Kino Tęcza w Poznaniu
Kino Tęcza – nazwa kina, odnosząca się do trzech placówek funkcjonujących w Poznaniu. Dwa kina działały w okresie międzywojennym, zlokalizowane na Wildzie i Łazarzu. Trzecie funkcjonowało na Wildzie w latach PRL.
W okresie międzywojennym oddziały kina korzystały z tych samych kopii filmów[1]. Kurier przewoził filmy z jednego do drugiego, a godziny seansów ustalone zostały w taki sposób, by obydwa kina mogły wyświetlić ten sam film jednego dnia[1].
„Tęcza–Łazarz”
[edytuj | edytuj kod]Znajdowało się przy ul. Marszałka Focha (Głogowska) nr 23[1][2] lub 43[3] (przy dawnej ul. Odskok[4]).
Podobnie jak w kinie na Wildzie, również w tym kinie dzieci były wpuszczane na projekcje bez biletów, na wolne miejsca[4].
„Tęcza–Wilda”
[edytuj | edytuj kod]Kino mieściło się w budynku na rogu ulic Górna Wilda 41[3][2] (obecnie nr 85) i Spychalskiego (wejście znajdowało się od tej ulicy). Sala projekcyjna, o powierzchni 324 m², mogła pomieścić do 380 osób. Przy kinie znajdował się bufet, w którym serwowano przekąski i napoje bezalkoholowe. Właścicielka kina, Agnieszka Krakowska, nie otrzymała zgody władz na sprzedaż w kinie alkoholu.
Dokładna data otwarcia kina nie jest znana. Według Małgorzaty i Marka Hendrykowskich kino zostało otwarte w 1931 roku, jednak Magdalena Mrugalska-Banaszak na podstawie odkrytych dokumentów dowodzi, że kino otwarto wcześniej, bo już w latach 20. Jego pierwszą właścicielką była Agnieszka Krakowska, natomiast Emil Krakowski, również pojawiający się w zachowanych archiwach, był jej mężem lub synem i kontynuował prowadzenie kina[5].
Wildecka "Tęcza" cieszyła się wielkim powodzeniem wśród mieszkańców, szczególnie wśród dzieci, które często były wpuszczane na seanse bez biletów.
„Tęcza” (kino przy ul. Wspólnej)
[edytuj | edytuj kod]Kino zlokalizowane było na pograniczu Wildy i Dębca przy ul. Wspólnej 58, na terenie ogrodu działkowego. Działało w latach PRL, zostało zlikwidowane na początku lat 90. XX wieku[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Krystyna Grodzka-Wolny: Święty Łazarz moich dziadków i pradziadków w: Kronika Miasta Poznania nr 3/1998 s. 203.
- ↑ a b Spis abonentów Miasta Stołecznego Poznania z uwzględnieniem branż i zawodów, H. Niewiecki, Poznań, 1939.
- ↑ a b Małgorzata Hendrykowska: Kino w życiu kulturalnym miasta (1929-1939) w: Kronika Miasta Poznania nr 1/1987 s. 53.
- ↑ a b Henryk Bomski: Mój kochany Łazarz w: Kronika Miasta Poznania nr 3/1998 s. 249.
- ↑ Małgorzata Mrugalska-Banaszak: Wilda. Dzielnica Poznania 1253-1939. Poznań: Wydawnictwo Poznań, 1999, s. 390. ISBN 83-87847-20-8.
- ↑ Biuletyn Filmowy Estrady Poznańskiej. Poznańskie kina – znane i zapomniane. Nr 11, 2 listopada 2010, s.3
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Małgorzata Mrugalska-Banaszak: Wilda. Dzielnica Poznania 1253-1939. Poznań: Wydawnictwo Poznań, 1999, s. 383, 390. ISBN 83-87847-20-8.