Język lepki
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
328 (2007) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | lpe | ||
| IETF | lpe | ||
| Glottolog | lepk1238 | ||
| Ethnologue | lpe | ||
| BPS | 1038 0 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język lepki – język papuaski używany w prowincji Papua w Indonezji, przez społeczność etniczną Lepki[1]. Według szacunków z 1991 r. miał wówczas 530 użytkowników[2]. W 2007 r. odnotowano, że posługuje się nim 328 osób[3].
Pubikacja Ethnologue do obszaru jego użycia zalicza tereny na zachód od rzeki Sobger (dystrykty Teiraplu, Yetfa i Aboy)[2]. Z danych Peta Bahasa wynika, że jego użytkownicy zamieszkują wieś Luban w dystrykcie Aboy (kabupaten Pegunungan Bintang)[1]. Niektórzy mieszkańcy Luban znają w pewnym stopniu język ketengban[4].
Potencjalnym zagrożeniem dla żywotności lepki jest presja innych języków (ketengban, indonezyjskiego) w nowo założonych wsiach, przy czym nie dokonano bliższego opisu sytuacji socjolingwistycznej[3].
Nie został dobrze udokumentowany. Sporządzono listy jego słownictwa (jedna z nich, mało obszerna, została zamieszczona w pracy etnograficznej)[5]. Jest językiem tonalnym[2].
Jego przynależność lingwistyczna pozostaje słabo określona. Wcześniej uważano, że może chodzić o izolat[6]. Według nowszych informacji jest zdecydowanie spokrewniony z językiem murkim (William A. Foley włączył oba języki w ramy rodziny lepki), choć języki te nie są sobie szczególnie bliskie[5]. Na podstawie dostępnych danych nie dają się ulokować w ramach języków transnowogwinejskich[7]. Kembra może tworzyć z nimi wspólną grupę[5], taką też klasyfikację proponuje publikacja Glottolog (4.6), wyróżniając rodzinę lepki-murkim-kembra[8]. Timothy Usher umieszcza te trzy języki w ramach grupy południowej języków pauwasi, wraz z kimki[6]. Autorzy publikacji Ethnologue (wyd. 22) powstrzymują się od prób klasyfikacji języka lepki[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Bahasa Lepki. [w:] Peta Bahasa [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan. [dostęp 2022-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-11)]. (indonez.).
- ↑ a b c d David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Lepki, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ a b Hammarström 2010 ↓, s. 189.
- ↑ B. Grimes: Unclassified Languages. W: William Frawley (red.): International Encyclopedia of Linguistics: 4-Volume Set. Wyd. 2. Oxford: Oxford University Press, USA, 2003, s. 4:324. DOI: 10.1093/acref/9780195139778.001.0001. ISBN 978-0-19-513977-8. OCLC 51478240. (ang.).
- ↑ a b c Foley 2018 ↓, s. 466.
- ↑ a b Timothy Usher: South Pauwasi River. NewGuineaWorld. [dostęp 2022-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-11)]. (ang.).
- ↑ Foley 2018 ↓, s. 467.
- ↑ Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Lepki-Murkim-Kembra. Glottolog 4.6. [dostęp 2022-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-11)]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- William A. Foley: The languages of Northwest New Guinea. W: Bill Palmer (red.): The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide. Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018, s. 433–568, seria: The World of Linguistics 4. DOI: 10.1515/9783110295252-004. ISBN 978-3-11-028642-7. OCLC 1041880153. (ang.).
- Harald Hammarström. The status of the least documented language families in the world. „Language Documentation & Conservation”. 4, s. 177–212, 2010. ISSN 1934-5275. OCLC 1443207034. [dostęp 2024-09-01]. (ang.).