Kamienica przy ul. Chmielnej 70 w Warszawie
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miejscowość | |
Adres |
ul. Chmielna 70 |
Typ budynku | |
Kondygnacje |
4 |
Ukończenie budowy |
l. 80 XIX w. |
Zniszczono |
1944 |
Właściciel |
m.st. Warszawa |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |
Położenie na mapie Warszawy | |
52°13′50,6″N 21°00′17,0″E/52,230722 21,004722 |
Kamienica przy ulicy Chmielnej 70 – kamienica przy ulicy Chmielnej w Warszawie zniszczona w czasie II wojny światowej. Zwrot gruntu, na którym stała, doprowadził do wybuchu w 2016 afery reprywatyzacyjnej.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Wg varsavianisty Ryszarda Mączewskiego budynek powstał prawdopodobnie w latach 80. XIX wieku. Był typową warszawską kamienicą z podwórkiem studnią. Wybudowany został jako dwupiętrowy. Z czasem dobudowano trzecie piętro, żeby zwiększyć jego dochodowość. W przyziemiu tej kamienicy prowadzono sklepy (w tym kolonialny), co było nietypowe w tej okolicy. Ulica Chmielna sąsiadowała z budynkami i składami celnymi dworca[1], dlatego w kamienicach raczej prowadzono hotele dla pasażerów wysiadających z pociągów[2].
Jesienią 1942 od Jadwigi Chwaścińskiej potrzebującej pieniędzy na wydobycie syna z Auschwitz 2/3 nieruchomości nabył za 300 tys. zł Jan Henryk Holger Martin, obywatel Danii. Kamienica została zniszczona w czasie powstania warszawskiego[3].
Po II wojnie światowej, w wyniku dekretu Bieruta, działka ze „stosami gruzów” pod adresem Chmielna 70 przeszła na własność Gminy m.st. Warszawy, a po likwidacji gmin w 1950 na własność Skarbu Państwa[4]. Jej pozostałości zostały zburzone przy okazji budowy Pałacu Kultury i Nauki. W miejscu tym pozostał chodnik, kawałek zieleni i murku. Martin bezskutecznie starał się o odzyskanie pozostałości budynku w imieniu swoim i współwłaścicielki, która wyjechała do Londynu. W 1948 Martin wyprowadził się do Kopenhagi. Na podstawie umów indemnizacyjnych z 1949 i 1953 PRL wypłaciła Danii 5,7 mln koron duńskich, z których ta miała wypłacić odszkodowania swoim obywatelom, których pozbawiono w Polsce nieruchomości. Martin odrzucał taką formę rekompensaty[3]. Ostatecznie pieniądze, w wysokości 37 tys. koron duńskich[5], po jego śmierci w 1957 podjęli jego spadkobiercy[3].
W 2009 sąd I instancji unieważnił umowę sprzedaży z 1942. Wyrok wydano bez zbadania, czy Martin zmarł; sąd założył, że mimo iż miałby wówczas 119 lat, żyje, lecz jedynie nieznane jest miejsce jego pobytu. Orzeczenie to zostało uchylone w apelacji. W 2010 Rada m.st. Warszawy przyjęła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym na parceli po Chmielnej 70 można wybudować wysokościowiec. W 2012 Biuro Gospodarki Nieruchomościami (BGN) m.st. Warszawy wydało decyzję, na podstawie której zwróciło nieruchomość o szacunkowej wartości ok. 160 milionów złotych. Beneficjentami zostali dziekan Okręgowej Rady Adwokackiej w Warszawie Grzegorz Majewski, zajmujący się reaktywacją przedwojennych spółek Janusz Piecyk i urzędniczka Ministerstwa Sprawiedliwości Marzena Kruk. Nabyli oni wcześniej prawa do spadków od spadkobierców. Reprezentował ich Robert Nowaczyk, brat Marzeny Kruk. Decyzję wydał wicedyrektor BGN Jakub Rudnicki. Nowaczyk i Rudnicki posiadali willę Salamandra w Zakopanem, którą rok później sprzedali. Po podziale Nowaczyk otrzymał niecałe 2 mln zł, a Rudnicki blisko 7 mln zł[3].
W 2016 historia działki pod adresem Chmielna 70 stała się katalizatorem wybuchu afery reprywatyzacyjnej, kiedy to dziennikarki „Gazety Wyborczej” Iwona Szpala oraz Małgorzata Zubik opisały szereg powiązań towarzyskich środowiska urzędniczo-adwokackiego oraz fakt, że działka w ścisłym centrum Warszawy nie podlegała zwrotowi, gdyż roszczenia do niej zostały spłacone jeszcze w czasach PRL na podstawie umów indemnizacyjnych[6][7]. W efekcie Nowaczyk, Rudnicki, jego rodzice Alina i Wojciech oraz Kruk (jako że zarobiła na reprywatyzacji 38 mln zł, została określona „najbogatszą urzędniczką w Polsce”[8]) zostali w 2016 aresztowani w związku z podejrzeniem popełnienia przestępstw podczas procesu reprywatyzacji[3]. W październiku 2018 prokuratura skierowała do Sądu Okręgowego w Warszawie akt oskarżenia dotyczący nieprawidłowości przy reprywatyzacji m.in. parceli przy Chmielnej 70[9].
W marcu 2017 poinformowano, że rozwiązano umowę użytkowania wieczystego działki przy ul. Chmielnej 70 i powróciła ona do zasobów m.st. Warszawy[10]. W lipcu 2017 Komisja do spraw reprywatyzacji nieruchomości warszawskich uchyliła decyzję, na podstawie której zreprywatyzowano parcelę[11][12].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Tymczasowy budynek Dworca Głównego [online], Fundacja Warszawa 1939, 9 maja 2017 [dostęp 2020-12-07] (pol.).
- ↑ Andrzej Rejson , Najgorętszy adres w Polsce [online], TVN24.pl, 11 września 2016 [dostęp 2020-11-01] .
- ↑ a b c d e Iwona Szpala , Małgorzata Zubik , Święte prawo. Historie ludzi i kamienic z reprywatyzacją w tle, Warszawa: Agora, 2017, s. 333–375, ISBN 978-83-268-2544-6 .
- ↑ Rozszerzone kalendarium w sprawie postępowania reprywatyzacyjnego nieruchomości przy dawnej ulicy Chmielnej 70 (otoczenie PKiN) [online], um.warszawa.pl, 1 września 2016 [dostęp 2020-11-01] .
- ↑ Komunikat Prokuratury Regionalnej we Wrocławiu dotyczący publikacji „Rzeczpospolitej” pt. „Czy stracimy Chmielną” [online], Prokuratura Regionalna we Wrocławiu, czerwiec 2020 [dostęp 2020-11-01] .
- ↑ Reprywatyzacja w Warszawie. Co warto wiedzieć? [online], wiadomosci.wp.pl, 19 października 2016 [dostęp 2019-04-03] .
- ↑ Iwona Szpala, Małgorzata Zubik: Kto zarobi na pl. Defilad? Ujawniamy kulisy reprywatyzacji. wyborcza.pl, 22 kwietnia 2016. [dostęp 2018-05-09]. (pol.).
- ↑ Daria Górka , "Najbogatsza urzędniczka w Polsce" nie była spadkobiercą, dostała miliony [online], TVN Warszawa, 4 października 2016 [dostęp 2020-11-01] .
- ↑ Sąd Okręgowy w Warszawie wstrzymał wykonanie postanowienia o zastosowaniu aresztu kaucyjnego wobec Jakuba R. i Aliny D. [online], Prokuratura Regionalna we Wrocławiu, październik 2018 [dostęp 2020-11-01] .
- ↑ Chmielna 70 wróciła do miasta [online], Warszawa w Pigułce, 12 marca 2017 [dostęp 2020-11-24] .
- ↑ Beata Siemieniako, Chmielna 70, czyli gruba kasa, znane nazwiska i… odgrzewany kotlet [online], KrytykaPolityczna.pl, 31 lipca 2017 [dostęp 2020-11-24] .
- ↑ Postępowanie przed Komisją: d. ul. Chmielna 70 [online], Ministerstwo Sprawiedliwości, 23 czerwca 2017 [dostęp 2020-11-25] .