Przejdź do zawartości

Drewniane kościoły południowej Małopolski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Drewniane kościoły południowej Małopolski[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Ilustracja
Kościół św. Filipa i Jakuba w Sękowej
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Typ

kulturowy

Spełniane kryterium

III, IV

Numer ref.

1053

Region[b]

Europa i Ameryka Północna

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

2003
na 27. sesji

Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Filipa i św. Jakuba w Sękowej”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Filipa i św. Jakuba w Sękowej”
Ziemia49°37′50,2″N 21°11′09,6″E/49,630611 21,186000
Kościół z Bączala Dolnego
Kościół św. Marcina w Grywałdzie
Kościół św. Doroty w Trzcinicy
Kościół św. Katarzyny w Sławęcinie
Kościół Przemienienia Pańskiego w Osieku Jasielskim
Kościół św. Katarzyny w Gogołowie
Kościół św. Andrzeja w Rożnowicach
Kościół św. Jana Chrzciciela w Rzepienniku Biskupim

Drewniane kościoły południowej Małopolski – grupa cennych historycznie i ciekawych architektonicznie drewnianych kościołów, najczęściej konstrukcji zrębowej, z których najstarsze pochodzą z XIV wieku (za najstarszy uważa się kościół w Haczowie z 1388 roku). Zachowały się w dobrym stanie do czasów współczesnych i stanowią drugie najstarsze tego rodzaju skupisko drewnianych świątyń w Europie, zaraz po norweskich kościołach klepkowych tzw. stavkirke.

W województwach podkarpackim i małopolskim występuje duże zagęszczenie drewnianych kościołów. Prezentują style architektoniczne począwszy od gotyckiego, przez renesansowy, barokowy po nowsze style.

Są cennymi zabytkami w skali Polski, Europy i świata. Znaczna większość z nich znajduje się na turystycznym szlaku architektury drewnianej.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Specjaliści z Regionalnego Ośrodka Studiów i Ochrony Dziedzictwa Kulturowego (obecnie Narodowy Instytut Dziedzictwa)[1] w Krakowie i Służby Ochrony Zabytków (Roman Marcinek, Janusz Bogdanowski (jako konsultant), Mariusz Czuba, Olga Dyba, Andrzej Laskowski, Zbigniew Myczkowski, Andrzej Siwek, Tadeusz Śledzikowski) pod kierownictwem dr Mariana Korneckiego wytypowała kościoły w Binarowej, Bliznem, Dębnie, Haczowie, Lachowicach, Lipnicy Murowanej, Orawce, Sękowej i Szalowej. Eksperci ICOMOS i UNESCO na listę wpisali jedynie kościoły w: Binarowej, Bliznem, Dębnie, Haczowie, Lipnicy Murowanej i Sękowej. UNESCO uznało dokumentację przygotowaną przez zespół za wzorcową w skali międzynarodowej i zaproponowało, aby była wzorcowa dla podobnych zgłoszeń wpisów seryjnych[2].

Kościoły na liście światowego dziedzictwa UNESCO

[edytuj | edytuj kod]

Najcenniejszymi obiektami są kościoły wpisane 3 lipca 2003 na prestiżową listę UNESCO. Są to następujące świątynie:

Kościoły zgłoszone do wpisania na listę światowego dziedzictwa UNESCO

[edytuj | edytuj kod]

Obecnie na liście UNESCO znajduje się 6 spośród 9 kościołów, które zostały zgłoszone. Komitet UNESCO wybrał te najstarsze (gotyckie), kościoły młodsze, pomimo iż były nominowane do wpisu, na liście się nie znalazły. Kościoły zgłoszone, ale niewpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO:

Inne wybrane obiekty

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków (obecnie Narodowy Instytut Dziedzictwa) | Miejsce [online], Culture.pl [dostęp 2023-06-04] (pol.).
  2. Roman Marcinek, Zbigniew Myczkowski, Wśród cudów świata, „Wiadomości Konserwatorskie” (13), 2003, s. 5-8.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]