David Tua
.jpg)
| ||||||||||||||||
| Pseudonim |
Tuaman | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
21 listopada 1972 | |||||||||||||||
| Obywatelstwo | ||||||||||||||||
| Wzrost |
178 cm | |||||||||||||||
| Styl walki |
praworęczny | |||||||||||||||
| Kategoria wagowa | ||||||||||||||||
| Bilans walk zawodowych[a] | ||||||||||||||||
| Liczba walk |
58 | |||||||||||||||
| Zwycięstwa |
52 | |||||||||||||||
| Przez nokauty |
43 | |||||||||||||||
| Porażki |
4 | |||||||||||||||
| Remisy |
2 | |||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| Strona internetowa | ||||||||||||||||
David Tua (ur. 21 listopada 1972 w Apii) – samoański bokser wagi ciężkiej.
Kariera amatorska
[edytuj | edytuj kod]Amatorską karierę bokserską rozpoczął w Nowej Zelandii, dokąd wyemigrował w dzieciństwie wraz z rodziną. Swój pierwszy ważniejszy tytuł zdobył w 1988 roku, zostając mistrzem Nowej Zelandii w wadze ciężkiej. Reprezentując ten kraj, w 1991 roku zdobył brązowy medal na mistrzostwach świata w Sydney (w półfinale przegrał z Féliksem Savónem)[1], a rok później został brązowym medalistą letnich igrzysk olimpijskich w Barcelonie (w walce o finał przegrał z Davidem Izonritei)[2].
Kariera zawodowa
[edytuj | edytuj kod]Tua przeszedł na zawodowstwo w 1992 roku. 15 marca 1996 roku, w swojej dwudziestej trzeciej walce, znokautował Johna Ruiza, przyszłego mistrza świata, w zaledwie 19 sekund[3]. Kolejne trzy walki także zakończył przed czasem. Pokonał między innymi Olega Maskajewa, kolejnego przyszłego mistrza świata.
Pierwszą porażkę poniósł w swojej 28 walce – z Nigeryjczykiem Ike'm Ibeabuchim[4]. Po tej porażce nastąpiło kolejnych dziesięć zwycięstw, w tym nokaut jeszcze jednego przyszłego mistrza świata, Hasima Rahmana[5].
Tua doczekał się w końcu walki o mistrzostwo świata dwóch organizacji: WBO i IBO. W dniu 11 listopada 2000 roku w Las Vegas okazał się jednak o wiele słabszy od Lennoxa Lewisa i przegrał z nim zdecydowanie na punkty[6].
Po porażce z Lewisem starał się odbudować dawną formę i wygrał walkę z Danellem Nicholsonem, lecz kolejny pojedynek przegrał na punkty z Chrisem Byrdem[7]. Następne walki to kolejne dobre wyniki – między innymi zwycięstwo nad Fresem Oquendo i kolejny błyskawiczny nokaut, w 30 sekundzie pierwszej rundy, z Michaelem Moorerem, byłym mistrzem świata[8].
23 marca 2003 roku stoczył swój drugi pojedynek z Hasimem Rahmanem, który zakończył się remisem[9]. W 2004 roku nie stoczył żadnej walki. Ponownie zaczął boksować w 2005 roku, pokonując m.in. Cisse Salifa i do września 2007 roku pokonał siedmiu mniej znanych bokserów. Następnie zrezygnował z boksu na kolejne dwa lata. Na ring powrócił po raz kolejny w październiku 2009 roku, nokautując w drugiej rundzie Shane'a Camerona[10]. 31 marca 2010 roku pokonał na punkty po jednostronnym pojedynku Fridaya Ahunanyę[11]. Niecałe cztery miesiące później zremisował z Monte Barettem, mimo że w ostatniej rundzie był liczony[12]. 19 marca 2011 roku Tua pokonał Demetrice'a Kinga, a pięć miesięcy później stoczył rewanżowy pojedynek z Barrettem, który przegrał na punkty po jednogłośnej decyzji sędziów[13].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ 6.World Championships - Sydney, Australia - November 15-23 1991. Amateur Boxing Results. [dostęp 2013-07-13].
- ↑ 25.Olympic Games - Barcelona, Spain - July 27 - August 9 1992. Amateur Boxing Results. [dostęp 2013-07-13].
- ↑ Geoffrey Ciani: The Disappointing Career of David Tua. East Side Boxing, 2005-10-21. [dostęp 2013-07-13]. (ang.).
- ↑ Wake Andrew: Ike Ibeabuchi – The Return of the King, or is it?. East Side Boxing, 2007-10-29. [dostęp 2013-07-13]. (ang.).
- ↑ Luis Escobar: Tua TKO's Rahman In Ten. The Boxing Times, 1998-12-19. [dostęp 2013-07-13]. (ang.).
- ↑ Ed Schuyler Jr.: Lennox Lewis defeats David Tua. The Independent, 2000-11-12. [dostęp 2013-07-13]. (ang.).
- ↑ John Gregg: Byrd Dances Away with Victory over Tua. The Boxing Times, 2001-08-18. [dostęp 2013-07-13]. (ang.).
- ↑ Ron Dicker: Tua Beats Moorer In Matter Of Seconds. The New York Times, 2002-08-18. [dostęp 2013-07-13]. (ang.).
- ↑ Hasim Rahman vs. David Tua (2nd meeting). Boxrec.com. [dostęp 2013-07-13]. (ang.).
- ↑ Ray Wheatley: Tua stops Carmeron. Fightnews.com, 2009-10-03. [dostęp 2013-07-13]. (ang.).
- ↑ Ray Wheatley: More on Tua-Ahunanya. Fightnews.com, 2010-03-31. [dostęp 2013-07-13]. (ang.).
- ↑ Rick Scharmberg, Kurt Wolfheimer: Tua, Barrett draw at the Trop. Fightnews.com. [dostęp 2013-07-13]. (ang.).
- ↑ Barrett stuns Tua. Fightnews.com, 2011-08-13. [dostęp 2013-07-13]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Lista walk zawodowych Davida Tuy (BoxRec)