Przejdź do zawartości

Edward Krasiński (rzeźbiarz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edward Krasiński
Data urodzenia

3 marca 1925

Data śmierci

8 czerwca 2004

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

rzeźba, instalacje

Epoka

Sztuka konceptualna

Edward Krasiński, L (Muzeum Sztuki w Łodzi)

Edward Krasiński (ur. 3 marca 1925 w Łucku na Wołyniu[1], zm. 6 kwietnia 2004 w Warszawie[1]) – polski artysta malarz, związany z kierunkami awangardowymi. Od roku 1968 jego znakiem rozpoznawczym była niebieska taśma samoprzylepna, którą artysta umieszczał na swoich pracach na wysokości 1,3 m[2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W czasie II wojny światowej uczęszczał do Staatliche Kunstgewerbeschule Krakau. Po wojnie studiował na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych (1945–1950) w pracowni prof. Władysława Jarockiego i Eugeniusza Eibischa[3].

W latach 50. przeprowadził się do Warszawy, w 1962 roku ożenił się z Anką Ptaszkowską. Działalność wystawienniczą rozpoczął w 1962 roku. Początkowo współpracował z artystami z kręgu Galerii Krzywego Koła, a po jej zamknięciu w 1966 roku razem z krytykami Wiesławem Borowskim, Anką Ptaszkowską i Mariuszem Tchorkiem oraz artystami Tadeuszem Kantorem, Henrykiem Stażewskim i Zbigniewem Gostomskim współtworzył warszawską Galerię Foksal, w której wielokrotnie (z przerwą w latach 1970–1984) prezentował swoje prace (15 wystaw indywidualnych, ostatnia w lutym 2004 roku)[2].

W 1965 roku wziął udział w I Biennale Forma Przestrzennych w Elblągu. Do dzisiaj można zobaczyć tam jego pracę[4].

Od 1968 roku Krasiński zaczął oznaczać przestrzeń ciągłą linią przylepiając na wysokości 130 cm niebieską taśmę (blue scotch) – ta niebieska taśma stała się znakiem rozpoznawczym jego sztuki. Niebieski pasek pojawił się po raz pierwszy w domu artysty w Zalesiu Górnym pod Warszawą, gdzie artysta okleił nim kilka dni drzew i dwie małe dziewczynki. Za granicą po raz pierwszy wykorzystał ją w 1970 w Paryżu[2].

Prace Krasińskiego brały udział w wielu wystawach w galeriach polskich i zagranicznych (m.in. w Anton Kern Gallery w Nowym Jorku w 2003 roku)[3]. W 2017 amsterdamskie Stedelijk Museum prezentowało pierwszą retrospektywę artysty w Holandii[5].

Od 1970 roku mieszkał wspólnie z Henrykiem Stażewskim w pracowni na ostatnim piętrze bloku przy ul. Świerczewskiego (obecnie al. „Solidarności”) w Warszawie, a po śmierci Stażewskiego, w 1988, mieszkał tam do końca swojego życia, do 2004[2]. Obecnie mieści się tam Instytut Awangardy, gdzie zachowane zostały wnętrza tak, jak zaaranżował je za życia Krasiński[6][1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Edward Krasiński - prace [galeria] [online], Culture.pl [dostęp 2021-08-31] (pol.).
  2. a b c d Edward Krasiński | Życie i twórczość | Artysta [online], Culture.pl [dostęp 2021-08-31] (pol.).
  3. a b Edward Krasiński - Desa Unicum [online], desa.pl [dostęp 2021-08-31].
  4. OTWARTA GALERIA - BIENNALE FORM PRZESTRZENNYCH – Moje Mapy Google [online], Google My Maps [dostęp 2022-01-22].
  5. Grrr.nl, EDWARD KRASIŃSKI [online], www.stedelijk.nl [dostęp 2022-03-26] (ang.).
  6. Instytut Awangardy [online], miejsce artysty [dostęp 2021-08-31] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]