Inteligencja społeczna

Inteligencja społeczna – pojęcie wprowadzone w 1920 przez Edwarda Thorndike’a, oznaczające zdolność rozumienia i kierowania ludźmi oraz rozumnego działania w stosunkach międzyludzkich^[1].

Inteligencja społeczna polega na stosownym doborze zachowania i sposobu komunikacji, co w sytuacjach związanych z negatywnymi emocjami bywa trudne. Stosowność w tym wypadku to nie tylko osiągnięcie celu, do jakiego komunikacja jest środkiem, ale przede wszystkim stopień, w jakim odbiorca komunikatu nie zniekształca intencji jego nadawcy. Inteligencja interpersonalna jest więc także umiejętnością radzenia sobie z konfliktami interpersonalnymi i łatwością współdziałania z innymi.

Inteligencja społeczna^[2] wiąże się z inteligencją emocjonalną, na którą, oprócz umiejętności społecznych, składają się zdolność samokontroli, samokreacji i wglądu we własne emocje.

Zobacz też

Przypisy

↑ Inteligencja: definicje, struktura i procesy poznawcze. W: Jan Strelau: Psychologia różnic indywidualnych. Warszawa: Scholar, 2002.
↑ Glenn R.G.R. Schiraldi Glenn R.G.R., Siła rezyliencji, Sopot 2023, s. 213, ISBN 978-83-8258-127-0 .

[1] Inteligencja: definicje, struktura i procesy poznawcze. W: Jan Strelau: Psychologia różnic indywidualnych. Warszawa: Scholar, 2002.

[2] Glenn R.G.R. Schiraldi Glenn R.G.R., Siła rezyliencji, Sopot 2023, s. 213, ISBN 978-83-8258-127-0 .

[1]

[2]