Przejdź do zawartości

Klasztor w Broumovie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Klasztor w Broumovie
Ilustracja
Klasztor w Broumovie
Państwo

 Czechy

Miejscowość

Broumov

Typ budynku

klasztor

Inwestor

Kilián Ignác Dientzenhofer

Kondygnacje

3

Rozpoczęcie budowy

XIV w.

Ważniejsze przebudowy

1665, 1728–1733

Położenie na mapie Czech
Mapa konturowa Czech, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Klasztor w Broumovie”
Ziemia50°35′11,447″N 16°20′01,043″E/50,586513 16,333623
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Klasztor w Broumovie – zabytkowy obiekt pierwotnie wybudowany XIV w. w Broumovie[1] z kościołem pw. św. Wojciecha należącym do broumovskiej grupy kościołów[2].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Król czeski Przemysł Ottokar w 1213 ofiarował ziemię opactwu benedyktynów a 17. opat Martinus (1253–1278) wybudował kościół parafialny. 29. opat Joannes I (1449–1460) w 1459 uznał króla czeskiego Jerzego z Podiebradów. Kolejnym wpływowym człowiekiem był 43. opat Wolfgang Selender (1602–1619). Dzięki koniunkturze na początku XVIII w. zostają wzniesione barokowe budowle[3] a na nich kartusze z herbem opactwa złożone z dwóch tarcz zwieńczonych mitrą, prawa ze srebrną kłodą z trzema kikutami, lewa z trzema srebrnymi skosami, gdzie środkowy ma trzy róże[4]. Na herbach zazwyczaj występują monogramy opatów, jedno lub dwuliterowe a dwie kolejne litery AB to skrót tytułu w j. łac. Abbas Braunensis - opat w Broumovie[5].

Opaci

[edytuj | edytuj kod]
  1. Anastasius I 993–996
  2. Hieronymus 996–1011
  3. Gregorius I 1011–1023
  4. Arsenius 1023–1043
  5. Meginhardus 10343–1088
  6. Adalbertus 1088–1110
  7. Clemens I 1110–1127
  8. Udalricus I 1127–1129
  9. Petrus I 1129–1167
  10. Hartmannus 1167–1169
  11. Henricus I 1169–1197
  12. Chuno 1197–1217
  13. Dlúhomil 1217–1236
  14. Paulus 1236–1238
  15. Clemens II 1238–1248/9
  16. Vitus 1249–1253
  17. Martinus I 1253–1278
  18. Christianus 1278–1290/94
  19. Bavar(i)us (Paulus II) 1290/94–1332
  20. Theodoricus 1332–1336
  21. Predbor(i)us 1336–1351/60
  22. Dionysius I 1351/60–1366
  23. Udalricus II 1366–1381
  24. Henricus II 1381–1385
  25. Dionysius II 1385–1409
  26. Seyfridus 1409–1419
  27. Nicolaus 1419–26 (↓ rezydują w Broumovie)
  28. Hermannus 1426–1449
  29. Joannes I 1449–1460
  30. Gallus 1460–1463
  31. Gregorius II 1463–1464
  32. Petrus II 1464–1474/5
  33. Joannes II 1475–1481
  34. Gregorius III 1481–1483
  35. Paulus III 1483–1499
  36. Clemens III 1499–1506
  37. Gregorius IV 1506
  38. Laurentius 1506–1515
  39. Jacobus I 1515–1537
  40. Matthias 1537–1553
  41. Joannes III 1553–1575
  42. Martinus II 1575–1602
  43. Wolfgang Selender 1602–1619
  44. Benno I Falk 1621–1646
  45. Alexius Hübner 1646–1652
  46. Augustinus Seyfert 1652–1663
  47. Thomas Sartorius 1663–1700[6]
  48. Othmar Daniel Zinke 1700–1738
  49. Benno II Löbl 1738–1751
  50. Fridericus Grundtmann 1752–1772
  51. Stephanus Rautenstrauch 1773–1785
  52. Jacobus II Chmel 1786–1805
  53. Fortunatus Böhm 1806–1818
  54. Placidus Beneš 1818–1844
  55. Nepomuk Rotter 1844–1886
  56. Rupertus Smolík 1886–1887
  57. Bruno Čtvrtečka 1887–1922
  58. Guilelmus Rudolf 1922–1926
  59. Dominicus Prokop 1926–1939
  60. Anastasius II Opasek 1947–1999
  61. Petr Prokop Siostrzonek od 1999[7]

Architektura

[edytuj | edytuj kod]

Benedyktyński klasztor pw. św. Wacława powstał na miejscu gotyckiego zamku w wyniku jego przebudowy. Jest najbardziej okazałym zabytkiem Broumova przebudowanym na barokowy w latach 1728–1733 według projektu architekta Kiliana Ignaza Dientzenhofera. Zespół klasztorny obejmuje: pierwotnie gotycki kościół pw. św. Wojciecha przebudowany w latach 1684–94, a w nim refektarz z kopią Całunu Turyńskiego z 1651 r. oraz ogromną bibliotekę z 1792 r., a także Muzeum Ziemi Broumovskiej. Kościół należy do broumovskiej grupy kościołów[2] a kompleks został uznany za czeski zabytek narodowy.

Obecnie klasztor jest miejscem edukacji, sztuki, dialogu, spotkania i współpracy. Na jego terenie działa Centrum Edukacyjno-Kulturalne – europejska instytucja promująca kreatywność, pewność siebie i tolerancję. Można tu odwiedzić ogród, kawiarnię Café Dientzenhofer, restaurację U Tří rúzí, Galerię Dziecięcą Lapidárium i Galerię Domową, która znajduje się w ogrodzie. Istnieje również możliwość noclegu w barokowym kompleksie, w odrestaurowanych celach klasztornych Domu Gościnnego (Dům Hostů)[8]. W klasztorze można wynająć pomieszczenia na konferencje, imprezy i spotkania.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Tomasz Groszek: Gmina Radków. Broumovsko Policko. Nowa Ruda, Radków: UE, 2013, s. 103.
  2. ↑ a b Broumowska grupa kościołów. [dostęp 2023-08-23]. (pol.).
  3. ↑ Tomasz Groszek: Gmina Radków. Broumovsko Policko. Nowa Ruda, Radków: UE, 2013, s. 100-101.
  4. ↑ Znak břevnovského kláštera. [dostęp 2023-06-02]. (cz.).
  5. ↑ Trójpański Kamień w Górach Suchych. gorytajemnic.pl. [dostęp 2023-06-02]. (pol.).
  6. ↑ I opat broumovsko-břevnovski
  7. ↑ Opati břevnovského kláštera. [dostęp 2023-08-20]. (cz.).
  8. ↑ Prohlídky, kultura, vzdělávání, zážitky.... www.klasterbroumov.cz. [dostęp 2023-05-31]. (cz.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Behan Andrzej: Nowa Ruda: przewodnik historyczno-turystyczny. Nowa Ruda: Wydawnictwo Maria, 2007, ISBN 83-60478-08-2, s. 67-68
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Klasztor_w_Broumovie&oldid=74420396”