Corrado Bafile

Corrado Bafile

Kardynał prezbiter
Obedientia et pax Posłuszeństwo i pokój
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	4 lipca 1903 L'Aquila
Data i miejsce śmierci	3 lutego 2005 Rzym
Prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych
Okres sprawowania	1975–1980
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	11 kwietnia 1936
Nominacja biskupia	13 lutego 1960
Sakra biskupia	19 marca 1960
Kreacja kardynalska	24 maja 1976 Paweł VI
Kościół tytularny	S. Maria in Portico
Odznaczenia

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	19 marca 1960
Konsekrator	Jan XXIII
Współkonsekratorzy	Diego Venini Petrus Canisius van Lierde
Współkonsekrowani biskupi Bruno Wüstenberg 21 grudnia 1966 Lajos Kada 20 lipca 1975

Corrado Bafile (ur. 4 lipca 1903 w L’Aquili, zm. 3 lutego 2005 w Rzymie), włoski duchowny katolicki, dyplomata, kardynał.

Życiorys

Studiował na Uniwersytecie w Monachium oraz kilku uczelniach rzymskich (Uniwersytet Rzymski, Papieski Uniwersytet Gregoriański, Wyższe Seminarium Duchowne, Athenaeum Laterańskie oraz Akademia Duchowieństwa Szlachetnie Urodzonego). 11 kwietnia 1936 przyjął w Rzymie święcenia kapłańskie. W latach 1939–1960 sprawował opiekę duszpasterską wśród mieszkańców Rzymu i pracował jednocześnie w watykańskim Sekretariacie Stanu. W czerwcu 1954 został obdarzony tytułem papieskiego prałata domowego.

13 lutego 1960 został mianowany nuncjuszem w Niemczech, jednocześnie otrzymał godność arcybiskupa, ze stolicą tytularną Antiochia in Pisidia. Sakry biskupiej udzielił mu w Watykanie papież Jan XXIII 19 marca 1960. Bafile brał udział w obradach Soboru Watykańskiego II (1962–1965); w 1975 zakończył wieloletnią misję dyplomatyczną w Niemczech i przeszedł do pracy w Kurii Rzymskiej.

W lipcu 1975 papież Paweł VI powierzył mu kierowanie Kongregacją Spraw Kanonizacyjnych (proprefekt); 24 maja 1976 mianowany kardynałem, z tytułem diakona S. Maria in Portico, następnego dnia podniesiony do rangi prefekta Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. Uczestniczył w sesji Światowego Synodu Biskupów w 1977, w zgromadzeniach plenarnych Kolegium Kardynalskiego, a także w obu konklawe w 1978.

W czerwcu 1980 złożył rezygnację z kierowania Kongregacją, w lipcu 1983 jako 80-latek utracił także prawo udziału w konklawe. W czerwcu 1987 został podniesiony do godności kardynała-prezbitera, z zachowaniem tytułu S. Maria in Portico pro hac vice.

Od śmierci biskupa Jose Rosenhammera w 2003 był najstarszym żyjącym biskupem Kościoła katolickiego na świecie; w lipcu 2003 jako jeden z nielicznych kardynałów w historii ukończył 100 lat. Zmarł w wieku 101 lat.

Jest najstarszym kardynałem Kościoła katolickiego od 1750, po nim jest Loris Capovilla który żył 100,6 lat.