Kelajno (Plejada)
| nimfa (jedna z Plejad) | |
_-_Lost_Pleiad_(1884).jpg) William-Adolphe Bouguereau: L'Etoile Perdue (Zaginiona gwiazda), 1884, prywatna kolekcja | |
| Inne imiona |
Celaeno |
|---|---|
| Występowanie | |
| Rodzina | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Rodzeństwo | |
| Dzieci | |
Kelajno (także Celaeno; gr. Κελαινώ Kelainṓ, łac. Celaeno) – w mitologii greckiej nimfa, jedna z siedmiu Plejad.
Uchodziła za córkę tytana Atlasa i Okeanidy Plejone (lub Okeanidy Ajtry)[1][2]. Była siostrą Alkione, Elektry, Mai, Merope, Sterope, Tajgete, a także Hiad i Hyasa[2][3][4]. Ze swoim kochankiem, bogiem Posejdonem, miała synów Likosa, Eurypylosa, Nykteusa i Trytona[1][4].
Mityczna Kelajno jest identyfikowana z gwiazdą Celaeno (gr. Kelaino) w Plejadach, w gwiazdozbiorze Byka[2][5][6]. Na niebie sąsiaduje z Hiadami (gromadą otwartą gwiazd w gwiazdozbiorze Byka) i konstelacją Oriona, które są z nią mitologicznie powiązane.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2008, s. 181. ISBN 83-04-04673-3.
- ↑ a b c Vojtech Zamarovský: Bohovia a hrdinovia antických bájí. Bratislava: Perfekt a.s., 1998, s. 364. ISBN 80-8046-098-1. (słow.).; polskie wydanie: Bogowie i herosi mitologii greckiej i rzymskiej (Encyklopedia mitologii antycznej, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej).
- ↑ Pierre Grimal, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Jerzy Łanowski (red.), Maria Bronarska (tłum.), Wrocław [etc.]: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wydawnictwo, 2008, s. 148, ISBN 978-83-04-04673-3, OCLC 297685612.
- ↑ a b Pierre Grimal, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Jerzy Łanowski (red.), Maria Bronarska (tłum.), Wrocław [etc.]: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wydawnictwo, 2008, s. 292, ISBN 978-83-04-04673-3, OCLC 297685612.
- ↑ Anton Hajduk, Ján Štohl (red.): Encyklopédia astronómie. Bratislava: Obzor, 1987, s. 116. (słow.).
- ↑ Carlos Parada: Constellations and Stars. maicar.com. [dostęp 2011-08-04]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Aaron J. Atsma: Kelaino. theoi.com. [dostęp 2010-05-13]. (ang.).
- Marie Benediktová, Petra Písařová: Hvězdy – Názvosloví – Starověké Plejády jako nebeské sedmero. astronomia.zcu.cz. [dostęp 2010-05-25]. (cz.).
- Celaeno. mythindex.com. [dostęp 2010-09-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-23)]. (ang.).
- Hezjod: Narodziny bogów (Theogonia); Prace i dni; Tarcza. Warszawa: Prószyński i S-ka, 1999. ISBN 83-7255-040-9.
- Władysław Kopaliński: Słownik mitów i tradycji kultury. Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003, s. 984. ISBN 83-7399-022-4.
- Mała encyklopedia kultury antycznej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990, s. 597. ISBN 83-01-03529-3.
- Carlos Parada: Pleiades. maicar.com. [dostęp 2010-05-13]. (ang.).
- Oskar Seyffert: Dictionary of Classical Antiquities, 1894, s. 121: Celaeno. ancientlibrary.com. [dostęp 2011-06-23]. (ang.).
- William Smith: A Dictionary of Greek and Roman biography and mythology: Celaeno. perseus.tufts.edu. [dostęp 2012-05-02]. (ang.).
