Przejdź do zawartości

Jorzec

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jorzec
Położenie
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Region

Kraina Wielkich Jezior Mazurskich

Wysokość lustra

118,0 m n.p.m.

Morfometria
Powierzchnia

41,9 ha

Wymiary
• max długość
• max szerokość


1840 m
300 m

Głębokość
• średnia
• maksymalna


5,5 m
11,6 m

Długość linii brzegowej

4250 m

Objętość

2308,7 tys. m³

Hydrologia
Rzeki zasilające

Jurzec

Rzeki wypływające

Jurzec

Położenie na mapie gminy Mikołajki
Mapa konturowa gminy Mikołajki, blisko centrum na lewo u góry znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jorzec”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po prawej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jorzec”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, blisko centrum na prawo znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jorzec”
Położenie na mapie powiatu mrągowskiego
Mapa konturowa powiatu mrągowskiego, blisko centrum na prawo znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jorzec”
Ziemia53°50′13″N 21°30′36″E/53,836944 21,510000

Jorzec – jezioro w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie mrągowskim, w gminie Mikołajki[1].

Położenie i charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Jezioro leży na Pojezierzu Mazurskim[2], w mezoregionie Wielkich Jezior Mazurskich[3], w dorzeczu PisaNarewWisła. Znajduje się około 5 km w kierunku północno-zachodnim od Mikołajek. W pobliżu północno-zachodniego brzegu leży wieś Faszcze[4]. Przez jezioro przepływa Jurzecczwartorzędowy ciek o łącznej długości 17,091 km, który wpada do zbiornika wodnego od południa, prowadząc wody z jeziora Zelwążek, a wypływa na północy kierując się do jeziora Tałty[5]. Na północ od akwenu, znajduje się również połączone ciekiem wodnym – jezioro Kociołek[6].

Linia brzegowa średnio rozwinięta. Brzegi łagodne i płaskie, z wyjątkiem krańców wschodnich i zachodnich, które są wysokie, gdzieniegdzie strome. W otoczeniu znajdują się łąki, pola i pastwiska, a także przy południowo-zachodnich brzegach – lasy[4].

Zbiornik wodny według typologii rybackiej jezior zalicza się do leszczowych[4].

Jezioro leży na terenie obwodu rybackiego Jeziora Inulec w zlewni rzeki Pisa – nr 29[7]. Objęte jest strefą ciszy[8]. Znajduje się na terenie Obszaru Chronionego Krajobrazu Krainy Wielkich Jezior Mazurskich o łącznej powierzchni 85 527,0 ha[9], a także obszaru Natura 2000specjalny obszar ochrony siedlisk: Mazurska Ostoja Żółwia Baranowo (PLH280055) o powierzchni 4305,1 ha[10].

Przed 1950 jezioro nosiło niemiecką nazwę: Kleiner Jauer See[11].

Morfometria

[edytuj | edytuj kod]

Według danych Instytutu Rybactwa Śródlądowego powierzchnia zwierciadła wody jeziora wynosi 41,9 ha. Średnia głębokość zbiornika wodnego to 5,5 m, a maksymalna – 11,6 m. Lustro wody znajduje się na wysokości 118,0 m n.p.m. Objętość jeziora wynosi 2308,7 tys. m³[2]. Maksymalna długość jeziora to 1840 m a szerokość 300 m. Długość linii brzegowej wynosi 4250 m[4].

Inne dane uzyskano natomiast poprzez planimetrię jeziora na mapach w skali 1:50 000 według Państwowego Układu Współrzędnych 1965, zgodnie z poziomem odniesienia Kronsztadt. Otrzymana w ten sposób powierzchnia zbiornika wodnego to 41,0 ha, a wysokość bezwzględna lustra wody – 117,8 m n.p.m.[2]

Przyroda

[edytuj | edytuj kod]

W skład pogłowia występujących ryb wchodzą m.in. leszcz, szczupak, lin, okoń, płoć i karaś[4].

Roślinność przybrzeżna mało rozwinięta, nieliczna roślinność podwodna. Występuje grzybień biały[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 123, ISBN 83-239-9607-5.
  2. a b c Adam Choiński, Katalog Jezior Polski, Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 380, ISBN 83-232-1732-7, OCLC 169954726.
  3. Roman Zielony, Alina Kliczkowska: Regionalizacja przyrodniczo-leśna Polski 2010. Warszawa: Centrum Informacyjne Lasów Państwowych, 2012. ISBN 978-83-61633-62-4.
  4. a b c d e f Jerzy Waluga, Henryk Chmielewski, Wielkie Jeziora Mazurskie. Południe, Olsztyn: Instytut Rybactwa Śródlądowego, 1998 (Przewodniki wędkarskie; 5), ISBN 83-87506-65-6, OCLC 749533945.
  5. Jurzec >> Moduł: Obszary Dorzeczy (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2017-10-28].
  6. Główny Urząd Geodezji i Kartografii: Geoportal 2 iMap TOPO. geoportal.gov.pl. [dostęp 2017-10-28].
  7. Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie: Obwieszczenie nr 3/2016 Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie z dnia 30 września 2016 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia w sprawie ustanowienia obwodów rybackich na publicznych śródlądowych wodach powierzchniowych płynących. edziennik.mazowieckie.pl, 30 września 2016. [dostęp 2020-04-02].
  8. Wykaz jezior i rzek, na których wprowadzono zakaz używania jednostek pływających z silnikami spalinowymi. Zakaz wprowadza w drodze Uchwały Rada Powiatu na podstawie art.41 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym oraz art.116 ust.1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska. [dostęp 2017-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  9. Sejmik Województwa Warmińsko-Mazurskiego: Uchwała Nr XXII/430/12 Sejmiku Województwa Warmińsko-Mazurskiego z dnia 27 listopada 2012 r. w sprawie wyznaczenia Obszaru Chronionego Krajobrazu Krainy Wielkich Jezior Mazurskich.. bip.warmia.mazury.pl, 27 listopada 2012. [dostęp 2017-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 kwietnia 2017)].
  10. Mazurska Ostoja Żółwia Baranowo. [w:] Katalog obszarów Natura 2000 [on-line]. 2011. [dostęp 2017-10-28].
  11. Poz. 588. Zarządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 4 kwietnia 1950 r. o przywróceniu i ustaleniu nazw miejscowości.. „Monitor Polski. Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 426, 8 maja 1950.