Przejdź do zawartości

Hélène Ségara

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hélène Ségara
Ilustracja
Hélène Ségara i Yannick Noah
Imię i nazwisko

Hélène Aurore Alice Rizzo[1]

Data i miejsce urodzenia

26 lutego 1971[2]
Six-Fours-les-Plages[3], Var, Francja

Gatunki

pop

Zawód

piosenkarka

Aktywność

od 1985

Wydawnictwo

East West, Warner Music, Mercury, Universal Music

podpis
Strona internetowa

Hélène Ségara, właśc. Hélène Aurore Alice Rizzo (ur. 26 lutego 1971 w Six-Fours-les-Plages) – francuska piosenkarka pop i aktorka, najlepiej znana z roli Esmeraldy we francuskim musicalu Notre Dame de Paris. Sprzedała ponad 10 milionów płyt.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się na farmie dziadka w Six-Fours-les-Plages w departamencie Var. Jej ojciec Bernardo Rizzo miał włoskie pochodzenie, a matka Thérèse Kasbarian była ormiańskiego pochodzenia[4]. Gdy miała osiem lat, jej rodzice rozwiedli się. W wieku piętnastu lat opuściła szkołę i rodzinę. Następnie pracowała dorywczo jako pianistka w restauracjach Lazurowego Wybrzeża. W lutym 1990, mając 18 lat urodziła swoje pierwsze dziecko, syna Raphaëla. W 1993 pojawił się pierwszy singiel „Loin”, który w 1994 pozwolił jej zaistnieć w programie France 2 La Chance aux chansons.

W 1996, wraz z synem, przeniosła się do Paryża. Wkrótce poznała Bruno 'Orlando' Gigliotti, brata piosenkarki Dalidy, który zachęcił ją do jego kariery muzycznej. Pierwszy sukces odniosła w 1996 roku z singlem "Je vous aime adieu", pochodzącym z debiutanckiego albumu Cœur de verre. Kolejny singiel „Vivo per léi” (1997) w duecie z Andreą Bocellim przekroczyły nakład miliona egzemplarzy. Śpiewała na ścieżce dźwiękowej francuskiej wersji kreskówki Anastazja (1997).

W 1998 roku po wycofaniu izraelskiej piosenkarki Noi, została wybrana roli Esmeraldy, którą grała w latach 1998–2001 we francuskim musicalu Riccardo Cocciante Notre Dame de Paris u boku Garou, Patricka Fiori, Daniela Lavoie, Bruna Pelletiera, Lucka Mervila i Julie Zenatti.

W duecie z Garou zaśpiewała utwór „L'amour existe encore” (1998), nagrany na płycie Ensemble contre le sida. 22 stycznia 2000 otrzymała NRJ Music Award w kategorii francuska rewelacja roku.

8 października 2013 zdiagnozowano u niej rzadką chorobą autoimmunologiczną, która powoduje utratę wzroku prawego oka. Dzięki leczeniu kortyzonem, udało się ustabilizować wzrok[5].

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Single

[edytuj | edytuj kod]
  • 1993: "Loin"
  • 1996: "Je vous aime adieu"
  • 1996: "Une voix dans la nuit"
  • 1997: "Les larmes" (single remix)
  • 1997: "Auprès de ceux que j'aimais"
  • 1997: "Vivo per léi" (z Andrea Bocelli)
  • 1998: "Loin du froid de Décembre"
  • 1998: "Vivre"
  • 1999: "Les vallées d'Irlande"
  • 1999: "Il y a trop de gens qui t'aiment"
  • 2000: "Elle, tu l'aimes"
  • 2000: "Parlez-moi de nous"
  • 2001: "Tu vas me quitter"
  • 2001: "Au nom d’une femme" (remix)
  • 2001: "Mrs Jones" (Live Olympia 2000)
  • 2002: "Donner tout"
  • 2003: "L'amour est un soleil"
  • 2003: "Encore une fois"
  • 2003: "On n'oublie jamais rien, on vit avec" (z Laurą Pausini)
  • 2004: "Humaine"
  • 2004: "On ne dit pas"
  • 2004: "Ailleurs comme ici"
  • 2006: "Méfie-toi de moi"
  • 2007: "Rien n'est comme avant"
  • 2007: "Tu ne seras jamais libre"
  • 2007: "Father"
  • 2008: "La moitié de nous" (z Bruno Pelletierem)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Hélène Ségara w bazie IMDb (ang.)
  2. Hélène Ségara w bazie Filmweb
  3. Hélène Ségara w bazie Discogs.com (ang.)
  4. Hélène Ségara. Geneanet. [dostęp 2017-07-30]. (fr.).
  5. Anthony Verdot-Belaval (2016-11-03): Hélène Ségara : "Depuis ma maladie, je me suis découvert une force incroyable". Paris Match. [dostęp 2017-07-30]. (fr.).