Ernest Clark (gubernator)

Ernest Clark
	; Ernest Clark (ok. 1941)
Data i miejsce urodzenia	13 kwietnia 1864 ; Plumstead
Data i miejsce śmierci	26 sierpnia 1951 ; Seaton
	Gubernator Tasmanii
Okres	od 4 sierpnia 1933; do 4 sierpnia 1945
Poprzednik	James O’Grady
Następca	Hugh Binney
	Odznaczenia

Ernest Clark (ur. 13 kwietnia 1864 w Plumstead, zm. 26 sierpnia 1951 w Seaton^[1]) – brytyjski urzędnik państwowy, w latach 1933-1945 gubernator Tasmanii.

Życiorys

Brytyjska służba cywilna

Był synem dyrektora szkoły. Ukończył King's College London, po czym został przyjęty do służby cywilnej i skierowany do pracy w resorcie skarbu^[1]. W 1894 uzyskał prawo wykonywania zawodu adwokata, lecz nie podjął prywatnej praktyki, tylko pozostał urzędnikiem działu prawnego Departamentu Skarbu. W latach 1904–1905 był oddelegowany do rządu Kolonii Przylądkowej, gdzie wspierał prace nad reformą podatkową. W latach 1910–1911 w podobny sposób wspomagał władze Związku Południowej Afryki^[1].

W czasie I wojny światowej był cywilnym oficerem łącznikowym, odpowiadającym za współpracę resortów skarbu i wojny. W 1919 został zastępcą głównego inspektora podatkowego i zarazem sekretarzem komisji królewskiej, zajmującej się problematyką podatku dochodowego^[1]. W 1920 wyjechał do Irlandii Północnej, gdzie początkowo był szefem zawodowej kadry tamtejszego ministerstwa finansów, a w latach 1921-1925 stał na czele całej północnoirlandzkiej służby cywilnej^[1]. Później powrócił do Londynu, gdzie pełnił szereg wysokich stanowisk w administracji rządowej, a także zasiadał w radach nadzorczych kilku firm^[1].

Australia

W latach 1928–1929 był członkiem misji złożonej z brytyjskich ekspertów rządowych, którą władze Australii poprosiły o niezależną diagnozę tamtejszych problemów gospodarczych. Clark był głównym autorem raportu w tej sprawie, który wywarł duże wrażenie na Josephie Lyonsie, premierze Tasmanii, a następnie premierze federalnym Australii^[1]. Historycy przypuszczają, iż to właśnie Lyons sprawił, iż w 1933 Clark otrzymał propozycję objęcia urzędu gubernatora Tasmanii, który od 1930 pozostawał nieobsadzony z powodu braku środków na jego utrzymanie^[1].

Clark sprawdził się na stanowisku gubernatora tak dobrze, iż jego kadencja była trzykrotnie przedłużana i ostatecznie sprawował ten urząd aż przez 12 lat. Oprócz wypełnienia typowych obowiązków gubernatorskich, bywał również nieoficjalnym doradcą ekonomicznym tasmańskiego rządu^[1].

Późniejsze życie

W 1945 przeszedł na emeryturę, którą postanowił spędzić w hrabstwie Devon. Zmarł w wieku 87 lat, zaś jego prochy – zgodnie z jego życzeniem – pochowano na cmentarzu w Hobart^[1].

Odznaczenia

Order Imperium Brytyjskiego klasy Komandor (CBE, 1918)^[1]
Order Łaźni klasy Rycerz Komandor (KCB, 1924)^[1]
Order św. Michała i św. Jerzego klasy Rycerz Komandor (KCMG, 1938)^[1]
Order św. Michała i św. Jerzego klasy Rycerz Wielkiego Krzyża (GCMG, 1943)^[1]

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ JohnJ. Reynolds JohnJ., Clark, Sir Ernest (1864–1951), „Australian Dictionary of Biography”, Canberra: National Centre of Biography, Australian National University [dostęp 2016-11-26] .

[:0-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ JohnJ. Reynolds JohnJ., Clark, Sir Ernest (1864–1951), „Australian Dictionary of Biography”, Canberra: National Centre of Biography, Australian National University [dostęp 2016-11-26] .

[1]

gubernatorzy kolonii brytyjskiej	Henry Fox Young Thomas Gore Browne Charles Du Cane Frederick Weld George Strahan Robert Hamilton Jenico Preston
gubernatorzy stanu Australii	Arthur Havelock Gerald Strickland Harry Barron William Ellison-Macartney Francis Newdegate William Allardyce James O’Grady Ernest Clark Hugh Binney Ronald Cross Thomas Corbett Charles Gairdner Edric Bastyan Stanley Burbury James Plimsoll Phillip Bennett Guy Green Richard Butler William Cox Peter Underwood Kate Warner