu oraz w internetowych sklepach, a w maju ukazał się w formie płyty[63]. W tym samym roku wydane zostały także dwa pozostałe single z albumu, czyli „Fix You”[64] i „Talk”[65].

Od czerwca 2005 do lipca 2006 Coldplay wystąpił podczas swojej trasy koncertowej zatytułowanej Twisted Logic Tour, grając m.in. podczas festiwali w Coachelli[66], Glastonbury[67] i na Wyspie Wight[68]. W lipcu 2005 zespół zagrał podczas koncertu Live 8 w Londynie, podczas którego gościnnie zaśpiewał z nim Richard Ashcroft[69]. W sierpniu tego samego roku podczas ceremonii MTV Video Music Awards 2005 zaprezentowali nową wersję singla „Speed of Sound”[70], a we wrześniu nagrali nową wersję piosenki „How You See the World”, przeznaczoną na specjalny album charytatywny Help!: A Day in the Life organizacji War Child, walczącej o bezpieczeństwo dzieci i młodzieży z terenów dotkniętych konfliktami zbrojnymi[71]. W kolejnym roku Coldplay otrzymał dwie statuetki (za „Najlepszy album” i „Najlepszy singiel”) podczas ceremonii wręczenia Nagród Brit (przyznawanych przez brytyjski przemysł fonograficzny) oraz wydał nowe single – „The Hardest Part”[72], „What If”[73]. Ostatni, szósty („White Shadows”) miał swoją premierę w Meksyku w czerwcu 2007[74].

2006–2009: Viva la Vida or Death and All His Friends

[edytuj | edytuj kod]

W październiku 2006 Coldplay rozpoczął pracę nad czwartym albumem studyjnym pt. Viva la Vida or Death and All His Friends, którego producentem został Brian Eno[75]. Na początku 2007 zespół wyruszył w trasę koncertową po Ameryce Łacińskiej, zagrał w Chile, Argentynie, Brazylii i Meksyku[76]. Resztę roku grupa spędziła na nagrywaniu materiału na płytę[77]. W wywiadach Martin opisał krążek jako nowy kierunek dla Coldplay: odejście od trzech poprzednich płyt, które opisał jako „trylogia”[78].

Coldplay podczas koncertu w Hongkongu, 2006

Pierwszym singlem z nowego albumu został utwór „Violet Hill”, który ukazał się w maju 2008[79]. Początkowo piosenkę można było pobrać za darmo na stronie oficjalnej zespołu (w sumie utwór pobrano ok. 2 miliony razy)[80], później singiel trafił do sprzedaży elektronicznej[81]. Utwór dotarł m.in. do ósmego miejsca listy przebojów w Wielkiej Brytanii[39], Norwegii[82] i Szwecji[83]. Tytułowa piosenka z płyty, „Viva la Vida”, został drugim singlem promującym wydawnictwo i zapewnił zespołowi debiut na pierwszym miejscu amerykańskiej listy przebojów magazynu Billboard[84]. Trzeci singiel, „Lost!”, został wydany pod koniec tego samego roku, a w jego nowej wersji gościnnie pojawił się Jay-Z[85]. Sam album osiągnął największy sukces komercyjny w dorobku grupy, zyskując tytuł najczęściej kupowanej płyty w 2008[86] oraz trafiając (często w pierwszym tygodniu) na szczyt list sprzedaży w Argentynie[87], Australii[88], Austrii[89], Belgii[90], Danii[91], Finlandii[92], Francji[93], Grecji[94], Hiszpanii[95], Holandii[96], Irlandii[97], Kanadzie[98], Niemczech[99], Norwegii[100], Nowej Zelandii[101], Portugalii[102], Szwajcarii[103], Szwecji[104], we Włoszech[105] oraz w Wielkiej Brytanii[106], gdzie po trzech dniach od premiery płyta odnotowała wynik 302 tysięcy sprzedanych egzemplarzy, a krajowy nadawca BBC opisał ją jako „jedną z najszybciej sprzedających się w historii brytyjskiego przemysłu fonograficznego”[107]. Pod koniec czerwca album pobił rekord najczęściej kupowanego albumu w historii[108].

W październiku tego samego roku Coldplay wygrał dwie statuetki przyznawane przez magazyn Q za „Najlepszy album” oraz „Najlepszy występ”[109]. Miesiąc później zespół zdobył tytuł Artysty sprzedającego najwięcej płyt na świecie podczas ceremonii wręczenia nagród World Music Awards w Monte Carlo[110]. Oprócz tego, formacja wygrała także dwie inne statuetki dla rockowego oraz brytyjskiego artysty sprzedającego najwięcej płyt[111] oraz wydała minialbum pt. Prospekt’s March EP[112]. Na płycie znalazły się utwory z sesji nagraniowej oraz późnych edycji albumu Viva la Vida or Death and All His Friends[113]. Krążek promował singiel „Life in Technicolor II”[114].

Zespół podczas koncertu w Toronto, 2009

W czerwcu 2008 Coldplay rozpoczął swoją nową trasę koncertową zatytułowaną Viva la Vida Tour darmowym koncertem w londyńskim Brixton Academy[115]. Dwa dni później zespół wystąpił podczas koncertu otwartego, transmitowanego na żywo, przed siedzibą BBC Television Centre[116]. W maju 2009 ukazał się album koncertowy LeftRightLeftRightLeft, zawierający zapis występów grupy podczas trasy[117]. Płyta dostępna była także za darmo na oficjalnej stronie internetowej formacji[118]. W październiku Coldplay otrzymał Nagrodę Amerykańskiego Stowarzyszenia Kompozytorów, Autorów i Wydawców (ASCAP) za singiel „Viva la Vida”[119], a w grudniu czytelnicy magazynu Rolling Stone okrzyknęli zespół mianem czwartego najlepszego artysty dekady[120]. Po zakończeniu trasy Coldplay zapowiedział swoje kolejne tournée, zatytułowane Latin America Tour, które odbyło się w lutym i marcu 2010 na terenie Ameryki Łacińskiej[121].

W grudniu członkowie zespołu zostali posądzeni przez Joego Satrianiego o popełnienie przez nich plagiatu w utworze „Viva la Vida”, podczas nagrywania którego inspirować mieli się piosenką „If I Could Fly” z jego albumu Is There Love in Space? z 2004[122]. Coldplay zaprzeczył oskarżeniom[123]. Ostatecznie, rok później obie strony rozliczyły się ze sobą[124]. W marcu tego samego roku grupa zagrała podczas koncertu charytatywnego Sound Relief, zorganizowanego w Sydney Cricket Ground na rzecz ofiar pożarów buszu w Wiktorii[125].

W 2009 Coldplay otrzymał nominacje do nagród brytyjskiego przemysłu fonograficznego w czterech kategoriach: „Brytyjski zespół”, „Brytyjski występ na żywo”, „Brytyjski singiel” („Viva la Vida”) i „Brytyjski album” (Viva la Vida or Death and All His Friends)[126]. Oprócz tego, podczas 51. ceremonii wręczenia Nagrody Grammy formacja otrzymała trzy statuetki w kategoriach: „Piosenka roku” („Viva la Vida”), „Najlepszy rockowy album” (Viva la Vida or Death and All His Friends) oraz „Najlepszy wokalnie występ duetu/grupy popowej” („Viva la Vida”)[127][128].

2009–2013: Mylo Xyloto

[edytuj | edytuj kod]
Coldplay podczas koncertu w Atlancie, 2011

W połowie 2011 Coldplay zakończył pracę nad nowym albumem. W wywiadzie dla BBC Radio 1 Martin i Champion przyznali, że na płycie znajdą się teksty o „miłości, uzależnieniu, nerwica natręctw, ucieczce i pracy dla kogoś, kogo nie lubisz”[129]. W rozmowie zespół potwierdził także występy na festiwalach: Pinkpop, T in the Park[130], Austin City Limits Music Festival[131], Rock in Rio[132], Lollapalooza[133] oraz podczas festiwalu w Werchter i Glastonbury[134]. Na początku czerwca 2011 Coldplay opublikował pierwszy singiel z nowego albumu, którym został utwór „Every Teardrop Is a Waterfall”. W tym samym miesiącu Coldplay wystąpił po raz pierwszy w Polsce na Heineken Opener Festival w Gdyni[135][136][137]. We wrześniu ukazał się drugi utwór zapowiadający płytę „Paradise”, a podczas letnich festiwali zespół zaprezentował także pięć innych piosenek z krążka: „Charlie Brown”, „Hurts Like Heaven”, „Us Against the World”, „Princess of China” i „Major Minus”[138]. Premiera albumu Mylo Xyloto odbyła się pod koniec października tego samego roku[139]. Płyta trafiła na pierwsze miejsca list najchętniej kupowanych albumów w Australii[140], Belgii[141], Francji[142], Holandii[143], Irlandii[144], Kanadzie[145], Niemczech[146], Norwegii[147], Nowej Zelandii[148], Polsce[149], Portugalii[150], Szwajcarii[151], Szwecji[152], Wielkiej Brytanii[106] i Stanach Zjednoczonych[153]. Wydawnictwo sprzedało się w ponad 8 milionach egzemplarzy na całym świecie[154]. Album został najchętniej kupowanym krążkiem rockowym roku w Wielkiej Brytanii, osiągnął wynik 908 tysięcy sprzedanych egzemplarzy. Drugi singiel z płyty, „Paradise”, został natomiast najczęściej kupowanym singlem rockowym, sprzedając się w ponad 410 tysiącach kopii[155]. Teledysk do utworu otrzymał tytuł Najlepszego rockowego klipu podczas ceremonii wręczania MTV Video Music Awards[156].

Efekty świetlne podczas koncertu Coldplay w Filadelfii, 2012

19 października, pięć dni przed oficjalną premierą płyty, Coldplay wystąpił podczas specjalnego koncertu memorialnego ku czci Steve’a Jobsa, zorganizowanego przez Apple Inc. 26 października na madryckiej Plaza de Toros de Las Ventas zespół zagrał koncert transmitowany na żywo na kanale YouTube, reżyserem całego wydarzenia został Anton Corbijn[157]. Pod koniec listopada grupa otrzymała nominacje do trzech Nagród Grammy[158], a w styczniu kolejnego roku – do dwóch statuetek Brit[159], spośród których jedną wygrała (po raz trzeci w kategorii „Najlepszy zespół brytyjski”)[160].

9 września 2012 Coldplay wystąpił jako jeden z gości muzycznych podczas ceremonii zamknięcia Letnich Igrzysk Paraolimpijskich w Londynie[161]. Oprócz tego, początkujące zespoły uczestniczące w Bandstand Marathon wykonały podczas wydarzenia ich przebój „Viva la Vida”[162]. W listopadzie tego samego roku ukazał się film dokumentalny Coldplay Live 2012, który przedstawiał kulisy ostatniej trasy koncertowej[163][164].

19 września 2012 Coldplay po raz drugi zagrał w Polsce, tym razem na Stadionie Narodowym w Warszawie[165]

21 listopada, po koncercie w Brisbane, będącego częścią trasy Mylo Xyloto Tour, Coldplay ogłosił, że zamierza zrobić sobie trzyletnią przerwę od koncertowania[166][167]. Jak tłumaczył później zespół, nie chodziło im o brak występów, tylko o brak planów dotyczących koncertów w Brisbane w ciągu kolejnych trzech lat[168]. Oprócz występów związanych z trasą koncertową, zespół pojawił się także podczas koncertów noworocznych zorganizowanych w Barclays Center. Trasa Mylo Xyloto Tour została okrzyknięta czwartą najbardziej dochodową trasą w 2012, przynosząc ponad 171 milionów dolarów zysków ze sprzedaży biletów[169].

W sierpniu 2013 Coldplay poinformował, że ich nowy utwór, „Atlas”, pojawi się na oficjalnej ścieżce dźwiękowej filmu Igrzyska śmierci: W pierścieniu ognia. Premiera filmu odbyła się we wrześniu tego samego roku[170]. W grudniu ogłoszono, że nowa płyta zespołu zostanie wydana w Stanach Zjednoczonych przez wytwórnię Atlantic Records z powodu restrukturyzacji w Warner Music Group po zakupie przez nią wytwórni Parlophone[171].

Od 2014: Ghost Stories

[edytuj | edytuj kod]

W marcu 2014 Coldplay zagrał gościnnie podczas iTunes Festival, organizowanego w Austin, i zaprezentował wówczas piosenki zapowiadające nową płytę: „Always in My Head”, „Magic”, „Another’s Arms” i „Midnight”[172]. Premiera albumu Ghost Stories odbyła się 19 maja[173][174]. Pierwszym oficjalnym singlem promującym wydawnictwo został utwór „Magic”[175], a drugim – „A Sky Full of Stars”, którego współproducentem został szwedzki DJ Avicii[176]. 11 grudnia 2014 zespół wystąpił na rozdaniu nagród BBC Music Awards w Earls Court Exhibition Centre w Londynie[177].

Skład zespołu

[edytuj | edytuj kod]

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Dyskografia Coldplay.

Albumy studyjne

[edytuj | edytuj kod]

Trasy koncertowe

[edytuj | edytuj kod]

Popularność w internecie

[edytuj | edytuj kod]

Coldplay to najpopularniejszy zespół rockowy w serwisie YouTube, a ich utworzony w 2010 roku kanał zgromadził 24,8 milionów subskrybcji i 16 742 390 336 wyświetleń (stan na 23 kwietnia 2023 roku)[179][180].

Teledysk do utworu „Something Just Like This” zgromadził ponad 2 miliardy 100 milionów wyświetleń (ponadto rozszerzoną wersję utworu odtworzono ponad 300 milionów razy, wideo formatu audio ponad 200 milionów a zapis wykonania na żywo ponad 100 milionów). Ich cztery utwory przekroczyły barierę miliarda wyświetleń: „Hymn for the Weekend” (miliard 800 milionów, ponadto 100 milionów wyświetleń remiksu Alana Walkera), „Paradise” (miliard 600 milionów), „Adventure of a Lifetime” (miliard czterysta milionów) i „The Scientist” (miliard 100 milionów, ponadto 200 milionów wyświetleń wykonania koncertowego). Osiemset milionów przekorczyły „Yellow” (ponadto 100 milionów wyświetleń formatu audio), „A Sky Full of Stars” (ponadto 100 miliardów wyświetleń formatu audio) i „Viva la Vida” (ponadto 100 milionów wyświetleń osiągnęły dwa osobne nagrania koncertowe utworu). „Fix You” przekorczyło 500 milionów a „Clocks” 400 milionów. 200 milionów przekroczyły: „Princess of China”, „My Universe”, „In My Place”, „Every Teardrop is a Waterfall”, „Magic”, „Up&Up” oraz „Speed of Sound”, natomiast 100 milionów „Charlie Brown”, „Trouble” oraz dwa nagrania z występów na Super Bowl[179]

Zespół osiągnął również sukces w serwisie Spotify. W 2016 roku Coldplay byli najpopularniejszymi artystami Spotify[181], z kolei „Something Just Like This” to dwudziesta szósta najpopularniejsza piosenka w historii platformy[182].

Brytyjczykom udało się osiągnąć na Spotify następujące wyniki. „Something Just Like This” odtworzono ponad 2 miliardy razy, natomiast barierę miliard odtworzeń osiągnęło aż sześć utworów: „Yellow” (1,5 miliarda), „The Scientist” (1,5 miliarda), „Viva la Vida” (1,4 miliarda), „Fix You” (1,1 miliarda), „Hymn for the Weekend” (1,1 miliarda) i „A Sky Full of Stars” (1 miliard). „Paradise” i „My Universe” przekroczyły 900 milionów, „Adventure of a Lifetime” 800 milionów, „Clocks”, „Magic” oraz remiks „Hymn for the Weekend” 600 milionów, a „Sparks” 500 milionów. 200 milionów przekroczyły: „Trouble”, „Higher Power”, „Christmas Lights”, „Everglow”, „Every Teardrop is a Waterfall”, „In My Place”, „Princess of China”, „Up&Up” i „Speed of Sound”. 100 milionów osiągnęły „Orphans”, „Charlie Brown”, „Let Somebody Go”, „A Head Full of Dreams”, „Don't Panic”, „Shiver”, „Violet Hill”, „Midnight”, „Birds”, alternatywna wersja „Everglow”, „Always in My Head”, „Everyday Life”, „Green Eyes” i „Fun”[180].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Andrew Leahey: Coldplay Biography. www.allmusic.com. [dostęp 2010-02-10]. (ang.).
  2. ↑ a b c All That Is Cold play. [w:] Dawn [on-line]. www.dawn.com, 2005-11-26. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  3. ↑ a b Martin Roach: Coldplay: Nobody Said It Was Easy. Omnibus Press, wrzesień 2003, s. 19. ISBN 0-7119-9810-8.
  4. ↑ a b Anchorman: Newsreel: An appeal to Wikipedia enthusiasts. [w:] Coldplay [on-line]. www.coldplay.com, 2008-07-25. [dostęp 2014-04-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-09)]. (ang.).
  5. ↑ a b Coldplay to quit. [w:] Daily Star [on-line]. www.dailystar.co.uk, 2008-01-07. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  6. ↑ Coldplay’s 'A Rush Of Blood To The Head’ named BBC Radio 2 listeners’ favourite album. [w:] NME [on-line]. www.nme.com, 2013-04-01. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  7. ↑ Coldplay had biggest selling album of 2005. [w:] NME [on-line]. www.nme.com, 2006-03-31. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  8. ↑ Past Winners Search – Grammy 2008. [w:] Grammy [on-line]. www.grammy.com. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  9. ↑ 2008 Grammy Award Winners and Nominees. [w:] New York Times [on-line]. www.nytimes.com, 2008-02-09. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  10. ↑ Coldplay, Noel Gallagher and Foo Fighters revealed as biggest selling rock acts of 2011. [w:] NME [on-line]. www.nme.com, 2012-01-17. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  11. ↑ Ghost Stories by Coldplay. [w:] iTunes [on-line]. www.itunes.apple.com. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  12. ↑ A Head Full Of Dreams [online], Coldplay [dostęp 2022-08-24] (ang.).
  13. ↑ Everyday Life [online], Coldplay [dostęp 2022-08-24] (ang.).
  14. ↑ Music Of The Spheres [online], Coldplay [dostęp 2022-08-24] (ang.).
  15. ↑ Warner Music Poland: Coldplay „Moon Music” – album pełen miłości i troski o planetę. media.warnermusic.pl. [dostęp 2024-10-16].
  16. ↑ Winners of the Brit Awards. [w:] Pub Quiz Help [on-line]. www.pubquizhelp.com. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  17. ↑ Brit Awards. [w:] NME [on-line]. www.nme.com, 2001-01-15. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  18. ↑ Brit Awards 2002: The Winners. [w:] BBC News [on-line]. 2002-02-20. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  19. ↑ a b Brit Awards 2003: Winners. [w:] BBC News [on-line]. www.news.bbc.co.uk, 2003-02-21. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  20. ↑ Brit Awards 2006: The Winners. [w:] BBC News [on-line]. www.news.bbc.co.uk, 2006-02-15. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  21. ↑ Brit Awards 2009: Winners List. [w:] BBC News [on-line]. www.news.bbc.co.uk, 2009-01-20. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  22. ↑ Highlights, Winners, Performers and Photos from the 2002 MTV Video Music Awards. [w:] MTV Networks [on-line]. www.mtv.com. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  23. ↑ a b Justin, Coldplay Win Big At VMAs. [w:] MTV Networks [on-line]. 2003-08-28. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  24. ↑ a b 44th Annual Grammy Awards – 2002. [w:] Rock on the Net [on-line]. www.rockonthenet.com, 2002-02-27. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  25. ↑ a b 45th Annual Grammy Awards – 2003. [w:] Rock on the Net [on-line]. www.rockonthenet.com, 2003-02-23. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  26. ↑ 46th Annual Grammy Awards – 2004. [w:] Rock on the Net [on-line]. www.rockonthenet.com, 2004-02-08. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  27. ↑ 51st Annual Grammy Awards – 2009. [w:] Rock on the Net [on-line]. www.rockonthenet.com, 2009-02-08. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  28. ↑ Andy Gill: Critic’s View: The Brit Awards, O2 Arena, London. [w:] Independent [on-line]. www.independent.co.uk, 2012-22-02. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  29. ↑ Martin Roach: Coldplay: Nobody Said It Was Easy. Omnibus Press, wrzesień 2003, s. 122. ISBN 0-7119-9810-8.
  30. ↑ Martin Roach: Coldplay: Nobody Said It Was Easy. Omnibus Press, wrzesień 2003, s. 22. ISBN 0-7119-9810-8.
  31. ↑ Michael Odell: The Shore Thing. [w:] Keane [on-line]. www.keane.at, 2004-05-01. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  32. ↑ Edna Gundersen: Coldplay searching for a balance. [w:] USA Today [on-line]. www.usatoday30.usatoday.com, 2003-02-13. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  33. ↑ Martin Roach: Coldplay: Nobody Said It Was Easy. Omnibus Press, wrzesień 2003, s. 26. ISBN 0-7119-9810-8.
  34. ↑ a b Martin Roach: Coldplay: Nobody Said It Was Easy. Omnibus Press, wrzesień 2003, s. 28. ISBN 0-7119-9810-8.
  35. ↑ Lisa Verrico: NME Carling Premier Tour – Arts. Wielka Brytania: The Times, 2000-01-20, s. 44.
  36. ↑ Martin Roach: Coldplay: Nobody Said It Was Easy. Omnibus Press, wrzesień 2003, s. 45. ISBN 0-7119-9810-8.
  37. ↑ KEN NELSON: Recording Coldplay’s Parachutes. [w:] Sound on Sound [on-line]. www.soundonsound.com, 2000-10. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  38. ↑ Martin Roach: Coldplay: Nobody Said It Was Easy. Omnibus Press, wrzesień 2003, s. 35. ISBN 0-7119-9810-8.
  39. ↑ a b COLDPLAY CHARTS. [w:] Official Charts [on-line]. www.officialcharts.com. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  40. ↑ Martin Roach: Coldplay: Nobody Said It Was Easy. Omnibus Press, wrzesień 2003, s. 42. ISBN 0-7119-9810-8.
  41. ↑ Coldplay ‘Parachutes’ Into U.S. Success. [w:] Billboard [on-line]. www.billboard.com. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  42. ↑ Nettwerk To Release Coldplay Album. [w:] Billboard [on-line]. www.billboard.com. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  43. ↑ a b Corey Moss: Coldplay Ready Second Album As ‘Trouble’ Heats Up. [w:] MTV [on-line]. www.mtv.com, 2001-12-18. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  44. ↑ Coldplay’s Q for success. [w:] BBC [on-line]. www.news.bbc.co.uk, 2000-10-16. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  45. ↑ David Basham: Coldplay Finds American Home For „Parachutes”. [w:] MTV [on-line]. www.mtv.com, 2000-08-01. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  46. ↑ Coldplay – BRIT Awards. [w:] BRIT Awards Ltd. [on-line]. www.brits.co.uk. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  47. ↑ RIAA – Gold & Platinum Searchable Database. [w:] RIAA [on-line]. www.riaa.com. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  48. ↑ Chris Nelson: Coldplay Warm Up On U.S. Tour Opener. [w:] MTV [on-line]. www.mtv.com, 2001-02-12. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  49. ↑ Coldplay Sets Album Title, June Gigs. [w:] Billboard [on-line]. www.billboard.com. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  50. ↑ Coldplay – A Rush Of Blood To The Head. [w:] Discogs [on-line]. www.discogs.com. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  51. ↑ Martin Roach: Coldplay: Nobody Said It Was Easy. Omnibus Press, wrzesień 2003, s. 98. ISBN 0-7119-9810-8.
  52. ↑ Coldplay Go Live. [w:] Rolling Stone [on-line]. www.rollingstone.com, 2003-09-03. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  53. ↑ Coldplay – Live 2003. [w:] Discogs [on-line]. www.discogs.com. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  54. ↑ TIMELINE – Coldplay. [w:] Rock on the Net [on-line]. www.rockonthenet.com. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  55. ↑ Coldplay: Przeróbka „2000 Miles” za 1,5 funta. [w:] Onet [on-line]. www.muzyka.onet.pl, 2003-12-19. [dostęp 2014-04-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-06-06)]. (pol.).
  56. ↑ Wes Orshoski: Coldplay Enter London Studio To Begin Work On Third Album. [w:] MTV [on-line]. www.mtv.com, 2004-01-29. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  57. ↑ Coldplay – X&Y. [w:] Discogs [on-line]. www.discogs.com. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  58. ↑ Coldplay top 2005's global charts. [w:] BBC [on-line]. www.news.bbc.co.uk, 2006-03-31. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  59. ↑ Michael Dwyer: Cold comfort. [w:] The Age [on-line]. www.theage.com.au, 2006-06-30. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  60. ↑ Leona Lewis tops singles charts as Take That go in at Number One in the album charts – both breaking records in the process. [w:] Mirror [on-line]. www.mirror.co.uk, 2008-12-08. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  61. ↑ Coldplay – Speed Of Sound. [w:] Discogs [on-line]. www.discogs.com. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  62. ↑ Mark Morford: Is Coldplay The New Jesus? / Martin & Co. make moms smile and girls swoon and offend no one in their quest to love all puppies. [w:] Hearst Communications [on-line]. www.sfgate.com, 2005-06-17. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  63. ↑ Adam Sherwin: Coldplay’s new single breaks sound barrier. [w:] The Times [on-line]. www.timesonline.co.uk. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  64. ↑ Coldplay – Fix You. [w:] Discogs [on-line]. www.discogs.com. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  65. ↑ Coldplay – Talk. [w:] Discogs [on-line]. www.discogs.com. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  66. ↑ Corey Moss: Coldplay, NIN Top Coachella With Emotional Performances. [w:] MTV [on-line]. www.mtv.com, 2005-02-05. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  67. ↑ Glastonbury 2005. [w:] BBC [on-line]. www.bbc.co.uk. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  68. ↑ History of a legendary festival. [w:] Red Funnel [on-line]. www.redfunnel.co.uk. [dostęp 2014-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-29)]. (ang.).
  69. ↑ Coldplay and Richard Ashcroft. [w:] BBC [on-line]. www.bbc.co.uk. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  70. ↑ MTV Video Music Awards 2005. [w:] MTV [on-line]. www.mtv.com. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  71. ↑ Rush to download War Child album. [w:] BBC [on-line]. www.news.bbc.co.uk, 2005-09-12. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  72. ↑ Coldplay – The Hardest Part. [w:] Discogs [on-line]. www.discogs.com. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  73. ↑ Coldplay – What If. [w:] Discogs [on-line]. www.discogs.com. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  74. ↑ White Shadows. [w:] ColdPlay Zone [on-line]. www.coldplayzone.it, 2008-06-18. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  75. ↑ Coldplay – Viva La Vida Or Death And All His Friends. [w:] Discogs [on-line]. www.discogs.com. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  76. ↑ Coldplay promise song of ‘genius’. [w:] BBC [on-line]. www.news.bbc.co.uk, 2007-03-05. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  77. ↑ James Montgomery: Coldplay Give Track-By-Track Tour Of Viva La Vida, Explain Handclaps, Tack Pianos And The Number 42. [w:] MTV [on-line]. www.mtv.com, 2006-09-08. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  78. ↑ Evan Serpick: Coldplay at Work on „Something Different” for Upcoming Album. [w:] Rolling Stone [on-line]. www.rollingstone.com, 2008-02-27. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  79. ↑ Coldplay – Violet Hill. [w:] Discogs [on-line]. www.discogs.com. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  80. ↑ Coldplay song downloaded 2m times. [w:] BBC [on-line]. www.news.bbc.co.uk, 2008-05-06. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  81. ↑ Coldplay giving away new single. [w:] BBC [on-line]. www.news.bbc.co.uk, 2008-04-28. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  82. ↑ Norway Singles Top 20. [w:] αCharts [on-line]. www.acharts.us, 2008-05-13. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  83. ↑ Sweden Singles Top 60. [w:] αCharts [on-line]. www.acharts.us, 2008-05-15. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  84. ↑ Keith Caulfield: Coldplay Headed To No. 1 On Billboard 200, Hot 100. [w:] Billboard [on-line]. www.billboard.com, 2008-06-18. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  85. ↑ James Montgomery: Coldplay, Jay-Z Team Up For ‘Lost!’ Remix. [w:] MTV [on-line]. www.mtv.com, 2008-07-10. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  86. ↑ Coldplay top 2008's global chart. [w:] BBC [on-line]. www.news.bbc.co.uk, 2009-02-16. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  87. ↑ Ranking Semanal desde 15/06/2008 hasta 21/06/2008. [w:] Capif [on-line]. www.capif.org.ar, 2008-07-01. [dostęp 2014-05-19]. (hiszp.).
  88. ↑ Album Top 50. [w:] Austrialian Charts [on-line]. www.australian-charts.com, 2008-06-29. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  89. ↑ AUSTRIA TOP 40 – ALBEN TOP 75. [w:] Austrian Charts [on-line]. www.austriancharts.at, 2008-06-27. [dostęp 2014-05-19]. (niem.).
  90. ↑ 200 ALBUMS. [w:] Ultratop [on-line]. www.ultratop.be, 2008-06-21. [dostęp 2014-05-19]. (niem.).
  91. ↑ Album 40. [w:] Danish Charts [on-line]. www.danishcharts.com, 2008-06-27. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  92. ↑ Album Top 50. [w:] Finnish Charts [on-line]. www.finnishcharts.com. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  93. ↑ Album Top 100. [w:] Les Charts [on-line]. www.lescharts.com, 2008-06-21. [dostęp 2014-05-19]. (fr.).
  94. ↑ By Paul Sexton: Coldplay’s ‘Viva’ Continues Euro Chart Hot Streak. [w:] Billboard [on-line]. www.billboard.biz, 2008-06-17. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  95. ↑ Album Top 100. [w:] Spanish Charts [on-line]. www.spanishcharts.com, 2008-06-22. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  96. ↑ Dutch Album Top 100. [w:] Dutch Charts [on-line]. www.dutchcharts.nl, 2008-06-21. [dostęp 2014-05-19]. (niderl.).
  97. ↑ TOP 75 ARTIST ALBUM, WEEK ENDING 26 June 2008. [w:] Chart Track [on-line]. www.chart-track.co.uk, 2008-06-26. [dostęp 2014-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-22)]. (ang.).
  98. ↑ Coldplay. [w:] Billboard [on-line]. www.billboard.com. [dostęp 2014-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-16)]. (ang.).
  99. ↑ Coldplay, Viva la vida Or Death And All His Friends. [w:] Charts.de [on-line]. www.officialcharts.de. [dostęp 2014-05-19]. (niem.).
  100. ↑ VG Lista – Album Top 40. [w:] Norwegian Charts [on-line]. www.norwegiancharts.com. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  101. ↑ Album Top 40. [w:] Charts.org [on-line]. www.charts.org.nz, 2008-06-23. [dostęp 2014-05-19]. (wł.).
  102. ↑ PORTUGUESE CHARTS: ALBUMS – 26/2008. [w:] Portuguese Charts [on-line]. www.portuguesecharts.com. [dostęp 2013-05-19]. (ang.).
  103. ↑ SCHWEIZER HITPARADE – ALBEN TOP 100. [w:] Hit Parade [on-line]. www.hitparade.ch, 2008-06-29. [dostęp 2014-05-19]. (niem.).
  104. ↑ SVERIGETOPPLISTAN – ALBUMS TOP 60. [w:] Swedish Charts [on-line]. www.swedishcharts.com, 2006-08-19. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  105. ↑ Album Top 20. [w:] Italian Charts [on-line]. www.italiancharts.com, 2008-06-19. [dostęp 2014-05-19]. (wł.).
  106. ↑ a b 2008 Top 40 Official Albums Chart UK Archive. [w:] Official Charts [on-line]. www.officialcharts.com, 2008-06-28. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  107. ↑ New Coldplay album tops UK chart. [w:] BBC [on-line]. www.news.bbc.co.uk, 2008-06-15. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  108. ↑ Paul Grein: Week Ending June 29, 2008: Viva La Download Or Death And All His CDs. [w:] Yahoo [on-line]. www.music.yahoo.com, 2008-07-02. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  109. ↑ Double Q Award win for Coldplay. [w:] BBC [on-line]. www.news.bbc.co.uk, 2008-10-06. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  110. ↑ Dan Martin: Coldplay named top-selling act in the world. [w:] The Guardian [on-line]. www.theguardian.com, 2008-11-11. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  111. ↑ Coldplay Crowned World’s Biggest Act. [w:] CBS [on-line]. www.cbsnews.com, 2008-11-10. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  112. ↑ Coldplay – Prospekt’s March EP. [w:] Discogs [on-line]. www.discogs.com. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  113. ↑ Coldplay Announce Deluxe Edition of Viva La Vida. [w:] Anti Music [on-line]. www.antimusic.com, 2008-08-10. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  114. ↑ Coldplay – Life In Technicolor II. [w:] Discogs [on-line]. www.discogs.com. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  115. ↑ Kev Geoghegan: Coldplay make their live return. [w:] BBC [on-line]. www.news.bbc.co.uk, 2008-06-16. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  116. ↑ Coldplay play open air gig at BBC. [w:] BBC [on-line]. www.news.bbc.co.uk, 2008-06-18. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  117. ↑ Coldplay – Left Right Left Right Left. [w:] Discogs [on-line]. www.discogs.com. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  118. ↑ Coldplay to give away live album. [w:] Coldplay [on-line]. www.coldplay.com, 2009-05-01. [dostęp 2014-05-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-13)]. (ang.).
  119. ↑ Andre Paine: McCartney, Coldplay Honored At ASCAP Awards. [w:] Billboard [on-line]. www.billboard.com, 2009-10-14. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  120. ↑ Gil Kaufman: Green Day Named Top Artists Of The Decade By Rolling Stone Readers. [w:] MTV [on-line]. www.mtv.com, 2009-09-12. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  121. ↑ Latin American stadium tour announced. [w:] Coldplay [on-line]. www.coldplay.com, 2009-10-01. [dostęp 2014-05-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-03)]. (ang.).
  122. ↑ Kev Geoghegan: Guitarist Satriani sues Coldplay. [w:] BBC [on-line]. www.news.bbc.co.uk, 2008-12-05. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  123. ↑ A statement from the band. [w:] Coldplay [on-line]. www.coldplay.com, 2008-12-09. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  124. ↑ Kev Geoghegan: Coldplay copyright case ‘settled’. [w:] BBC [on-line]. www.news.bbc.co.uk, 2009-09-16. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  125. ↑ Geraldine Mitchell: Coldplay, Kings of Leon to headline bushfire relief concerts. [w:] Herald Sun [on-line]. www.heraldsun.com.au, 2009-02-24. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  126. ↑ Larry Fitzmaurice: Video: Duffy, Kings of Leon Win, Coldplay Snubbed at Brit Awards. [w:] Spin [on-line]. www.spin.com, 2009-02-19. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  127. ↑ Daniel Kreps: Plant & Krauss, Lil Wayne, Coldplay Win Big at 2009 Grammy Awards. [w:] Rolling Stone [on-line]. www.rollingstone.com, 2009-02-08. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  128. ↑ J. Freedom du Lac: The Gang’s All Here. [w:] The Washington Post [on-line]. www.washingtonpost.com, 2009-02-09. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  129. ↑ Mawuse Ziegbe: Coldplay’s New Album About ‘Addiction,’ ‘OCD’. [w:] MTV [on-line]. www.mtv.com, 2011-01-08. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  130. ↑ An Epic End To Saturday. [w:] BBC [on-line]. www.bbc.co.uk, 2011-07-09. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  131. ↑ Gil Kaufman: Coldplay Debut Another New Song At ‘Austin City Limits’ Taping. [w:] MTV [on-line]. www.mtv.com, 2011-09-16. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  132. ↑ Ben Tavener: Coldplay and Maroon 5 Rock in Rio: Daily. [w:] Rio Times [on-line]. ww.riotimesonline.com, 2011-10-02. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  133. ↑ Marcus Leshock: Coldplay performs in Grant Park at Lollapalooza 2011!. [w:] LA Times [on-line]. www.articles.latimes.com, 2011-08-06. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  134. ↑ Live the Life. [w:] BBC [on-line]. www.bbc.co.uk, 2011-06-25. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  135. ↑ MJ, Open'er Festival 2011: Coldplay po raz pierwszy w Polsce [online], Newsweek, 13 grudnia 2010 [dostęp 2023-02-05] (pol.).
  136. ↑ Open'er 2011: Coldplay, Caribou, The National, The Twilight Singers [online], trojmiasto.pl [dostęp 2023-02-05] (pol.).
  137. ↑ Radio Złote Przeboje, Coldplay pierwszą potwierdzoną gwiazdą na Heineken Opener Festival 2011! [online], Złote Przeboje - radio, muzyka, wiadomości, quizy, 9 grudnia 2010 [dostęp 2023-02-05] (pol.).
  138. ↑ Coldplay se defiende de las acusaciones de plagio. [w:] Los40 [on-line]. www.los40.com. [dostęp 2014-05-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-05)]. (hiszp.).
  139. ↑ Coldplay – Mylo Xyloto. [w:] Discogs [on-line]. www.discogs.com. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  140. ↑ Album Top 50. [w:] Australian Charts [on-line]. www.australian-charts.com, 2011-11-06. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  141. ↑ Ultratop 200 Albums. [w:] Ultratop [on-line]. www.ultratop.be, 2011-10-29. [dostęp 2014-05-21]. (niem.).
  142. ↑ Album Top 100. [w:] Les Charts [on-line]. www.lescharts.com, 2011-10-29. [dostęp 2014-05-21]. (fr.).
  143. ↑ Dutch Top100 Albums. [w:] Dutch Charts [on-line]. www.dutchcharts.nl, 2011-10-29. [dostęp 2014-05-21]. (niderl.).
  144. ↑ TOP 75 ARTIST ALBUM, WEEK ENDING 27 October 2011. [w:] Chart Track [on-line]. www.chart-track.co.uk, 2011-10-27. [dostęp 2014-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)]. (ang.).
  145. ↑ John Williams: Coldplay red hot on Cdn. charts. [w:] Canoe [on-line]. www.jam.canoe.ca, 2011-11-02. [dostęp 2014-05-21]. (niem.).
  146. ↑ Coldplay, Mylo Xyloto. [w:] Charts.de [on-line]. www.officialcharts.de. [dostęp 2014-05-21]. (niem.).
  147. ↑ VG Lista – Album Top 40. [w:] Norwegian Charts [on-line]. www.norwegiancharts.com. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  148. ↑ Album Top 40. [w:] Charts New Zealand [on-line]. www.charts.org.nz, 2011-10-31. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  149. ↑ Oficjalna Lista Sprzedaży (OLiS). [w:] OLiS [on-line]. www.olis.onyx.pl, 2011-11-07. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  150. ↑ PORTUGUESE CHARTS:o ALBUMS – 44/2011. [w:] Portuguese Charts [on-line]. www.portuguesecharts.com. [dostęp 2013-05-21]. (ang.).
  151. ↑ SWISS CHARTS – ALBUMS TOP 100. [w:] Hit Parade [on-line]. www.hitparade.ch, 2011-11-06. [dostęp 2014-05-19]. (niem.).
  152. ↑ SVERIGETOPPLISTAN – ALBUMS TOP 60. [w:] Swedish Charts [on-line]. www.swedischcharts.com, 2011-10-28. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  153. ↑ Keith Caulfield: Coldplay Claims Third No. 1 Album on Billboard 200 Chart. [w:] Billboard [on-line]. www.billboard.com, 2011-11-02. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  154. ↑ Sean Michaels: Coldplay to launch Mylo Xyloto comics. [w:] The Guardian [on-line]. www.theguardian.com, 2012-07-11. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  155. ↑ Coldplay, Noel Gallagher and Foo Fighters revealed as biggest selling rock acts of 2011. [w:] NME [on-line]. www.nme.com, 2012-01-17. [dostęp 2014-05-22]. (ang.).
  156. ↑ Eric Ditzian: Coldplay Basks In ‘Paradise’ With 2012 VMA Best Rock Win. [w:] MTV [on-line]. www.mtv.com, 2012-09-06. [dostęp 2014-05-22]. (ang.).
  157. ↑ Coldplay Streaming Live, Anton Corbijn-Directed Performance from Spain on Wednesday. [w:] ABC News Radio [on-line]. www.abcnewsradioonline.com, 2011-10-26. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  158. ↑ Grammy Nominations 2012 in full. [w:] Telegraph [on-line]. www.telegraph.co.uk, 2011-12-01. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  159. ↑ Matthew Perpetua: Adele, Coldplay Lead BRIT Award Nominations. [w:] Rolling Stone [on-line]. www.rollingstone.com, 2012-01-12. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  160. ↑ Brit Awards 2012: List of winners. [w:] BBC [on-line]. www.bbc.co.uk, 2012-02-21. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  161. ↑ Coldplay joined by Rihanna, Jay-Z at Paralympic closing ceremony. [w:] NME [on-line]. www.nme.com, 2012-09-09. [dostęp 2014-05-22]. (ang.).
  162. ↑ Coldplay to perform at Paralympic Closing Ceremony. [w:] ImgAce [on-line]. www.imgace.com, 2012-09-09. [dostęp 2014-05-22]. (ang.).
  163. ↑ Coldplay Live 2012 tour film announced. [w:] Coldplay [on-line]. www.coldplay.com, 2012-09-25. [dostęp 2014-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)]. (ang.).
  164. ↑ Coldplay – Live 2012. [w:] Discogs [on-line]. www.discogs.com. [dostęp 2014-05-22]. (ang.).
  165. ↑ Warszawa: Zachwyt po koncercie Coldplay – Stadiony.net [online], stadiony.net [dostęp 2024-04-22] (pol.).
  166. ↑ Hiru urtez agertokietatik kanpo egongo da Coldplay. [w:] EITB [on-line]. www.eitb.com, 2012-11-28. [dostęp 2014-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-27)]. (bask.).
  167. ↑ Matt Quinton: Coldplay hint they will take three-year break after tour ends. [w:] The Sun [on-line]. www.thesun.co.uk, 2012-11-23. [dostęp 2014-05-22]. (ang.).
  168. ↑ Kim Carr, James Cabooter: Coldplay eye new LP. [w:] Daily Star [on-line]. www.dailystar.co.uk, 2012-11-30. [dostęp 2014-05-22]. (ang.).
  169. ↑ Madonna, Lady Gaga And Coldplay Among 2012's Top Grossing World Tours. [w:] Capital FM [on-line]. www.capitalfm.com, 2012-12-31. [dostęp 2014-05-22]. (ang.).
  170. ↑ New song, Atlas, for The Hunger Games: Catching Fire. [w:] Coldplay [on-line]. www.coldplay.com, 2013-08-22. [dostęp 2014-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-11)]. (ang.).
  171. ↑ Andrew Hampp: Coldplay, David Guetta Go To Atlantic Records; Radiohead & Pink Floyd Catalogs, Kylie Minogue, Damon Albarn To Warner Bros: WMG’s US Plans for Parlophone (Exclusive). [w:] Billboard [on-line]. www.billboard.com, 2013-12-18. [dostęp 2014-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-06)]. (ang.).
  172. ↑ iTunes Festival at SXSW. [w:] SXSW [on-line]. www.sxsw.com. [dostęp 2014-05-22]. (ang.).
  173. ↑ Alex Young: Coldplay announce new album Ghost Stories, release first single “Magic”. [w:] Consequence of Sound [on-line]. www.conseqenceofsound.net, 2014-03-03. [dostęp 2014-05-22]. (ang.).
  174. ↑ Coldplay – Ghost Stories. [w:] Discogs [on-line]. www.discogs.com. [dostęp 2014-05-22]. (ang.).
  175. ↑ Coldplay – Magic. [w:] Discogs [on-line]. www.discogs.com. [dostęp 2014-05-22]. (ang.).
  176. ↑ Coldplay – A Sky Full Of Stars. [w:] Discogs [on-line]. www.discogs.com. [dostęp 2014-05-22]. (ang.).
  177. ↑ The Line Up. BBC Music Awards. [dostęp 2015-03-28]. (ang.).
  178. ↑ Music Of The Spheres World Tour announced [online], Coldplay [dostęp 2021-12-20] (ang.).
  179. ↑ a b Coldplay. Informacje [online], youtube.com [dostęp 2023-04-23].
  180. ↑ a b Coldplay YouTube Statistics [online], youtube.com [dostęp 2023-04-23].
  181. ↑ Coldplay are ‘most streamed band in world’ [online], nme.com [dostęp 2023-04-23].
  182. ↑ Something Just Like This. [dostęp 2020-10-01].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Coldplay
Albumy studyjne
Albumy koncertowe
Minialbumy
Kompilacje
Single
Trasy koncertowe
Nagrody Grammy w kategorii Nagranie roku
1958−1979
1980−1999
2000−2019
od 2020

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Coldplay&oldid=74980854”