Dawid Daniuszewski
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Obywatelstwo | |
Dawid Daniuszewski (ur. 1885, zm. 1944) – polski szachista, czołowy gracz łódzki od pierwszych lat XX wieku do końca lat 20.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Pierwszy sukces odniósł w roku 1906, zajmując II miejsce (za Akibą Rubinsteinem, a przed Henrykiem Salwe) w mistrzostwach Łódzkiego Towarzystwa Zwolenników Gry Szachowej. Sukces ten powtórzył w rok później, wziął również udział w mistrzostwach Rosji (rozegranych także w Łodzi), w których zajął X miejsce. W 1909 wystąpił w Sankt Petersburgu, zajmując dzielone IV-VI miejsce (w turnieju zwyciężył Aleksander Alechin). Po zakończeniu I wojny światowej był uczestnikiem (w roku 1920) pierwszych mistrzostw RFSRR w Moskwie, ostatecznie dzieląc IX-X miejsce. W 1922 zajął II miejsce w Łodzi, a w 1924 w mieście tym podzielił I-II lokatę. Również w 1924 roku reprezentował barwy Polski na nieoficjalnej olimpiadzie szachowej w Paryżu, uzyskując najlepszy indywidualny wynik w polskiej drużynie. W 1927 wystąpił w rozegranych w Łodzi II mistrzostwach Polski, zajmując X miejsce.
Był autorem Księgi Jubileuszowej Łódzkiego Towarzystwa Zwolenników Gry Szachowej, która została wydana w roku 1938 z okazji trzydziestopięciolecia tego klubu. Przed 1922 napisał (po rosyjsku) monografię poświęconą szachiście rosyjskiemu Michaiłowi Czigorinowi, której jedyny egzemplarz przekazano w 1947 arcymistrzom sowieckim goszczącym w Łodzi[1]. Praca ta, zawierająca omówienie 800 partii szachowych Czigorina, nigdy nie została wydana. Napisał również szkic pracy poświęconej Dawidowi Janowskiemu, która jednak nie została ukończona. 7-stronicowy szkic pt. Dawid Janowski arcymistrz gry królewskiej ukazał się w 1999 w monografii T. Lissowskiego i W. Czaruszyna.
Podczas okupacji przebywał w getcie łódzkim. Zachowały się zapisy partii szachowych, granych przez Daniuszewskiego uczynione jego własną ręką[2]. Datacja ostatniej partii, którą rozegrał 9 lutego 1944 z drem Salomonem Szapiro, wydaje się wskazywać, iż Dawid Daniuszewski przebywał w getcie aż do czasu jego likwidacji. Nieznane są okoliczności jego zgonu.
Postaci Dawida Daniuszewskiego jest poświęcona wydana w roku 1999 przez Tomasza Lissowskiego i Wiktora Czaruszyna monografia pt. Daniuszewski. Nieznany rywal Alechina.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Inż. Stanisław Wojnarowicz, Migawki z objazdu arcymistrzów radzieckich, "Szachy" 1947, z. 5-6.
- ↑ Kopia oryginalnej zapiski została umieszczona na s. 86 w pracy: T. Lissowski, W. Czaruszyn, Daniuszewski - nieznany rywal Alechina, Warszawa 1999 (transkrypcja zapiski na s. 84-85, 87-88. Zapiska oryginalna została przekazana T. Lissowskiemu przez Zygmunta Łokuciewskiego z Łodzi.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej Bogusz, Dawna Łódź sportowa 1824-1944, Łódź: Muzeum Historii Miasta Łodzi, 2007, s. 48, 392, 413, 441, ISBN 978-83-87434-91-5, OCLC 233432626.
- Władysław Litmanowicz, Jerzy Giżycki, "Szachy od A do Z", Warszawa 1986, str. 189-190.
- Tomasz Lissowski, Wiktor Czaruszyn, Daniuszewski - nieznany rywal Alechina, Warszawa 1999: Wydawnictwo Szachowe "Penelopa", ISBN 83-86407-35-2, 106 str. (3 fot.).
- Tadeusz Wolsza, Kronikarz Łódzkiego Towarzystwa Zwolenników Gry Szachowej Dawid Daniuszewski (1885?-1944), [w:] Tenże, Arcymistrzowie, mistrzowie, amatorzy... Słownik biograficzny szachistów polskich, t. 4, Warszawa 2003: Wydawnictw DiG, s. 19-28.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Dawid Daniuszewski – wybrane partie szachowe (ang.)