Dujkery
| Cephalophini | |||
| J.E. Gray, 1871 | |||
 Przedstawiciel plemienia – dujker żółtopręgi (Cephalophus silvicultor) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię |
dujkery | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Cephalophus C.H. Smith, 1827 | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Rodzaje | |||
| |||
Dujkery[7] (Cephalophini) – plemię ssaków z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae).
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce[8][9].
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Gatunki zaliczane do dujkerów to w większości bardzo małe i małe antylopy (najmniejsze osiągają masę ciała ok. 4 kg, największe 45–80 kg) o niezbyt długich kończynach, krótkich rogach występujących u przedstawicieli obydwu płci oraz o łukowato wygiętym grzbiecie. Dujkery, z wyjątkiem gryma szarego, żyją w gęstych lasach (stąd angielska nazwa forest duikers), na terenie Czarnej Afryki, zwykle pojedynczo lub w parach. Zaniepokojone kryją się w gęstwinach. W odróżnieniu od pozostałych krętorogich, dujkery są wszystkożerne.
Podział systematyczny
[edytuj | edytuj kod]Do plemienia należą następujące rodzaje[10][8][7]:
- Sylvicapra Ogilby, 1837 – grym – jedynym przedstawicielem jest Sylvicapra grimmia (Linnaeus, 1758) – grym szary
- Philantomba Blyth, 1840 – dujkerczyk
- Cephalophula Knottnerus-Meyer, 1907 – jedynym przedstawicielem jest Cephalophula zebra (J.E. Gray, 1838) – dujker zebrowaty
- Cephalophus C.H. Smith, 1827 – dujker
- Cephalophorus J.E. Gray, 1842
- Leucocephalophus Bärmann, Fonseca, Langen & Kaleme, 2022 – jedynym przedstawicielem jest Leucocephalophus adersi (O. Thomas, 1918) – dujker wyspowy
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ C.J. Sundevall. Öfversigt af däggdjursordningen Pecora. „Öfversigt af Kongl. Vetenskaps-Akademiens Forhandlingar”. 2 (3), s. 31, 1845. (szw.).
- ↑ E. Blyth: Catalogue of the Mammalia in the Museum Asiatic Society. Calcutta: Savielle & Cranenburgh, 1863, s. 167. (ang.).
- ↑ J.E. Gray. Notes on Bush-bueks (Cephalophoridæ) in the Britisli Museum, with the Deseription of two new Species from Gaboon. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1871, s. 588, 1871. (ang.).
- ↑ J.E. Gray: Catalogue of ruminant Mammalia (Pecora, Linnæus) in the British Museum. London: British Museum, 1872, s. 21. (ang.).
- ↑ T. Knottnerus-Meyer. Über das Tränenbein der Huftiere. Vergleichend-anatomischer Beitrag zur Systematik der rezenten Ungulata. „Archiv für Naturgeschichte”. 73 (1), s. 48, 1907. (niem.).
- ↑ G.G. Simpson. The principles of classification and a classification of mammals. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 85, s. 159, 1945. (ang.).
- ↑ a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 183–184. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 370–376. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Subfamily Cephalophinae. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-05-02]. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-12-04]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- K. Kowalski: Ssaki, zarys teriologii. Warszawa: PWN, 1971.
- H. Komosińska, E. Podsiadło: Ssaki kopytne : przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002. ISBN 83-01-13806-8.