Przejdź do zawartości

Jerzy Altvater

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Borys Altvater
tytularny pułkownik artylerii tytularny pułkownik artylerii
Data i miejsce urodzenia

22 września 1881
Warszawa

Data i miejsce śmierci

4 maja 1922
Kobierzyn

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

13 Brygada Artylerii

Stanowiska

dowódca brygady

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny (Francja) Order Świętego Włodzimierza III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie)

Jerzy Borys Altvater także Altfater lub Altwater[1] (ur. 22 września 1881 w Warszawie, zm. 4 maja 1922 w Kobierzynie) – tytularny pułkownik artylerii Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 22 września 1881 w Warszawie, w rodzinie Michała(inne języki) (1840–1918), generała artylerii armii rosyjskiej i Eugenii z Korniłowiczów primo voto Szuberskiej (1845–1912)[1][2]. Był starszym bratem Bazylego(inne języki) (1883–1919), kontradmirała Marynarki Wojennej Imperium Rosyjskiego[2].

1 stycznia 1909, w stopniu porucznika, pełnił służbę w 3 Brygadzie Artylerii Lejbgwardii w Warszawie[3]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregch dywizjonu artylerii ciężkiej Lejbgwardii, a następnie jako dowódca 2. baterii 2 dywizjonu moździerzy Lejbgwardii[2][4]. Awansował z sztabskapitana na kapitana Lejbgwardii (22 marca 1915 ze starszeństwem z 13 sierpnia 1913), a później pułkownika Lejbgwardii ze starszeństwem z 10 kwietnia 1916[2].

W kwietniu 1918, po przeprowadzonej reorganizacji artylerii II Korpusu Polskiego w Rosji objął dowództwo Brygady Artylerii Lekkiej[5]. 11 maja 1918 wziął udział w bitwie pod Kaniowem[6].

13 grudnia 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłego I Korpusu Polskiego i byłej armii rosyjskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia pułkownika i wyznaczony na stanowisko komendanta Twierdzy Osowiec[7]. 28 maja 1919 został przeniesiony z Twierdzy Osowiec do Armii gen. Hallera[8]. Od 20 grudnia 1919 do 30 lipca 1920 dowódca 13 Brygady Artylerii[9][10][11]. Na tym stanowisku 11 czerwca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu podpułkownika, w artylerii, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[12]. 21 czerwca 1920 minister spraw wojskowych zezwolił mu „korzystać tytularnie ze stopnia pułkownika”[13]. Z dniem 1 maja 1921 został przeniesiony w stały stan spoczynku z prawem noszenia munduru[14]. Zmarł 4 maja 1922 w Kobierzynie[15][6]. Był żonaty, miał syna[6].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-10-03]..
  2. a b c d Альтфатер Борис Михайлович. Офицеры русской императорской армии. [dostęp 2022-10-04]..
  3. Ogólny spis oficerów 1909 ↓, s. 158.
  4. a b c d e f Памяти героев Великой войны 1914–1918 : Поиск героев войны : Альтфатер Борис. Ministerstwo Obrony Federacji Rosyjskiej Zarząd ds. utrwalenia pamięci poległych w obronie Ojczyzny. [dostęp 2022-10-04]. (ros.).
  5. Bagiński 1921 ↓, s. 363.
  6. a b c d Nekrolog. „Kurjer Warszawski”. 123 wyd. wieczorne, s. 9, 1922-05-06. Warszawa. .
  7. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 14 z 30 grudnia 1918, poz. 421, 429.
  8. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 71 z 28 czerwca 1919, poz. 2284.
  9. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 99 z 29 grudnia 1919, poz. 4299.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 18 sierpnia 1920, s. 762.
  11. Dywizjonierzy i brygadierzy 1927 ↓, s. 37, tu podano, że dowodził brygadą od 3 grudnia 1919 do 13 lipca 1920.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 7 lipca 1920, s. 552.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 7 lipca 1920, s. 564.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 20 sierpnia 1921, s. 1304.
  15. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 16 czerwca 1922, s. 452.
  16. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 14 kwietnia 1922, s. 267.
  17. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 16 czerwca 1922, s. 453, sprostowanie.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]