Przejdź do zawartości

French Open

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
French Open (Roland-Garros)
Ilustracja
Kort im. Philippe’a Chatriera – główna arena French Open (2013)
Miejsce

 Francja
Paryż, 16. dzielnica

Obiekt

Stade Roland Garros

Nawierzchnia

Ceglana

Pierwsza edycja

1891

ATP Tour
Kategoria

Wielki Szlem

Drabinka

128S/128Q/64D/32X

Dyrektor

Amélie Mauresmo

WTA Tour
Kategoria

Wielki Szlem

Drabinka

128S/128Q/64D/32X

Dyrektor

Amélie Mauresmo

Aktualni mistrzowie
Gra pojedyncza mężczyzn
Hiszpania Carlos Alcaraz
Gra podwójna mężczyzn
Salwador Marcelo Arévalo
Chorwacja Mate Pavić
Gra pojedyncza kobiet
Polska Iga Świątek
Gra podwójna kobiet
Stany Zjednoczone Coco Gauff
 Czechy Kateřina Siniaková
Gra mieszana
Niemcy Laura Siegemund
 Francja Édouard Roger-Vasselin
Strona internetowa
Iga Świątek, zwyciężczyni w latach 2020 i 2022–2024
Czternastokrotny triumfator Rafael Nadal

French Open, Roland-Garros – międzynarodowe mistrzostwa Francji w tenisie, jeden z czterech turniejów zaliczanych do Wielkiego Szlema rozgrywany w Paryżu na kortach imienia Rolanda Garrosa na przełomie maja i czerwca.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy turniej pod nazwą Championnat de France został rozegrany w 1891 i miał lokalny charakter. W 1897 do udziału dopuszczono kobiety. W 1912 zmieniono nawierzchnię z trawiastej na mączkę ceglaną (do tego czasu grano w tenisa wyłącznie na kortach trawiastych). W 1925 do rozgrywek dopuszczono najlepszych graczy spoza Francji i zmieniono nazwę turnieju na Championnats Internationaux de France. Powrócono wtedy na chwilę do kortów trawiastych (1925–1927).

Po zwycięstwie Francji w Pucharze Davisa (1927), zbudowano nowy stadion, nazwany imieniem bohatera I wojny światowej, Rolanda Garrosa, na którym turniej odbywa się do dziś. Zmieniono jednocześnie nazwę mistrzostw na Tournoi de Roland-Garros (1928). W latach 1945–1947 Roland-Garros był rozgrywany po Wimbledonie, jako 3. turniej wielkoszlemowy. W 1968 mistrzostwa Francji stały się pierwszym wielkoszlemowym turniejem „open”, zezwalającym na start zarówno profesjonalistom, jak i amatorom.

Od 1981 przyznaje się specjalne nagrody dla graczy – Prix Orange (za postawę fair play), Prix Citron (osobowość turnieju) oraz Prix Bourgeon (rewelacja roku). W 2007 zrównano pule nagród pieniężnych w rozgrywkach męskich i kobiecych. Główna nagroda dla zwycięzcy w 2022 roku wyniosła 2 200 000 euro. Od 2008 oficjalna nazwa turnieju brzmi Roland-Garros Tournament.

Punkty i nagrody w turnieju singlowym
Etap Punkty rankingowe
WTA
Punkty rankingowe
ATP
Zwycięstwo 2000 2000
Finał 1300 1200
Półfinał 780 720
Ćwierćfinał 430 360
4. runda 240 180
3. runda 130 90
2. runda 70 45
1. runda 10 10

Nawierzchnia ziemnego kortu w Paryżu wykonana jest z czerwonej mączki, a piłka po odbiciu się od niej zwalnia, robiąc przy tym wysoki kozioł. Sprawia to, że mocny serwis przestaje być dużym atutem na tej nawierzchni. M.in. dlatego niektórzy najwyżej notowani zawodnicy, np. Pete Sampras, Jimmy Connors, Boris Becker, Lindsay Davenport czy Martina Hingis nie zdołali tu nigdy wygrać i, co za tym idzie, skompletować Wielkiego Szlema. Innym tenisistom z kolei nawierzchnia ta odpowiada tak bardzo, że poza Paryżem nie wygrali żadnego innego turnieju wielkoszlemowego.

Najwięcej zwycięstw w paryskiej imprezie wśród mężczyzn odnieśli:

Wśród kobiet najwięcej zwycięstw zanotowały:

Ivo Karlović w meczu 1. rundy turnieju w 2009 zaserwował 55 asów przeciwko Lleytonowi Hewittowi, bijąc dotychczasowy rekord mistrzostw Andy Roddicka z 2001 o 18 piłek. Był to jednocześnie drugi wynik w całej historii światowego tenisa (lepszy był tylko Ed Kauder – 59 asów w turnieju U.S. Championships 1955).

Puchary

[edytuj | edytuj kod]

Zwycięzcy turnieju otrzymują puchary zaprojektowane i wykonane przez słynną, paryską firmę jubilerską La Maison Mellerio, która powstała w 1613 roku.

  • singiel mężczyzn – Coupe des Mousquetaires (Puchar Muszkieterów)
  • singiel kobiet – Coupe Suzanne Lenglen
  • gra podwójna mężczyzn – Coupe Jacques Brugnon
  • gra podwójna kobiet – Coupe Simone Mathieu
  • miksty – Coupe Marcel Bernard

Po każdej wygranej nazwisko zwycięzcy zostaje wypisane na oryginalnym pucharze (wykonanym ze srebra), a zawodnicy otrzymują mniejsze repliki wykonane również przez La Maison Mellerio[1].

Rekordy

[edytuj | edytuj kod]
Rekord Kobiety Mężczyźni
najwięcej tytułów (łącznie) Francja Suzanne Lenglen (15) Francja Max Décugis (29)
najwięcej tytułów
(gra pojedyncza)
Stany Zjednoczone Chris Evert (7) Hiszpania Rafael Nadal (14)
najwięcej tytułów
z rzędu (gra pojedyncza)
Francja Suzanne Lenglen (4) Hiszpania Rafael Nadal (5)
najwięcej tytułów
(gra podwójna)
Czechy / Stany Zjednoczone Martina Navrátilová (7) Francja Max Décugis (14)
najmłodsi mistrzowie Monica Seles
1990, 16 lat, 6 miesięcy
Stany Zjednoczone Michael Chang
1989, 17 lat, 3 miesiące
najstarsi mistrzowie Węgry Zsuzsa Körmöczy
1958, 33 lata, 10 miesięcy
Francja André Vacherot
1901, 40 lat, 9 miesięcy
ostatni francuscy
triumfatorzy
Francja Mary Pierce (2000) Francja Yannick Noah (1983)

Plan kortów im. R. Garrosa

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. THE TROPHIES. Roland Garros. [dostęp 2022-06-08]. (ang.).