Jerzykowice Wielkie
50°26′18″N 16°16′19″E/50,438333 16,271944| wieś | |
 Dzwonnica w Jerzykowicach Wielkich | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
470-500 m n.p.m. |
| Liczba ludności (III 2011) |
95[2] |
| Strefa numeracyjna |
74 |
| Kod pocztowy |
57-343[3] |
| Tablice rejestracyjne |
DKL |
| SIMC |
0853317 |
Położenie na mapie gminy Lewin Kłodzki  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego  | |
| 50°26′18″N 16°16′19″E/50,438333 16,271944[1]
| |
Jerzykowice Wielkie – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Lewin Kłodzki.
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Jerzykowice Wielkie to luźno zabudowana wieś łańcuchowa, leżąca we Wzgórzach Lewińskich, pomiędzy wzniesieniami Błonie od zachodu i Skowron od wschodu, na wysokości około 470–500 m n.p.m.[4]
Podział administracyjny
[edytuj | edytuj kod]W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Jerzykowice Wielkie zostały założone w 1450 przez Jerzego z Podiebradów.[5]. Wymieniono ją w 1454 roku jako Jerzikowiz. Początkowo wieś należała do państwa homolskiego, następnie do królewszczyzny, a w roku 1684 została kupiona przez właścicieli dóbr jeleniowskich[5]. W XVIII wieku większość mieszkańców miejscowości zajmowała się tkactwem[5]. W 1787 roku były tu 32 domy, w których działało 31 warsztatów płócienniczych[4]. Pod koniec XIX wieku Jerzykowice Wielkie stały się punktem wyjścia na popularną wówczas Kruczą Kopę[4]. W miejscowości powstała gospoda z miejscami noclegowymi[4].
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisana jest[6]:
- drewniana dzwonnica alarmowa z 1847 roku[5].
Turystyka
[edytuj | edytuj kod]Wieś leży w otulinie Parku Narodowego Gór Stołowych. Atrakcje turystyczne to pobliski Szczeliniec i Błędne Skały.
Przez pobliskie wzgórza prowadzą dwa szlaki turystyczne[4]:
- zielony z Kudowy-Zdroju do Kruczej Kopy
- czerwony Główny Szlak Sudecki z Kudowy-Zdroju do Dańczowa[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 46352
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 406 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b c d e Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 13: Góry Stołowe. Warszawa-Kraków: Wydawnictwo PTTK „KRAJ”, 1992, s. 112, 113. ISBN 83-7005-301-7.
- ↑ a b c d e Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak: Ziemia Kłodzka. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2010, s. 338, 339. ISBN 978-83-89188-95-3.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 75. [dostęp 2012-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak, Iwona Chomiak, Ziemia Kłodzka, Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2010, ISBN 978-83-89188-95-3, OCLC 751422625.
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 13: Góry Stołowe. Warszawa-Kraków: Wydawnictwo PTTK „KRAJ”, 1992, ISBN 83-7005-301-7
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]| Wsie | |
|---|---|
| Osada | |
| Nieoficjalny przysiółek |
