Kodeks purpurowy

Kodeks purpurowy – rękopis spisany na pergaminie nasączonym purpurą. Purpurę uzyskiwano z żyjących w Morzu Śródziemnym mięczaków z gatunków (łac.) Purpura haemastoma oraz Murex trunculus (szkarłatniki i rozkolce). Tekst pisany jest złotem lub srebrem. Kodeks purpurowy używany był w rzymskim i bizantyjskim imperium.

Lista rękopisów

Do uncjalnych kodeksów purpurowych Nowego Testamentu należą (wszystkie z VI wieku):

Wszystkie zawierają jakiś element tekstu cezarejskiego^[1]. Kodeks z Synopy i Kodeks z Rossano są najstarszymi ilustrowanymi rękopisami NT^[2].

Dwa minuskułowe rękopisy Nowego Testamentu:

Minuskuł 565 znany jako Empress Theodora's Codex
Minuskuł 1143 znany jako Beratinus 2

Jeden lekcjonarz Nowego Testamentu:

Codex Neapolitanus – 46 lekcjonarz na liście Gregory-Aland

Dwa rękopisy Septuaginty:

Sześć starołacińskich rękopisów Nowego Testamentu (a, b, e, f, j, i):

Rękopisy Wulgaty:

Ewangeliarz Godeskalka

Gocki rękopis Nowego Testamentu:

Srebrna Biblia

Anglo-saksoński rękopis Nowego Testamentu:

Stockholm Codex Aureus

Rękopis Peszitty:

Ewangelie Rabbuli

Zobacz też

Błękitny Koran

Przypisy

↑ D. C. Parker: Codex Bezae: An Early Christian Manuscript and its Text. Cambridge: Cambridge University Press, 1992, s. 42. ISBN 0-521-40037-6.
↑ Bruce M. Metzger, Bart D. Ehrman: The Text of the New Testament: Its Transmission, Corruption, and Restoration. New York, Oxford: Oxford University Press, 2005, s. 44. ISBN 978-0-19-516122-9.

Bibliografia

John M. Burnam. The Early Gold and Silver Manuscripts. „Classical Philology”. Vol. 6, No. 2, s. 144-155, Apr., 1911.

Linki zewnętrzne

[1] D. C. Parker: Codex Bezae: An Early Christian Manuscript and its Text. Cambridge: Cambridge University Press, 1992, s. 42. ISBN 0-521-40037-6.

[2] Bruce M. Metzger, Bart D. Ehrman: The Text of the New Testament: Its Transmission, Corruption, and Restoration. New York, Oxford: Oxford University Press, 2005, s. 44. ISBN 978-0-19-516122-9.

[1]

[2]