Eparchia chersoneska
48°50′27,8″N 2°17′57,9″E/48,841056 2,299417.jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba |
Paryż |
| Data powołania |
1917 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Egzarchat | |
| Sobór | |
| Biskup diecezjalny |
metropolita korsuński i zachodnioeuropejski Antoni (Siewriuk) |
| Biskup pomocniczy |
biskup bogorodzki Ambroży (Munteanu), |
| Dane statystyczne (2010) | |
| Liczba kapłanów |
10 |
| Liczba osób zakonnych |
9 |
| Liczba dekanatów |
4 |
| Liczba parafii |
20 |
| Liczba klasztorów |
4 |
Położenie na mapie Francji  | |
Położenie na mapie Île-de-France  | |
Położenie na mapie Paryża  | |
| 48°50′27,8″N 2°17′57,9″E/48,841056 2,299417
| |
| Strona internetowa | |
Eparchia chersoneska (inny wariant tłumaczenia: korsuńska) – jedna z eparchii Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego grupująca parafie złożone z wiernych narodowości rosyjskiej (lub powołane z myślą o tych wiernych) na Zachodzie Europy, obok suroskiej. Od 28 grudnia 2018 r. wchodzi w skład reaktywowanego Egzarchatu Zachodnioeuropejskiego. Obejmuje swoim zasięgiem terytoria Francji, Szwajcarii, Liechtensteinu i Monako. Katedrą administratury jest sobór Świętej Trójcy w Paryżu, zwierzchnikiem zaś – metropolita korsuński i zachodnioeuropejski Antoni (Siewriuk)[1].
Za moment powstania eparchii uważa się powołanie Zachodnioeuropejskiego Egzarchatu Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w 1917 z metropolitą Eulogiuszem (Gieorgijewskim) jako egzarchą.
Formalne powołanie eparchii chersoneskiej miało miejsce w latach 80. XX wieku, kiedy Patriarchat Moskiewski rozwiązał Egzarchat Zachodnioeuropejski, tworząc na jego miejscu kilka odrębnych eparchii. Oficjalne źródła Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego podają jednak wcześniejszą datę powołania eparchii – 5 stycznia 1960 r.[1]
Nazwa eparchii nawiązuje do Chersonezu – miasta na Krymie, w którym według legendy św. książę Włodzimierz Wielki miał ostatecznie zdecydować się na przyjęcie chrześcijaństwa. Wybór miast położonych na Krymie na symboliczne stolice zachodnioeuropejskich eparchii Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego ma również nawiązywać do faktu, że większość parafii w krajach zachodnich powstała na potrzeby emigrantów z Rosji, którzy wyjechali z niej przez Krym w czasie rosyjskiej wojny domowej.
Eparchia chersoneska obejmowała parafie Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego na terenie Francji, Hiszpanii, Szwajcarii, Portugalii oraz punkt duszpasterski w Andorze[2] i placówkę w Monako[3]. Do 2016 r. funkcje katedry pełnił sobór Trzech Świętych Hierarchów w Paryżu.
14 kwietnia 2015 rozpoczęto w Paryżu budowę nowej katedry eparchii – soboru Świętej Trójcy[4] (wraz z Rosyjskim Prawosławnym Centrum Duchowo-Kulturowym). Obiekty oddano do użytku w październiku 2016[5]. Sobór został poświęcony 4 grudnia 2016 przez patriarchę moskiewskiego i całej Rusi Cyryla[6].
28 grudnia 2018 r. z eparchii chersoneskiej wydzielono nową administraturę – eparchię hiszpańsko-portugalską, która objęła swoim zasięgiem terytoria Hiszpanii, Portugalii i Andory[7].
Monastery
[edytuj | edytuj kod]Na terenie eparchii działają następujące klasztory:
- Skit Świętego Ducha w Mesnil-Saint-Denis, męski
- Monaster Chersoneskiej Ikony Matki Bożej w Doumérac, żeński
- Monaster Ikony Matki Bożej „Znak” w Marcenat, żeński
- Monaster Trójcy Świętej w Dompierre, męski[8]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Корсунская епархия
- ↑ Община в честь иконы Божией Матери "Казанская" в Андорре. cerkov.ru-eu. [dostęp 2018-01-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-12)]. (ros.).
- ↑ В православной общине в Монако впервые совершена Божественная литургия архиерейским чином. patriarchia.ru, 19 czerwca 2018. [dostęp 2018-06-19]. (ros.).
- ↑ Serwis Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego – Paryż: wmurowanie kamienia węgielnego pod sobór Świętej Trójcy [dostęp: 17.04.2015.]
- ↑ КОРСУНСКАЯ ЕПАРХИЯ – В Париже состоялось официальное открытие Духовно-культурного центра [dostęp: 19.10.2016.]
- ↑ Святейший Патриарх Кирилл освятил Свято-Троицкий собор в Париже [dostęp: 04.12.2016.]
- ↑ Испанско-Португальская епархия. patriarchia.ru. [dostęp 2019-04-26]. (ros.).
- ↑ Lieux de culte
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Eparchia chersoneska: strona oficjalna. [dostęp 2009-07-21]. (fr.).