Przejdź do zawartości

Henryk Bereza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henryk Bereza
Ilustracja
Henryk Bereza (2005)
Data i miejsce urodzenia

28 października 1926
Miedniewice

Data i miejsce śmierci

21 czerwca 2012
Warszawa

Zawód, zajęcie

krytyk literacki

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Henryk Mieczysław Bereza (ur. 28 października 1926 w Miedniewicach, zm. 21 czerwca 2012 w Warszawie) – polski krytyk literacki, eseista, redaktor miesięcznika „Twórczość”.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem rzemieślnika Stanisława Berezy i Agnieszki z Wenusów. Uczył się w szkole w Skierniewicach, w czasie wojny uczęszczał na tajne komplety, po wyzwoleniu był uczniem skierniewickiego Liceum Ogólnokształcącego im. Bolesława Prusa. Od 1947 studiował polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim, studia ukończył w 1952 z tytułem magistra. W czasie II wojny światowej (w latach 1943–1944) był żołnierzem Armii Krajowej. Kilka lat po wojnie, z pomocą Marii Janion i Marii Żmigrodzkiej, zadebiutował w prasie literackiej. W 1951 został redaktorem „Twórczości”. W latach 1966–1978 kierował działem krytyki, w latach 1978–1988 – prozy, w latach 1980–2004 był zastępcą redaktora naczelnego[1]. Od 1977 do 2005 prowadził w „Twórczości” autorską rubrykę Czytane w maszynopisie. Był również przez dwa lata przewodniczącym jury Nagrody Literackiej „Nike”. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera b-2-1)[2].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]
Henryk Bereza
Henryk Bereza w rozmowie z Marianem Pankowskim (Warszawa, 21 maja 2006)
Grób Henryka Berezy na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie
  • 1966: Sztuka czytania
  • 1967: Doświadczenia: Z lektur prozy obcej
  • 1971: Prozaiczne początki
  • 1972: Związki naturalne (1973 – nagroda im. S. Piętaka)
  • 1978: Związki naturalne: szkice literackie
  • 1979: Proza z importu: szkice literackie
  • 1981: Taki układ
  • 1982: Bieg rzeczy: szkice literackie
  • 1989: Sposób myślenia: tom 1 – O prozie polskiej
  • 1993: Pryncypia. O łasce literatury
  • 1996: Obroty. Szkice literackie
  • 1997: Oniriada. Zapisy z lat 1976–1996
  • 1998: Epistoły
  • 2003: Miary. 99 trójwierszy
  • 2006: ...Wypiski...
  • 2010: Końcówki. Henryk Bereza mówi (z Piotrem Czerniawskim i Adamem Wiedemannem)
  • 2010: Względy
  • 2011: Zgłoski
  • 2014: Zgrzyty
  • 2018: Alfabetyczność. Teksty o literaturze i życiu
  • 2020: Wypiski ostatnie. 2004–2012 (tom 1 i 2)
  • 2022: Sprawa wyboru. Wiersze zebrane

Odznaczenia i nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Fundacja Literatury

[edytuj | edytuj kod]

W 2012 powstała w Szczecinie Fundacja Literatury imienia Henryka Berezy, której celem jest upowszechnianie i promowanie dorobku i spuścizny Henryka Berezy, a także upowszechnianie i promowanie polskiej literatury współczesnej, czym przez całe życie zajmował się Henryk Bereza[6]. Fundacja Literatury imienia Henryka Berezy jest m.in. wydawcą ogólnopolskiego kwartalnika „eleWator”.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Janusz Drzewucki. Henryk Bereza jakiego znałem. „eleWator”. 2013 (3), 2013. (pol.). 
  2. Cmentarz Stare Powązki: Henryk Bereza, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-10-31].
  3. Związek Rzemiosła Polskiego: Nagrody Literackie im. Władysława Reymonta rozdane. 2011-03-24. [dostęp 2014-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-10)].
  4. Monitor Polski 1996, nr 80, poz. 716.
  5. Dziennik Polski, rok XXX, nr 175 (9456), s. 2.
  6. Powstała „Fundacja Literatury imienia Henryka Berezy”. ksiazka.net.pl, 2012-09-13. [dostęp 2013-02-04].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]