Przejdź do zawartości

Józef Bachórz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Bachórz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 września 1934
Lipie

Data śmierci

20 września 2024

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia literatury polskiej XIX w.
Alma Mater

Uniwersytet Łódzki

Habilitacja

1980

Profesura

26 października 1990

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Gdańsku
Uniwersytet Gdański

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej

Józef Bachórz (ur. 20 września 1934 w Lipiu[1], zm. 20 września 2024[2]) – polski filolog specjalizujący się w historii literatury polskiej XIX wieku, edytor[1], profesor nauk humanistycznych.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Alojzego i Marii. Od 1940 do 1947 uczęszczał do szkoły podstawowej w Lipiu, a w latach 1947–1951 do liceów ogólnokształcących nr 2 oraz nr 1 w Rzeszowie (w 1951 ukończył LO nr 1, był też zatrudniony w Strzyżowie jako higienista na kolonii). W czerwcu 1949 został członkiem Związku Młodzieży Polskiej, a w październiku 1953 Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Należał także do Zrzeszenia Studentów Polskich, a w 1954 został cenzorem w Wojewódzkim Urzędzie Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk w Łodzi. Był przewodniczącym Zarządu Wydziałowego ZMP na Uniwersytecie Łódzkim, na którym w 1955 został absolwentem filologii polskiej. We wrześniu 1955 podjął pracę w Liceum Pedagogicznym w Starym Targu (był tam II sekretarzem POP PZPR), a po jego likwidacji został w sierpniu 1957 przeniesiony do LP w Kwidzynie[3] (był członkiem tamtejszego Komitetu Powiatowego PZPR i przewodniczył jego Komisji Ideologicznej), gdzie pracował do 1966. Od kwietnia 1962 do stycznia 1967 zasiadał w Komitecie Wojewódzkim PZPR w Gdańsku. Pełnił też funkcję jego lektora oraz zastępcy przewodniczącego Komisji Wewnątrzpartyjnej. W 1969 uzyskał tytuł doktora[4].

W latach 1966–1969 pracował w studium nauczycielskim w Gdańsku Oliwie, a następnie (do 1970, jako adiunkt) w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku. Po jej połączeniu z Wyższą Szkołą Ekonomiczną w Sopocie pracował (do 1973) w Studium przy Uniwersytecie Gdańskim. Od marca 1971 do grudnia 1972 był sekretarzem ds. propagandy i szkolenia w Komitecie Uczelnianym PZPR na UG. W latach 1973–1979 był zastępcą dyrektora Instytutu Filologii Polskiej UG. Od 1974 pracował w Zakładzie Historii Literatury Polskiej XIX wieku na Wydziale Filologiczno-Historycznym UG. Był zastępcą dyrektora Instytutu Filologii Polskiej na WFH UG. Pełnił funkcję I sekretarza POP PZPR przy Wydziale Humanistycznym UG. Wykładał także na Wieczorowym Uniwersytecie Marksizmu-Leninizmu. Od czerwca 1978 do października 1981 ponownie był sekretarzem KU PZPR na UG. W lipcu 1981 był delegatem na nadzwyczajny zjazd partii. W tym samym roku zasiadał w Komisji Naukowej o Literaturze Polskiej Akademii Nauk.

W 1980 uzyskał stopień doktora habilitowanego, a w 1981 docenta. Od 1981 do 1982 pełnił funkcję prorektora UG[1] do spraw dydaktycznych. W latach 1987–1993 pełnił funkcję kierownika Zakładu Historii Literatury Polskiej na tej uczelni. 26 października 1990 uzyskał tytuł profesora nauk humanistycznych. W tym samym roku został członkiem Rady Naukowej Instytutu Badań Literackich PAN. Od 1992 do 1997 zasiadał w Komitecie Nagród Naukowych Premiera RP.

W 2000 przeszedł na emeryturę. Był promotorem ponad 230 prac magisterskich i 10 doktorskich, autorem ponad 200 publikacji, a także redaktorem i współautorem Słownika literatury polskiej XIX wieku. Był członkiem Komitetu Nauk o Literaturze Wydziału Nauk Humanistycznych Polskiej Akademii Nauk i Rady Naukowej Instytutu Badań Literackich PAN oraz członkiem honorowym Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza.

Ożenił się z Mironą Teresą z Rozpędowskich (1939–2024). Ich córką jest Joanna po mężu Wiklirska. Zmarł pięć tygodni po swojej żonie[5], w dniu 90. urodzin. Pochowany 25 września 2024 na cmentarzu komunalnym w Sopocie[2] (sektor N4-24-4)[6].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]
  • Nagroda Naukowa Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza w kategorii nauk humanistycznych i społecznych (2003)
  • Nagroda Artystyczna Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki (2005)
  • „Sopocka Muza”
  • Nagroda Ministra Edukacji Narodowej
  • Nagroda Rektora Uniwersytetu Gdańskiego

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Tomkowski 2002 ↓, s. 12.
  2. a b Zmarł profesor dr hab. Józef Bachórz, od lat związany z Uniwersytetem Gdańskim [online], Radio Gdańsk, 21 września 2024 [dostęp 2024-10-11].
  3. Józef Bachórz, Pani Smodlibowska. O legendzie, co zatoczyła krąg szeroki [online], muzeum.kwidzyn.pl [zarchiwizowane z adresu 2022-01-23].
  4. Zmarł Profesor Józef Bachórz [online], biuletynpolonistyczny.pl, 22 września 2024 [dostęp 2024-10-11].
  5. śp. Mirona Teresa Bachórz [online], PPU Zieleń.
  6. Cmentarz komunalny w Sopocie [online], grobonet.com [dostęp 2024-10-11].
  7. M.P. z 2005 r. nr 1, poz. 6 („za wybitne zasługi w pracy naukowej, dydaktycznej i organizacyjnej”).
  8. Laureaci medalu księcia Mściwoja II [online], bip.gdansk.pl [dostęp 2024-10-11].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]