Przejdź do zawartości

Horminum pirenejskie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Horminum pirenejskie
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

jasnotowce

Rodzina

jasnotowate

Rodzaj

horminum

Gatunek

Horminum pirenejskie

Nazwa systematyczna
Horminum pyrenaicum L.

Horminum pirenejskie[3] (Horminum pyrenaicum L.) – gatunek byliny z rodziny jasnotowatych. Reprezentuje monotypowy rodzaj horminum Horminum[4][5]. Występuje w Alpach i Pirenejach. Uprawiany jest jako roślina ozdobna dla efektownych kwiatów[4], w Polsce raczej rzadko spotykany.

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Kwiaty
Pokrój
Kępkowa roślina o wysokości do 30–50 cm.
Łodyga
Pojedyncza, wzniesiona, czterokanciasta, owłosiona.
Liście
Zimotrwałe liście odziomkowe są pojedyncze, owalne lub eliptyczne, gładkie, ciemnozielone i mają karbowane brzegi. Dużo mniejsze liście łodygowe wyrastają po 2 naprzemianlegle.
Kwiaty
Wyrastają okółkowo w kątach niewielkich liści w górnej części łodygi na 2/3 jej długości. Są to kwiaty grzbieciste, mają fioletowy kolor i kwitną od maja do czerwca.

Zastosowanie i uprawa

[edytuj | edytuj kod]
  • Zastosowanie. Nadaje się do ogródków skalnych i na rabaty. Walorami ozdobnymi tej rośliny są zimotrwałe liście, nieco mniejszymi także kwiatostan.
  • Wymagania. Roślina łatwa w uprawie. Nie ma specjalnych wymagań co do gleby i może rosnąć na każdej typowej ziemi ogrodniczej i to zarówno na podłożu obojętnym, jak i lekko kwaśnym czy lekko zasadowym, byle tylko było to podłoże wystarczająco przepuszczalne (silnie gliniaste nie nadaje się). Może rosnąć na stanowisku zarówno zacienionym, jak i słonecznym, w tym jednak przypadku należy ją w czasie upałów podlewać. Ma dość dobrą mrozoodporność, jednakże na stanowiskach słonecznych zaleca się na zimę jej lekkie okrycie gałązkami drzew iglastych.
  • Rozmnażanie. Najłatwiej poprzez podział rozrośniętych kęp. Można też jesienią wysiewać nasiona wprost do gruntu. Z reguły sama daje silny samosiew.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-31] (ang.).
  3. Słownik nazw roślin obcego pochodzenia łacińsko-polski i polsko-łaciński. Ludmiła Karpowiczowa (red.). Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 1973, s. 177.
  4. a b David J. Mabberley, Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 446, DOI10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200.
  5. Horminum L.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2020-10-09].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]