Przejdź do zawartości

Godswin Comhaer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Godswin Comhaer
Biskup Skálholtu
Kraj działania

Holandia

Data urodzenia

ok. 1370-80

Data i miejsce śmierci

20 (19) lipca 1447
Zelem

Biskup Skálholtu
Okres sprawowania

1433–1447

Sufragan utrechtcki
Okres sprawowania

1446–1447

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

Diecezja Skálholt

Nominacja biskupia

1433

Godswin (Goswin) Comhaer (Comhair, Comhar, Cumhaer), (ur. 137080, zm. 20 (19) lipca 1447) – kartuz, biskup skalholcki 1433-1447, rzekomy biskup pomocniczy włocławski 1437, sufragan utrechtcki 1446 - 1447.

Uważany za Flamanda z Geldrii. Urodzony między 1370 a 1380 jako jedyny syn Gerarda i Berty Comhair'a, w zamożnej rodzinie trudniącej się mincerstwem i złotnictwem. Przed 1398 wstąpił w Windeshem (koło Zwolle) do Braci Wspólnego Życia, następnie przeniósł się do Eemstein koło Geertruidenbergu. Około 1400 wstąpił do kartuzów w klasztorze Zelem koło Diestu. W 1408 był przeorem kartuzji w Zelem i urząd ten pełnił do 1415, po czy rezygnował z urzędu. W 1414 przebywał na soborze w Konstancji. Po rezygnacji wstąpił do La Grande Chartreuse (Wielka Kartuzja) we Francji, wybrany został prokuratorem, a przez kapitułę generalną definitorem. Odziedziczony po rodzicach majątek podzielił między Wielką Kartuzję i klasztor w Zelem. Został wysłany przez kapitułę generalną do Danii w celu założenia tam klasztoru kartuskiego, po przybyciu na miejsce został spowiednikiem i bliskim współpracownikiem króla Eryka Pomorskiego. Jako poseł króla przebywał w Gdańsku. W 1432 Eryk Pomorski skierował pismo do papieża z prośbą o mianowania Godswina biskupem Bergen, ale nie zostało to zrealizowane. W roku następnym został biskupem diecezji Skálholt na Islandii, w metropolii lundzkiej. W maju 1437 jest poświadczona jego obecność w Gdańsku jako biskupa skalholckiego. Przebywał tutaj co najmniej kilka tygodni, dokonał poświęcenia kościoła św. Jakuba i nadał stosowny odpust. Na wyświęcenie kościoła uzyskał jednorazową zgodę od archidiakona i oficjała pomorskiego Marcina. Nie ma podstaw by zaliczyć go do grona sufraganów włocławskich[1]. Działalność tę należy traktować jako okazjonalną pomoc udzieloną przez Godswina z powodu braku stałego biskupa pomocniczego. Biskup zapewne gościł w Kartuzji pod Gdańskiem, a już w sierpniu 1437 przebywał w swojej diecezji. Dokument z lat 1437-1444 poświadczają jego obecność na Islandii, w 1445 przebywał w Anglii, a rok później podróżował po Flandrii, pełnił funkcję sufragana utrechckiego. Zamieszkał w kartuzji w Zelem, gdzie zmarł i został pochowany.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, wyd. II popr. i uzupeł., Warszawa 2000, kol. 59, s. 37*, określany jako sufragan włocławski 1437, 1445-1447. Paweł Czaplewski, Tytularny episkopat..., s. 119, nie uznaje go za sufragana włocławskiego.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Paweł Czaplewski, Tytularny episkopat w Polsce średniowiecznej, „Roczniki Towarzystwa Przyjaciół Nauk Poznańskiego”, t. 43, 1916, s. 118-119.
  • Krzysztof Rafał Prokop, Biskupi pomocniczy w diecezjach polskich w dobie przedtrydenckiej (2. poł. XIII – 1. poł XVI w.), Kraków 2002, s. 353-357.