Karl Albiker
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki | |
Karl Albiker (ur. 16 września 1878 w Ühlingen, zm. 26 lutego 1961 w Ettlingen) – niemiecki rzeźbiarz.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Studiował w Karlsruhe (1898–1899), w Paryżu pod kierunkiem Auguste Rodina (1899–1900) i w Monachium (1900–1903). W latach 1903–1905 przebywał w Rzymie[1][2]. W 1910 otrzymał nagrodę Villa Romana, połączoną z rocznym pobytem we Florencji[2]. W latach 1919–1945 był profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Dreźnie[1][2]. Należał do różnych grup artystycznych, m.in. Nowej Secesji Monachijskiej[2].
Twórczość
[edytuj | edytuj kod]Będąc pod wpływem Rodina i częściowo Maillola, wypracował własny styl swoistego klasycyzmu, oparty na greckim archaizmie[1] i włoskim renesansie[2]. Zakres jego twórczości obejmował płaskorzeźby, pojedyncze posążki i posągi, a także monumentalne rzeźby architektoniczne i pomniki[2][3]. Swobodnie posługiwał się różnymi materiałami, choć najchętniej wybierał brąz i terakotę[1].
Początkowo tworzył delikatnie stylizowane rzeźby figuralne, głównie akty kobiece, odznaczające się smukłymi proporcjami i zrytmizowaną kompozycją[1], m.in. Uciekający (1909), Młodość (1911), Gulietta (1918)[1][3]. Po I wojnie światowej zmienił styl na bardziej monumentalny i heroiczny, widoczny zwłaszcza w wielu zrealizowanych wtedy pomnikach ku czci poległych. Przyniosło mu to uznanie i liczne oficjalne zamówienia narodowych socjalistów, w tym zaprojektowane w 1936 rzeźby sportowców, ustawione na stadionie olimpijskim w Berlinie[1][2][3]. Zajmował się też rzeźbą dekoracyjną; wykonał m.in. dekoracje sali koncertowej w Karlsruhe[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g Andrzej Dulewicz, Encyklopedia Sztuki. Austria, Niemcy, Szwajcaria, Warszawa: Warszawski Dom Wydawniczy, 1993, s. 12–13 (pol.).
- ↑ a b c d e f g Alfred Flechtheim, Karl Albiker [online], Kunsthändler der Avantgarde [dostęp 2022-08-08] (niem.).
- ↑ a b c d Albiker Karl, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2022-08-08].