Przejdź do zawartości

Dąb pontyjski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dąb pontyjski
Ilustracja
Liście
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

bukowce

Rodzina

bukowate

Rodzaj

dąb

Gatunek

dąb pontyjski

Nazwa systematyczna
Quercus pontica K.Koch
Linnaea 22: 319 1849[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Dąb pontyjski (Quercus pontica K.Koch) – gatunek rośliny z rodziny bukowatych (Fagaceae Dumort.). Występuje naturalnie w północno-wschodniej Turcji oraz na Kaukazie[5][6][7].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Drzewo dorastające do 8 m wysokości. Pień jest krótki. Korona jest zaokrąglona i luźna. Kora jest łuszcząca się, z czasem staje się szorstka i pobrużdżona, ma barwę od szarej do purpurowo-brązowej. Gałęzie są tęgie, kanciaste, o barwie od śniadej do szarobrązowej, z wąskimi przetchlinkami. Pąki osiągają 1-1,5 cm długości, z zielonymi, nakładającymi się na siebie łuskami, są orzęsione przy wierzchołku[5].
Liście
Blaszka liściowa jest gruba i ma odwrotnie jajowaty kształt, z 25–30 ząbkami na brzegu. Mierzy 10–20 cm długości oraz 5–10 cm szerokości, jest ząbkowana na brzegu (ząbki są ościste i zakręcone). Górna powierzchnia jest błyszcząca i ma zieloną barwę, natomiast od spodu jest jasnosina, z gwiaździstymi włoskami. Ma 15–17 par zagłębionych nerwów o żółtej barwie, co drugi sięga szczytu ząbka. Ogonek liściowy jest żółty i ma 15 mm długości[5][7].
Kwiaty
Kwiaty męskie to kotki zebrane po 2 lub 3. Kwiaty żeńskie mają słupkowie z 5 długimi znamionami[5].
Owoce
Orzechy zwane żołędziami o jajowatym kształcie z wąskim wierzchołkiem, dorastają do 3–4 cm długości. Szypułki są krótkie i grube. Orzechy otulone są w miseczkach do 35–50% ich długości[5].

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Występuje na wysokości od 1200 do 2300 m n.p.m. Charakteryzuje się wolnym tempem wzrostu. Jest zimotrwały. Preferuje gleby ubogie w wapń[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2017-02-24] (ang.).
  3. Quercus pontica K.Koch. The Plant List. [dostęp 2017-02-24]. (ang.).
  4. Quercus pontica, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. a b c d e f Quercus pontica. Oaks of the World. [dostęp 2017-02-24]. (ang.).
  6. Quercus pontica. Plantes & botanique. [dostęp 2017-02-24]. (fr.).
  7. a b O. Johnson, D. More: Przewodnik Collinsa. Drzewa. 1600 gatunków i odmian drzew rosnących w Europie. Multico Oficyna Wydawnicza, 2009, s. 224. ISBN 978-83-7073-643-9. (pol.).