Przejdź do zawartości

Kazimierz Kurnikowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Kurnikowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 października 1885
Nowy Sącz, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

19 września 1965
Rio Caballos, prow. Córdoba, Argentyna

Kierownik Konsulatu RP w Nowym Jorku
Okres

od 1920

Poprzednik

Jerzy Barthel de Weydenthal

Następca

Stefan Ludwik Grotowski

Konsul i kier. kons./Konsul generalny RP w Pittsburgu
Okres

od 1920
do 1926

Następca

Artur Marian Ocetkiewicz

Konsul generalny RP w Chicago
Okres

od 1926
do 1928

Poprzednik

Jerzy Barthel de Weydenthal

Następca

Aleksander Szczepański

Konsul generalny RP w Jerozolimie
Okres

od 1931
do 1937

Poprzednik

Tytus Zbyszewski

Następca

Witold Hulanicki

Poseł RP w Argentynie[1]
Okres

od 1937
do 1941

Poprzednik

Wacław Dostal

Następca

Mieczysław Chałupczyński

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Srebrny za Długoletnią Służbę Medal Brązowy za Długoletnią Służbę

Kazimierz Zdzisław Kurnikowski, vel Kurnikowski-Jacobi (ur. 10 października 1885 w Nowym Sączu, zm. 19 września 1965 w Rio Ceballos, prow. Córdoba, Argentyna) – doktor prawa, austriacki sędzia, polski urzędnik ministerialny i konsularny, dyplomata.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Teofila urzędnika kolejowego i Marii z d. Jacobi. Uczęszczał do gimnazjum w Nowym Sączu w latach (1895–1901), i do III Gimnazjum im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie (1901–1903), studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego (1903–1907), a następnie na Wydziale Filozoficznym tej uczelni (1908–1909 i 1911–1912). W 1909 uzyskał na UJ doktorat w zakresie prawa.

Podjął pracę w austriackim wymiarze sprawiedliwości – w charakterze praktykanta sądowego (1908–1911) w Sądzie Krajowym w Krakowie, sędziego w Sądzie w Chrzanowie (1911–1912), oraz w Sądzie Najwyższym i Kasacyjnym w Wiedniu (1912–1918).

Początkowo był wicesekretarzem w Ministerstwie Opieki Społecznej (1918). W 1919 przeszedł do służby zagranicznej, pełniąc funkcję konsula w Nowym Jorku (1919–1920), również kier. urzędu tamże (1920), konsula i kier. konsulatu/konsula generalnego w Pittsburghu (1920–1926), konsula generalnego w Chicago (1926–1928)[2], pracownika Departamentu Konsularnego MSZ (1929–1931), konsula generalnego w Jerozolimie (1931–1937), Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego[3] w Buenos Aires (1937–1941), z akredytacją na Chile, Paragwaj i Urugwaj, Ekwador i Boliwię. Odwołany, pozostał na terenie Argentyny. W 1942 podjęto decyzję o zwolnieniu go ze służby państwowej.

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Z akredytacją na Chile, Paragwaj, Urugwaj, Ekwador i Boliwię
  2. Paweł Ceranka, Krzysztof Szczepanik (opr.): Urzędy konsularne Rzeczypospolitej Polskiej 1918-1945 : informator archiwalny, Ministerstwo Spraw Zagranicznych/Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych Warszawa 2020, s. 102-105
  3. Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938, Warszawa 1938, s. 41.
  4. M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 345 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska i szerzenia wiedzy wojskowej”.

Bibliografia, literatura, linki

[edytuj | edytuj kod]