Przejdź do zawartości

Ewa Kasprzyk (aktorka)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ewa Kasprzyk
Ilustracja
Ewa Kasprzyk (2019)
Data i miejsce urodzenia

1 stycznia 1957
Stargard

Zawód

aktorka

Współmałżonek

Jerzy Bernatowicz (1983–2019) rozwód[1]
Michał Kozerski

Lata aktywności

od 1980

Zespół artystyczny
Teatr Kwadrat w Warszawie
Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi

Ewa Jadwiga Kasprzyk, także Ewa Kasprzyk-Bernatowicz (ur. 1 stycznia 1957 w Stargardzie Szczecińskim) – polska aktorka teatralna, telewizyjna i filmowa.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Kariera teatralna

[edytuj | edytuj kod]

Podczas studiów pedagogicznych na Uniwersytecie Pomorskim w Słupsku występowała w lokalnym teatrze amatorskim i koszalińskim zespole pantomimy[2]. Przy trzecim podejściu zdała egzaminy do PWST w Krakowie, które ukończyła w 1983[3]. W trakcie studiów mieszkała z Ewą Lassek, która została jej aktorską mentorką[4].

W 1983 dołączyła do zespołu gdańskiego Teatru Wybrzeże, w którym występowała do 2000[5]. W tym teatrze zadebiutowała rola w spektaklu Tibora Déry’ego Reportaż z pop festiwalu (reż. Krzysztof Gordon), następnie zagrała w przedstawieniach m.in. Kazimierza Kutza (Batałajkin i spółka), Stanisława Różewicza (Sztukmistrz z Lublina według Singera) i Mikołaja Grabowskiego (Stąd do Ameryki), a także główne role żeńskie u Krzysztofa Babickiego (Antoniusz i Kleopatra, Trzy siostry) i Barbary Sass (Tutam, Dwoje na huśtawce)[6]. Zagrała także w spektaklu Wilki w Teatrze Atelier w Sopocie[7].

W 2000 została aktorką Teatru Kwadrat w Warszawie[8], w którym gra m.in. Annę Lewandowską w spektaklu Berek, czyli upiór w moherze (od 2008)[9] i Virginię Noyes w To tylko sztuka (od 2013)[10]. Krytyka wysoko oceniła jej tytułową rolę w monodramie Patty Diphusa, teatralnej adaptacji jednego z opowiadań Pedro Almodóvara[11][12], w krórej wcieliła się w postać światowej gwiazdy porno[11][13]. W 2006 zagrała Marilyn Monroe w monodramie Marilyn i papież. Listy między piekłem a niebem w Teatrze Polonia[14]. Od 2011 występowała w roli piosenkarki Violetty Villas w spektaklu kostiumowym Kallas, czyli spotkanie dwóch legend... Marcina Szczygielskiego[15]. W marcu 2011 z okazji 25-lecia pracy artystycznej wystawiła premierowo monodram Super Susan w Teatrze Kamienica w Warszawie[16][17].

Kariera filmowa i serialowa

[edytuj | edytuj kod]

Na wielkim ekranie zadebiutowała rolą zaradnej Kwiryny w filmie Barbary Sass Dziewczęta z Nowolipek (1985)[18]. Następnie wystąpiła w roli siostry Marii w horrorze psychologicznym Jacka Koprowicza Medium (1985)[19]. Zagrała pierwszoplanowe role w czterech filmach Romana Załuskiego: najpierw nieufną matkę samotnie wychowującą syna w dramacie psychologicznym Głód serca (1986), następnie Basię Wolańską, histeryczną, skąpą, zazdrosną, podejrzliwą i kłótliwą żonę docenta Wolańskiego, w kultowych komediach Kogel-mogel (1988) i Galimatias, czyli kogel-mogel II (1989), a także Marię, kurę domową porzucającą rodzinę i rozpoczynającą samodzielną karierę w Warszawie, w filmie Komedia małżeńska (1993)[20].

Kasprzyk (2007)

Odrzuciła propozycję zagrania Wincenty w serialu Rzeka kłamstwa (1989) w TVP1[21]. W latach 90. ograniczyła występy w filmie, skupiając się na pracy teatralnej. W tym czasie zagrała jedynie kilka drugoplanowych ról, m.in. w serialu Radio Romans i Ewę, kochankę Nawrota (Daniel Olbrychski) w filmie Radosława Piwowarskiego Kolejność uczuć (1993)[22]. Zagrała główną rolę, biolożkę Ewę, w filmie Grzegorza Królikiewicza Drzewa (1996)[23]. W 1998 została obsadzona w roli Ilony Clark-Kowalskiej – zdecydowanej, silnej, pewnej siebie, nowoczesnej i dojrzałej kobiety – w telenoweli Złotopolscy, która zyskała olbrzymią popularność wśród masowej widowni.

Za rolę Elżbiety, niezrównoważonej, egzaltowanej, rozczarowanej gwiazdy zafascynowanej Violettą Villas, która swoje niespełnione ambicje artystyczne próbuje zrekompensować, posyłając córkę na konkursy i przesłuchania, w Bellissimie (2000) Artura Urbańskiego otrzymała dobre recenzje krytyków i nagrodę dla najlepszej aktorki na 26. FPFF w Gdyni. Otrzymała propozycję zagrania Podstoliny w ekranizacji Zemsty Aleksandra Fredry, jednak w tę rolę u Andrzeja Wajdy ostatecznie wcieliła się Katarzyna Figura[24]. Pojawiła się w filmie Marcina Wrony Człowiek magnes (2001). W kolejnych latach zagrała m.in. w Karierze Nikosia Dyzmy (2002) i Warszawie (2003). Zagrała starą prostytutkę-oszustkę Lolę Katafalk w komedii lirycznej Cudownie ocalony (2004)[25].

Zagrała w serialach telewizyjnych: Magda M., Codzienna 2 m. 3 i Przyjaciółki.

Działalność pozaaktorska

[edytuj | edytuj kod]

W 2013 odcisnęła swoją dłoń na Promenadzie Gwiazd w Międzyzdrojach[26].

Aktywnie wspiera społeczność LGBT i postrzegana jest jako ikona gejowska[11][27][28]. W 2009 otrzymała nagrodę „Hiacynta” od Fundacji Równości za „zasługi dla tolerancji, równouprawnienia i walki z dyskryminacją”[29][30].

W 2015 uczestniczyła w trzeciej edycji programu rozrywkowego Polsatu Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami[31], a w 2024 została jedną z jurorek, zasiadając w jury od czternastej edycji programu[32]. W 2021 wraz z Michałem Kozerskim uczestniczyła w pierwszej edycji reality show TVN Power Couple. W latach 2020–2024 była ambasadorką sieci sklepów meblowych Agata Meble[33][34].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jest córką Leona i Stanisławy Kasprzyków, dyrektora szkoły podstawowej w Stargardzie i nauczyciela języka rosyjskiego oraz kierowniczki restauracji „Smakosz” i „Syrena”[35]. Ma dwoje starszego rodzeństwa: siostrę Bożenę i brata Bogdana[36]. Od strony ojca ma korzenie białoruskie – jego rodzina nosiła nazwisko Gawrosz i pochodziła z Baranowicz[37].

Rozwiodła się z inżynierem budowy statków Jerzym Bernatowiczem[38][39], z którym ma córkę, Małgorzatę (ur. 1986), piosenkarkę[40]. Od października 2018 pozostaje w nieformalnym związku z Michałem Kozerskim[41].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Dubbing

[edytuj | edytuj kod]

Teledyski

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jerzy Bernatowicz. [dostęp 2024-03-24].
  2. Kasprzyk i Kędziak 2013 ↓, s. 111.
  3. Kasprzyk i Kędziak 2013 ↓, s. 118.
  4. Kasprzyk i Kędziak 2013 ↓, s. 113–114.
  5. Kasprzyk i Kędziak 2013 ↓, s. 26–27, 108.
  6. Kasprzyk i Kędziak 2013 ↓, s. 27, 37, 67, 102.
  7. Kasprzyk i Kędziak 2013 ↓, s. 68.
  8. AFISZ TEATRALNY: Słodka zemsta. Wywiad z Ewą Kasprzyk, „AFISZ TEATRALNY” [dostęp 2017-01-28] (ang.).
  9. Berek, czyli upiór w moherze - Teatr Kwadrat [online], teatrkwadrat.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).
  10. Kasprzyk i Kędziak 2013 ↓, s. 50.
  11. a b c EWA KASPRZYK Kobiety często zakochują się we mnie - Kobieta.pl [online], kobieta.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).
  12. Kasprzyk i Kędziak 2013 ↓, s. 76–78, 84.
  13. Kasprzyk i Kędziak 2013 ↓, s. 91.
  14. https://wiadomosci.onet.pl/marilyn-i-papiez/6sn25
  15. Kallas, czyli spotkanie dwóch legend [online], polskieradio.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).
  16. https://www.rp.pl/teatr/art6781241-ewa-kasprzyk-jako-super-susan-kasprzyk-swietuje-25-lat-pracy
  17. Kasprzyk i Kędziak 2013 ↓, s. 123.
  18. Kasprzyk i Kędziak 2013 ↓, s. 19, 27, 98.
  19. Kasprzyk i Kędziak 2013 ↓, s. 99.
  20. Kasprzyk i Kędziak 2013 ↓, s. 60–64, 66.
  21. Kasprzyk i Kędziak 2013 ↓, s. 60.
  22. Kasprzyk i Kędziak 2013 ↓, s. 94.
  23. Kasprzyk i Kędziak 2013 ↓, s. 65.
  24. Kasprzyk i Kędziak 2013 ↓, s. 99–100.
  25. Kasprzyk i Kędziak 2013 ↓, s. 97.
  26. Kto w Alei Gwiazd w Międzyzdrojach?. interia.pl, 2013-07-08. [dostęp 2020-11-22].
  27. Kasprzyk i Kędziak 2013 ↓, s. 84–88.
  28. Ewa Kasprzyk o 15 latach grania „Berka”, o reżyserach gejach i o listach miłosnych od lesbijek [online], replika-online.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).
  29. Kasprzyk i Kędziak 2013 ↓, s. 88.
  30. https://queer.pl/news/191072/hiacynty-2009-rozdane
  31. „Taniec z gwiazdami”: Półfinał bez Ewy Kasprzyk (9. odcinek). film.interia.pl. [dostęp 2015-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-09)].
  32. Michał Niedbalski: Zmieniony skład jurorów "Tańca z gwiazdami". Ewa Kasprzyk, Rafał Maserak i Tomasz Wygoda. Press.pl (online), 13 stycznia 2024. [dostęp 2024-01-13]. (pol.).
  33. Ewa Kasprzyk nową ambasadorką salonów Agata. Dołącza do Małgorzaty Sochy [online], www.wirtualnemedia.pl, 4 sierpnia 2020.
  34. Mumio znów w reklamach. Promuje sklepy meblowe [online], www.wirtualnemedia.pl, 5 sierpnia 2024.
  35. Kasprzyk i Kędziak 2013 ↓, s. 13, 15, 21.
  36. Kasprzyk i Kędziak 2013 ↓, s. 13.
  37. Kasprzyk i Kędziak 2013 ↓, s. 14.
  38. Kasprzyk i Kędziak 2013 ↓, s. 31.
  39. Ewa Kasprzyk rozwiodła się w tajemnicy po 36 latach małżeństwa – Radio ZET, radiozet.pl, 1600 [dostęp 2020-09-21].
  40. Kasprzyk i Kędziak 2013 ↓, s. 31, 144.
  41. Ewa Kasprzyk nie weźmie ślubu z Michałem Kozerskim. Znamy powód [online], plejada.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).
  42. Jacek Tabęcki (wyb. i opr.) Leksykon młodych aktorów „Kino” .12, s. 18, grudzień 1989
  43. Pszczółka Maja. Film – obsada, aktorzy [online], telemagazyn.pl [dostęp 2019-12-08].
  44. M.P. z 1997 r. nr 12, poz. 90 – pkt 24.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]