Hatfield and the North
| Rok założenia | |
|---|---|
| Rok rozwiązania |
1975, 2006 |
| Pochodzenie | |
| Gatunek |
rock progresywny, scena Canterbury, jazz rock, jazz fusion, rock psychodeliczny, rock eksperymentalny |
| Aktywność |
1972-1975, 1990, 2005-2006 |
| Wydawnictwo |
Virgin Records, Code 90, Hatco |
| Powiązania |
Caravan, The Wilde Flowers, Soft Machine, National Health |
| Byli członkowie | |
| Phil Miller, Pip Pyle, Richard Sinclair, Steve Miller, Dave Sinclair, Dave Stewart, Sophia Domancich, Alex Maguire | |
| Strona internetowa | |
Hatfield and the North – brytyjski zespół związany ze sceną Canterbury grający rock progresywny i jazz rock. Grupa istniała od października 1972 do czerwca 1975, z kilkoma późniejszymi reaktywacjami[1].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Richard Sinclair wywodził się z założonej w 1963 roku grupie The Wilde Flowers[2][3] oraz w 1968 roku Caravan[4][5], z kolei Phil Miller, Steve Miller i Pip Pyle grali w zespole Delivery, która została założona w 1966 roku (wtedy pod nazwą Bruno's Blues Band)[6][7]. Z tego rodu w 1972 roku narodził się Hatfield And The North. Nazwę zespołu wymyślił Mike Patto, wokalista i pianista, założyciel grupy Patto[8]. Pochodzi od drogowskazu, który można było zobaczyć wyjeżdżając z Londynu autostradą A1 w kierunku na północ[8].
_sign_at_junction_1,_South_Mimms.jpg)
Grupa została założona w lipcu 1972 roku[9] przez Phila Millera (gitara, ex-Matching Mole), jego brata Steve'a Millera (klawisze, ex-Caravan), Pipa Pyle'a (perkusja, ex-Gong, Khan) oraz Richarda Sinclaira (bas i wokal, ex-Caravan)[1] jako nowy skład Delivery[9]. Zespół zagrał kilka koncertów między lipcem a wrześniem tego samego roku pod tą nazwą[9], po czym podpisał kontrakt z Virgin. Steve Miller został wkrótce zastąpiony przez Davida Sinclaira (kuzyna Richarda, byłego członka Matching Mole i Caravan). Zespół przyjął wówczas nazwę Hatfield and the North w październiku 1972 roku[9]. Dave Sinclair opuścił zespół w styczniu 1973 roku[9], krótko po występie we francuskiej telewizji Rockenstock z Robertem Wyattem jako gościnnym wokalistą[9]. Szybko został zastąpiony przez Dave'a Stewarta (ex-Egg, Khan) jeszcze przed nagraniem pierwszego albumu[1][9].
Zespół nagrał dwa albumy Hatfield and the North (1974) oraz The Rotters' Club (1975)[1]. Na obu albumach gościnnie wystąpiły wokalistki The Northettes: Amanda Parsons, Barbara Gaskin i Ann Rosenthal. Po rozpadzie zespołu w 1975 roku z powodu kłopotów rodzinnych Richarda Sinclaira[8], Dave Stewart założył National Health z Alanem Gowenem (ex-Gilgamesh) i Philem Millerem. Pip Pyle dołączył do zespołu w 1977 roku, zastępując Billa Bruforda.
W marcu 1990 roku zespół zreaktywował się, by dać występ telewizyjny z Philem Millerem, Richardem Sinclairem i Pipem Pyle'em, do których dołączyła Sophia Domancich (klawisze)[1][9].
W styczniu 2005 roku ponownie zespół zreformował się z Alexem Maguire (klawisze). Perkusista Pip Pyle zmarł 28 sierpnia 2006 roku[9][10]. W latach 2005–2006 ukazały się dwie archiwalne płyty CD Hatwise Choice oraz Hattitude, z klasycznym składem Miller/Pyle/Sinclair/Stewart, dystrybuowane przez brytyjską wytwórnię Burning Shed[11].
Powieść Jonathana Coe "The Rotters' Club" zawdzięcza swój tytuł drugiemu albumowi zespołu, który jest kilkakrotnie wspomniany w książce[12].
Gitarzysta Phil Miller zmarł 18 października 2017 roku[13].
Muzycy[9]
[edytuj | edytuj kod]- Phil Miller – gitara (1972–1975, 1990, 2005–2006; zmarły 2017)
- Pip Pyle – perkusja, instrumenty perkusyjne (1972–1975, 1990, 2005–2006; zmarły 2006)
- Richard Sinclair – gitara basowa, śpiew (1972–1975, 1990, 2005-2006)
- Steve Miller – instrumenty klawiszowe (1972)
- Dave Sinclair – instrumenty klawiszowe (1972–1973)
- Dave Stewart – instrumenty klawiszowe (1973–1975)
- Sophia Domancich – instrumenty klawiszowe (1990)
- Alex Maguire – instrumenty klawiszowe (2005–2006)
Dyskografia
[edytuj | edytuj kod]- Hatfield and the North (1974, Virgin)
- The Rotters' Club (1975, Virgin) – UK #43[14]
- Live 1990 (1993, Code 90)
- Hatwise Choice: Archive Recordings 1973-1975, Volume 1 (2005, Hatco)
- Hattitude: Archive Recordings 1973-1975, Volume 2 (2006, Hatco)
Kompilacje
[edytuj | edytuj kod]- Afters (1980, Virgin)
Single
[edytuj | edytuj kod]- Let's Eat (Real Soon) / Fitter Stoke Has a Bath (1974, Virgin)
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]- 2015: Romantic Warriors III: Canterbury Tales (DVD)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Hatfield and the North Songs, Albums, Reviews, Bio & More [online], AllMusic [dostęp 2021-12-10] (ang.).
- ↑ The Wilde Flowers Songs, Albums, Reviews, Bio & More [online], AllMusic [dostęp 2021-12-10] (ang.).
- ↑ THE WILDE FLOWERS [online], Progarchives.com [dostęp 2021-12-10] (ang.).
- ↑ CARAVAN [online], Progarchives.com [dostęp 2021-12-10] (ang.).
- ↑ Caravan Songs, Albums, Reviews, Bio & More [online], AllMusic [dostęp 2021-12-10] (ang.).
- ↑ DELIVERY [online], Progarchives.com [dostęp 2021-12-10] (ang.).
- ↑ Delivery Songs, Albums, Reviews, Bio & More [online], AllMusic [dostęp 2021-12-10] (ang.).
- ↑ a b c Hatfield and the North [online], progrock.org.pl [dostęp 2021-12-10] (pol.).
- ↑ a b c d e f g h i j HATFIELD and the NORTH [online], www.calyx-canterbury.fr [dostęp 2021-12-10].
- ↑ PIP PYLE [online], Progarchives.com [dostęp 2021-12-10] (ang.).
- ↑ Hatfield And The North [online], Discogs [dostęp 2021-12-10] (ang.).
- ↑ Coe: The Rotters’ Club | The Modern Novel [online], www.themodernnovel.org [dostęp 2021-12-10].
- ↑ PHIL MILLER [online], Progarchives.com [dostęp 2021-12-10] (ang.).
- ↑ David Roberts: British Hit Singles & Albums. Wyd. 19th. London: Guinness World Records Limited, 2006, s. 246. ISBN 1-904994-10-5.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Hatfield and the North w Progarchives
- Hatfield and the North w Discogs
- Hatfield and the North w Allmusic
- Strona o Hatfield and the North w Calyx
- Hatfield And The North Bowery Poetry Club NYC June 25 2006
- Hatfield & the North CD retrospective series. burningshed.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-02-10)].
- The Hatfield & the North Page
- Historia grupy Hatfield and the North w Progrock