Przejdź do zawartości

Klaudiusz Perendyk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maria Paweł
Klaudiusz Maria Paweł Perendyk
Klaudiusz Perendyk
Biskup
Kraj działania

Polska
Niemcy

Data i miejsce urodzenia

13 kwietnia 1945
Kraków

Data i miejsce śmierci

20 marca 1994
Hamburg

Proboszcz parafii starokatolickiej w Krakowie
Okres sprawowania

29 sierpnia 1963–24 grudnia 1965

Biskup Polskiego Kościoła Starokatolickiego
Okres sprawowania

25 grudnia 1965–01 sierpnia 1967

Wyznanie

starokatolickie

Kościół

Polski Kościół Starokatolicki

Diakonat

4 czerwca 1963

Prezbiterat

29 sierpnia 1963

Nominacja biskupia

24 grudnia 1965

Sakra biskupia

25 grudnia 1965

Klaudiusz Maria Paweł Perendyk, właśc. Klaudiusz Perendyk (ur. 13 kwietnia 1945 w Krakowie, zm. 20 marca 1994 w Hamburgu[1]) – polski biskup starokatolicki działający na terenie Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i Republiki Federalnej Niemiec. W okresie swojego życia związany z kilkoma różnymi wyznaniami chrześcijańskimi.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Klaudiusz Perendyk był duchownym Polskiego Kościoła Starokatolickiego. 4 czerwca 1963 r. przyjął święcenia diakonatu z rąk Ignacego Wysoczańskiego w kaplicy w Kosewie[2]. Dwa miesiące później, 29 sierpnia 1963 r., z rąk tego samego biskupa przyjął święcenia prezbiteratu, jednocześnie otrzymując nominację na funkcję proboszcza parafii starokatolickiej w Krakowie, którą zorganizował w swoim mieszkaniu prywatnym[3]. W tamtym okresie był pod ciągłą obserwacją funkcjonariuszy SB. W 1965 przez pewien krótki czas pełnił funkcję proboszcza parafii starokatolickiej w Wierzbicy. 25 grudnia tego samego roku przyjął sakrę biskupią z rąk Ignacego Wysoczańskiego[4]. W wyniku konfliktu pomiędzy biskupami, Perendyk opuścił struktury kierowane przez Wysoczańskiego. 1 sierpnia 1967 r. przyjął w Żytawie święcenia prezbiteratu sub conditione[5] z rąk mariawickiego biskupa – Helmuta Norberta Maasa i przez kilka lat pozostawał pod jego jurysdykcją[6]. W 1969 zdobył tytuł magistra teologii na The Ministerial Training College[7]. Dwa lata później The National Ecclesiastical University nadało mu tytuł doktora teologii[8]. W 1974 wyjechał do Republiki Federalnej Niemiec. W 1977 w Niemczech zorganizował struktury Polskiego Kościoła Starokatolickiego na Obczyźnie. Była to licząca kilkuset wiernych i posiadająca kilku kapłanów wspólnota starokatolicka, odwołująca się doktrynalnie do mariawityzmu i utrzymującą dialog z Kościołem Starokatolickim Mariawitów, pozostająca jednocześnie pod jurysdykcją abpa Roberta R.J.M. Zaborowskiego – biskupa mariawickiego z Ameryki[9]. W tym czasie Klaudiusz Perendyk wstąpił do Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów i przyjął imiona zakonne Maria Paweł.

Rozkwit Polskiego Kościoła Starokatolickiego na Obczyźnie miał miejsce po wprowadzeniu stanu wojennego w Polsce, gdy z posługi religijnej i pomocy ze strony wspólnoty korzystało wielu uchodźców politycznych. Ostatecznie jednak w 1984 Polski Kościół Starokatolicki na Obczyźnie nie wytrzymał próby czasu, utracił autokefalię i wszedł w skład Apostolskiego Katolickiego Asyryjskiego Kościoła Wschodu.

Klaudiusz Perendyk w 1986 zmienił wyznanie. Został duchownym prawosławnym i opiekował się do śmierci parafią Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego w Hamburgu[10][11].

W wyniku ujawnionego, przez przysłanego na prośbę metropolity Bazylego wikarego, skandalu obyczajowego, Klaudiusz Perendyk popełnił samobójstwo, wieszając się na klamce drzwi własnego mieszkania[12]. W uroczystościach pogrzebowych brali udział duchowni Polskiego Kościoła Starokatolickiego[13].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Archiwum Kurii Kościoła Starokatolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, Odpis skrócony aktu urodzenia, 1 sierpnia 1977.
  2. Ignacy Jan Wysoczański, Świadectwo święceń diakonatu ( L. dz. 78 / 63 ), 4 czerwca 1963.
  3. Ignacy Jan Wysoczański, Nominacja na proboszcza parafii w Krakowie, 29 sierpnia 1963.
  4. Ignacy Jan Wysoczański, Testimonium Consecratus – Akt konsekracji na biskupa, 25 grudnia 1965.
  5. Helmut Norbert Maas, Dokument święceń kapłańskich ( sub conditione ), 1 sierpnia 1967.
  6. Helmut Norbert Maas, Dokument poświadczenia jurysdykcji bp Helmuta N. Maasa, 14 października 1967.
  7. The Ministerial Training College, Dyplom nadania tytułu magistra teologii przez The Ministerial Training College, 31 marca 1969.
  8. The National Ecclesiastical University, Dyplom nadania tytułu doktora teologii, 5 lipca 1971.
  9. Robert R.J.M. Zaborowski, Dokument jurysdykcji wydany przez abpa Roberta R.J.M. Zaborowskiego w języku polskim., 10 maja 1977.
  10. Reinhard Thöle. Orthodoxe Kirchen in Deutschland. Getynga 1997
  11. Polska Parafia Katolicka w Hamburgu, Komunikat parafialny nr (nieczytelny zapis ) / 1986, 1986.
  12. Urząd Stanu Cywilnego w Hamburgu, Akt zgonu ( nr 00951/1994 ), 10 listopada 1994.
  13. Archiwum Kurii Kościoła Starokatolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, Fotokopie uroczystości pogrzebowych ks. bp. dr Klaudiusza Perendyka, 1994.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]