Kończyska
Wygląd
Na mapach: 49°51′00″N 20°49′22″E/49,850000 20,822778
wieś | |
Klasztor Bernardynek w Kończyskach | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2022) |
460[2] |
Strefa numeracyjna |
14 |
Kod pocztowy |
32-840[3] |
Tablice rejestracyjne |
KTA |
SIMC |
0836796 |
Położenie na mapie gminy Zakliczyn | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego | |
Położenie na mapie powiatu tarnowskiego | |
49°51′00″N 20°49′22″E/49,850000 20,822778[1] | |
Strona internetowa |
Kończyska – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie tarnowskim, w gminie Zakliczyn. Znajduje się na Pogórzu Rożnowskim po wschodniej stronie Zakliczyna[4]. Centralnym obiektem architektonicznym wsi jest (jeden z 11 w Europie) Klasztor Sióstr Bernardynek, z kościołem konsekrowanym w 1904 r.
SIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
0836804 | Biała Góra | część wsi |
0836810 | Gliniki | część wsi |
0836827 | Załawie | część wsi |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 57432
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-07] .
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 505 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ Pogórze Rożnowskie. Mapa 1:50 000. Kraków: Compass, 2004. ISBN 83-89165-72-4.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 18, 2013-02-13. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2013-04-24].
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Kończyska, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 324 .