Przejdź do zawartości

Jochem van Bruggen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jochem van Bruggen
Imię i nazwisko

Jochem van Bruggen[1]

Data i miejsce urodzenia

29 września 1881
Groede (Zelandia)[2]

Data i miejsce śmierci

22 maja 1957
Magaliesburg (Mogale City)[3]

Narodowość

holenderska[1][4]

Język

afrykanerski[1][5]

Dziedzina sztuki

powieść, opowiadanie, nowela[1]

Epoka

realizm[1][4][5]

Ważne dzieła

Jochem van Bruggen (ur. 29 września 1881 w Groede[2], zm. 22 maja 1957 w Magaliesburgu[3]) – południowoafrykański pisarz pochodzenia holenderskiego tworzący w języku afrykanerskim. W swojej realistycznej prozie przedstawiał motywy chłopskie[1][4][5].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Do Południowej Afryki, gdzie pracował jego ojciec, przeniósł się na początku 1893. Zamieszkał w Johannesburgu wraz z matką i rodzeństwem[2]. Brał udział w II wojnie burskiej. Zajmował się rolnictwem. W 1953 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu w Pretorii[1][3].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Większość bohaterów utworów Bruggena stanowią przedstawiciele niższych klas społecznych, którym nie udaje się zmienić swojego położenia. W swoich dziełach literat w sposób przekrojowy prezentował sytuację społeczną w RPA. Za jego najlepszą pracę uznawana jest trylogia Ampie (1923-1942) charakteryzująca się porzuceniem ciągłej akcji na rzecz epizodów. Według Andrzeja Dąbrówki styl Bruggena charakteryzują „trafnie zarysowane postacie”, które „bywają schematycznymi i nieprzekonywającymi idealizacjami”[1].

Wybrana twórczość:

  • trylogia Ampie (I tom: Die natuurkind – 1923, II tom: Die meisiekind – 1928, III tom: Die kind – 1942)[7]
  • powieść Booia (1931)[1]
  • opowiadanie Die Laatste stadium (1932)[1]
  • nowela Die sprinkaanbeampte van Sluis (1933)[1]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m Dąbrówka 1999 ↓, s. 358.
  2. a b c Kannemeyer 2010 ↓, s. 184.
  3. a b c Kannemeyer 2010 ↓, s. 185.
  4. a b c d Jansen 2003 ↓, s. 17.
  5. a b c Olivier ↓.
  6. Giliomee 2003 ↓, s. 377.
  7. Kannemeyer 2010 ↓, s. 187.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]