Enrico Tellini
| |
 generał
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
27 sierpnia 1923 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1884–1923 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
.svg){kind=small}
Enrico Tellini (ur. 25 sierpnia 1871 w Castelnuovo di Garfagnana, zm. 27 sierpnia 1923 we wsi Zepe k. Leskoviku) – włoski generał i polityk.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był synem sędziego. Dzieciństwo spędził w Pontremoli, dokąd skierowano jego ojca[1]. W wieku 13 lat wstąpił do Collegio Militare we Florencji, a po jego ukończeniu studiował w Akademii Wojskowej w Rzymie. Od 1901 służył w sztabie generalnym armii włoskiej w Rzymie. W 1911 wziął udział w wojnie włosko-tureckiej, w randze kapitana[1]. Po zakończeniu działań wojennych został awansowany na majora i mianowany attaché wojskowym w ambasadzie włoskiej w Wiedniu[1].
W czasie I wojny światowej walczył na froncie włoskim. W bitwie pod Caporetto w 1917 został ranny i wzięty do niewoli[1]. Po zakończeniu działań wojennych otrzymał awans na generała i został skierowany do włoskiego garnizonu, stacjonującego we Wlorze. Kiedy Rada Ambasadorów w 1922 podjęła decyzję o demarkacji granicy grecko-albańskiej na teren sporny skierowano komisję działającą z ramienia Ligi Narodów, której kierownictwo objął gen. Tellini. Komisja zebrała się po raz pierwszy w marcu 1922 w Paryżu[2]. W maju 1923 komisja wyjechała do Albanii, gdzie miała zebrać niezbędne dane do przeprowadzenia demarkacji.
Okoliczności śmierci
[edytuj | edytuj kod]27 sierpnia 1923 członkowie komisji wyruszyli z Janniny do Kakaviji w konwoju złożonym z dwóch samochodów. O godzinie 9.10 w pobliżu wsi Zepe k. Leskoviku konwój zatrzymało kilka drzew, leżących na drodze[2]. Jako pierwsi z samochodu wysiedli kierowca i tłumacz i zostali ostrzelani z broni palnej przez nieznanych sprawców[3]. Obaj zginęli na miejscu, podobnie jak znajdujący się w samochodzie dr Luigji Corti. Adiutant generała Mario Bonacini próbował ukryć się za samochodem, a gen. Tellini strzelając z pistoletu próbował dobiec do pobliskiego lasu. Zanim tam dotarł zginął od strzału w plecy[3]. Sprawców nigdy nie ujęto, ale o zabójstwo Włosi oskarżyli stronę grecką, która miała utrudniać pracę nad przeprowadzeniem delimitacji. Grecy obciążali odpowiedzialnością za incydent bandytów albańskich, działających na pograniczu[3]. 31 sierpnia 1923 w ramach retorsji armia włoska dokonała ataku na wyspę Korfu, należącą do Grecji.
Pamięć
[edytuj | edytuj kod]W 1933, w miejscu śmierci generała wzniesiono jego pomnik, dłuta Odhise Paskaliego. Po dojściu komunistów do władzy pomnik został zniszczony[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Andrea Giannasi: L'eccidio Tellini: da Gianina all'occupazione di Corfù (agosto-settembre 1923). Prospettiva, 2007, s. 9-10.
- ↑ a b James Barros: The Corfu Incident of 1923: Mussolini and The League of Nations. Princeton University Press, 2015, s. 19-20. ISBN 978-1-4008-7461-3.
- ↑ a b c d Roland Qafoku, If Enrico Tellini had not been killed, the border between Albania and Greece would be beyond Ioannina = 2018-06-07 [online], ocnal.com [zarchiwizowane z adresu 2018-06-12] (ang.).