Przejdź do zawartości

Gunn Margit Andreassen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gunn Margit Andreassen
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 czerwca 1973
Kristiansand

Klub

Birkenes IL

Wzrost

177 cm

Debiut w PŚ

17.12.1992, Pokljuka
(26. miejsce – b.indywidualny)

Pierwsze punkty w PŚ

4.03.1993, Lillehammer (21. miejsce – b.indywidualny)

Pierwsze podium w PŚ

11.12.1993, Bad Gastein
(3. miejsce – sprint)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia
Igrzyska olimpijskie
srebro Salt Lake City 2002 sztafeta
brąz Nagano 1998 sztafeta
Mistrzostwa świata
złoto Anterselva 1995 b.drużynowy
złoto Osrblie 1997 b.drużynowy
złoto Oberhof 2004 sztafeta
srebro Osrblie 1997 sztafeta
brąz Anterselva 1995 sztafeta
brąz Chanty-Mansyjsk 2003 b.indywidualny
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Canmore 1992 sztafeta
złoto Ruhpolding 1993 sztafeta

Gunn Margit Aas Andreassen (ur. 23 czerwca 1973 w Kristiansand) – norweska biathlonistka, dwukrotna medalistka igrzysk olimpijskich i wielokrotna medalistka mistrzostw świata.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy sukces w karierze osiągnęła w 1992 roku, startując na mistrzostwach świata juniorów w Canmore. Wraz z koleżankami z reprezentacji zdobyła tam złoty medal w sztafecie. Podczas rozgrywanych rok później mistrzostw świata juniorów w Ruhpolding Norweżki z Andreassen w składzie powtórzyły ten wynik.

W Pucharze Świata zadebiutowała 17 grudnia 1992 roku w Pokljuce, zajmując 26. miejsce w biegu indywidualnym. Pierwsze punkty (w sezonach 1984/1985-1999/2000 punktowało 25. najlepszych zawodniczek) wywalczyła 4 marca 1993 roku w Lillehammer, kiedy zajęła 21. miejsce w tej samej konkurencji. Pierwszy raz na podium zawodów pucharowych stanęła 11 grudnia 1993 roku w Bad Gastein, kończąc rywalizację w sprincie na trzeciej pozycji. Wyprzedziły ją tylko Włoszka Nathalie Santer i inna Norweżka - Hildegunn Mikkelsplass. W kolejnych startach jeszcze cztery razy stawała na podium, nie odnosząc jednak zwycięstwa: 7 grudnia 1994 roku w Östersund była trzecia sprincie, 23 stycznia 2001 roku w Anterselvie była druga w biegu indywidualnym, cztery dni później w tej samej miejscowości była druga w biegu pościgowym, a 18 marca 2003 roku w Chanty-Mansyjsku zajęła trzecie miejsce w biegu indywidualnym. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonach 1996/1997 i 2001/2002, kiedy zajmowała dziesiąte miejsce w klasyfikacji generalnej.

Podczas mistrzostw świata w Anterselvie w 1995 roku razem z Elin Kristiansen, Annette Sikveland i Ann-Elen Skjelbreid zdobyła złoty medal w biegu drużynowym. Parę dni później Norweżki zdobyły też brązowy medal w sztafecie. Kolejne dwa medale zdobyła na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Osrblie. W biegu drużynowym razem z Liv Grete Skjelbreid, Annette Sikveland i Ann-Elen Skjelbreid ponownie zwyciężyła, a w sztafecie Norweżki w tym samym składzie były drugie.

Swój jedyny medal indywidualny zdobyła na mistrzostwach świata w Chanty-Mansyjsku w 2003 roku, gdzie była trzecia w biegu indywidualnym. Uplasowała się tam za Czeszką Kateřiną Holubcovą i reprezentującą Białoruś Ołeną Zubryłową. Ostatni medal w zawodach tego cyklu zdobyła na mistrzostwach świata w Oberhofie rok później, wspólnie z Lindą Tjørhom, Gro Marit Istad-Kristiansen i Liv Grete Poirée zwyciężając w sztafecie. Był to pierwszy w historii złoty medal dla Norwegii w tej konkurencji.

W 1994 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Lillehammer, zajmując 43. miejsce w biegu indywidualnym. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Nagano wywalczyła brązowy medal w sztafecie (skład: Ann Elen Skjelbreid, Annette Sikveland, Gunn Margit Andreassen i Liv Grete Skjelbreid). W konkurencjach indywidualnych plasowała się poza czołową trzydziestką. Podczas igrzysk olimpijskich w Salt Lake City w 2002 roku, gdzie razem z Liv Grete Poirée, Ann-Elen Skjelbreid i Lindą Tjørhom zajęła drugie miejsce w sztafecie. Była też między innymi szesnasta w sprincie i biegu pościgowym. Brała również udział w igrzyskach w Turynie w 2006 roku, zajmując 60. miejsce w biegu indywidualnym i piąte w sztafecie. W ostatnim strzelaniu biegu indywidualnego trafiła wszystkie pięć strzałów, jednak żadnego z nich nie zaliczono, bowiem Norweżka strzelała do nie swojej tarczy[1]. W efekcie spadła pod koniec klasyfikacji.

Po tym jak nie znalazła się w kadrze Norwegii na sezon 2008/2009 zakończyła karierę[2].

Pozostaje w nieformalnym związku z biathlonistą Frode Andresenem; z którym doczekała się trzech synów: Davida (ur. 2004), Nicolaia (ur. 2008) i Eliasa (ur. 2010). W styczniu 2018 roku najstarszy syn zmarł w wyniku ataku padaczki[3][4].

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Miejscowość Konkurencje
IN SP PU MS RL MR SR
1994 Lillehammer 43. nd. nd. nd.
1998 Nagano 40. 56. nd. nd. 3. nd.
2002 Salt Lake City 30. 16. 16. nd. 2. nd.
2006 Turyn 60. 5. nd.
Rok Miejscowość Konkurencje
IN SP PU MS RL MR SR
1995 Anterselva 15. nd. nd. 3. nd.
1996 Ruhpolding nd. nd. nd.
1997 Osrblie 18. 5. 7. nd. 2. nd.
1998 Pokljuka/Hochfilzen nd. nd. 24. nd. nd. nd.
1999 Kontiolahti/Oslo 47. 26. 36. 4. nd.
2000 Oslo/Lahti 43. 44. 14. 5. nd.
2001 Pokljuka 49. 24. 14. 6. 4. nd.
2002 Oslo nd. nd. nd. 22. nd. nd.
2003 Chanty-Mansyjsk 3. 19. 11. 15. 8. nd.
2004 Oberhof 12. 11. 11. 17. 1. nd.
2007 Anterselva 56. 42.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce
1992/1993 70.
1993/1994 44.
1994/1995 42.
1995/1996 63.
1996/1997 10.
1997/1998 32.
1998/1999 25.
1999/2000 16.
2000/2001 23.
2001/2002 10.
2002/2003 14.
2003/2004 13.
2005/2006 49.
2006/2007 50.
2007/2008 55.

Miejsca na podium chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Lokata Pudła Czas biegu Strata Zwycięzca
1. 11 grudnia 1993 Austria Bad Gastein Sprint na 7,5 km 3. 1+0 32:00,6 +48,4 Nathalie Santer
2. 7 grudnia 1994 Szwecja Östersund Sprint na 7,5 km 3. 0+0 23:13,3 +47,1 Olga Mielnik
3. 23 stycznia 2001 Włochy Anterselva Bieg indywidualny na 15 km 2. 1+0+0+0 48:23,5 +1:04,9 Liv Grete Poirée
4. 27 stycznia 2001 Włochy Anterselva Bieg pościgowy na 10 km 2. 1+2+0+2 35:08,7 +1:57,3 Liv Grete Poirée
5. 18 marca 2003 Rosja Chanty-Mansyjsk Bieg indywidualny na 15 km 3. 0+0+0+0 48:28,4 +37,5 Kateřina Holubcová

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]