Przejdź do zawartości

Czas mroku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czas mroku
Darkest Hour
Ilustracja
Logo filmu
Gatunek

dramat wojenny

Rok produkcji

2017

Data premiery

22 listopada 2017
26 stycznia 2018 (Polska)

Kraj produkcji

Wielka Brytania
Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

114 minut[1]

Reżyseria

Joe Wright

Scenariusz

Anthony McCarten

Główne role

Gary Oldman
Kristin Scott Thomas
Lily James
Stephen Dillane
Ronald Pickup
Ben Mendelsohn

Muzyka

Dario Marianelli

Zdjęcia

Bruno Delbonnel

Scenografia

Sarah Greenwood

Kostiumy

Jacqueline Durran

Montaż

Valerio Bonelli

Produkcja

Tim Bevan
Eric Fellner
Lisa Bruce
Anthony McCarten
Douglas Urbanski

Wytwórnia

Perfect World Pictures
Working Title Films

Dystrybucja

USA: Focus Features

Budżet

30 mln dolarów[2]

Przychody brutto

135,7 mln dolarów[3]

Nagrody
2 Oscary (z 6 nominacji)
Strona internetowa

Czas mroku (ang. Darkest Hour) – brytyjsko-amerykański dramat wojenny z 2017 roku w reżyserii Joe Wrighta. Adaptacja książki pt. Czas mroku. Jak Churchill zawrócił świat znad krawędzi autorstwa scenarzysty filmu Anthony'ego McCartena.

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

Film ten ukazuje pierwsze dni pracy nowego premiera Wielkiej Brytanii Winstona Churchilla po wejściu armii III Rzeszy na terytorium Francji.

W momencie pokonania przez nazistów Francji i grożeniu przez nich atakiem na Anglię doszło do tarcia na brytyjskich szczeblach władzy (w tym czasie Churchill sprawował funkcję Pierwszego Lorda Admiralicji).

Manewrując między politycznymi rywalami, Churchill musi dokonać ostatecznej decyzji: negocjować z Hitlerem i ocalić naród brytyjski przed przerażającymi skutkami wojny albo wezwać lud do walki, narażając na niespotykane dotąd niebezpieczeństwo.

Obsada

[edytuj | edytuj kod]

Produkcja

[edytuj | edytuj kod]

Zdjęcia do filmu kręcono w listopadzie 2016 roku wyłącznie na terenie Anglii. Do lokalizacji wykorzystanych przez filmowców należały:

Odtwórcą roli Neville’a Chamberlaina miał być początkowo John Hurt, ale zmarł w styczniu 2017 roku; w związku z tym rolę ustępującego premiera przejął Ronald Pickup[6].

Odbiór

[edytuj | edytuj kod]

Box office

[edytuj | edytuj kod]

Według stanu na dzień 25 lutego 2018 roku film zarobił 54,5 miliona USD w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie oraz 81,2 miliona USD w innych krajach (w tym 28,8 miliona USD w Wielkiej Brytanii), łącznie 135,7 miliona dolarów na całym świecie[3].

Krytyka w mediach

[edytuj | edytuj kod]

Film Czas mroku spotkał się z pozytywną reakcją krytyków. W serwisie Rotten Tomatoes 84% z dwustu siedemdziesięciu ośmiu recenzji filmu jest pozytywne (średnia ocen wyniosła 7,8 na 10)[7]. Na portalu Metacritic średnia ocen z 46 recenzji wyniosła 75 punktów na 100[8].

Nagrody i nominacje

[edytuj | edytuj kod]

W 2018 roku film Czas mroku został nominowany do Oscara w sześciu kategoriach – za „najlepszy film”, „najlepsze zdjęcia”, „najlepszą charakteryzację”, „najlepszą pierwszoplanową rolę męską”, „najlepszą scenografię” oraz „najlepsze kostiumy”, co przełożyło się na dwie wygrane statuetki – za „najlepszą charakteryzację” i „najlepszą pierwszoplanową rolę męską” (Gary Oldman).

Dokładność historyczna

[edytuj | edytuj kod]

Pisarz, historyk i naukowiec John Broich nazywa Czas mroku „fikcją historyczną, która podejmuje poważne historyczne zadanie”, przedstawiając brytyjską decyzję walki z Hitlerem jako wybór, a nie konieczność. Sytuacja w 1940 r. była tak straszna, jak to przedstawiono w tym filmie[9].

Zapowiedziane na ekranie mity o ewentualnych negocjacjach pokojowych były fikcyjne, ale Churchill prywatnie powiedział, że rozważy warunki zaproponowane przez Hitlera. Jazda brytyjskim metrem była fikcyjna i istnieją historyczne dowody, że większość Brytyjczyków nie była natychmiast inspirowana przemówieniami Churchilla. George Orwell uważał, że zwykli ludzie już czują się podporządkowani i mogą nie sprzeciwić się „nowemu porządkowi”[9].

Nie ma jednoznacznych dowodów na to, że Chamberlain i lord Halifax planowali bliskie wotum nieufności, choć zagrożenie to istniało do wczesnych zwycięstw, a także faktem historycznym jest, że Churchill był obiektem podejrzeń ze strony torysów[9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Darkest Hour. tiff. [dostęp 2017-08-15].
  2. Alex Ritman: How 'Darkest Hour's' Grand Transformation of Gary Oldman Into Winston Churchill Took $20,000 Worth of Cigars. The Hollywood Reporter, 12 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-16].
  3. a b Darkest Hour (2017). Box Office Mojo. [dostęp 2018-02-26].
  4. Arka Mukhopadhyay: Where Was Darkest Hour Filmed?. The Cinemaholic, 18.12.2021. [dostęp 2023-02-04]. (ang.).
  5. Darkest Hour. Reel Streets. [dostęp 2023-02-04]. (ang.).
  6. Gary Oldman’s Winston Churchill Film ‘Darkest Hour’ Gets Release Date, Rounds Out Cast, Variety, 6 września 2016 [dostęp 2018-01-05].
  7. Darkest Hour (2017). Rotten Tomatoes. [dostęp 2018-02-21].
  8. Darkest Hour reviews. Metacritic. [dostęp 2018-01-10].
  9. a b c What’s Fact and What’s Fiction in Darkest Hour. Slate, 8 grudnia 2017. [dostęp 2018-02-04].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]