Przejdź do zawartości

Kosin (województwo lubelskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kosin
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

kraśnicki

Gmina

Annopol

Liczba ludności (2021)

557[2][3]

Strefa numeracyjna

15

Kod pocztowy

23-235[4]

Tablice rejestracyjne

LKR

SIMC

0786377[5]

Położenie na mapie gminy Annopol
Mapa konturowa gminy Annopol, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kosin”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kosin”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Kosin”
Położenie na mapie powiatu kraśnickiego
Mapa konturowa powiatu kraśnickiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Kosin”
Ziemia50°49′06″N 21°54′52″E/50,818333 21,914444[1]

Kosinwieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie kraśnickim, w gminie Annopol[5][6].

Wieś duchowna położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie urzędowskim województwa lubelskiego[7]. Do 1954 roku miejscowość była siedzibą gminy Kosin. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.

Wieś stanowi sołectwo gminy Annopol[8]. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 651 mieszkańców[9].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Nazwy miejscowe wsi w dokumentach źródłowych – Kosin w roku 1373 Cossin, 1470–1480 (Długosz) Kozini, Kossin, Kosszino.

Wieś historycznie położona w powiecie urzędowskim ówczesnej parafii Borów.

W roku 1373 i następnych własność opactwa klarysek świętego Andrzeja w Krakowie. W tymże roku królowa Elżbieta przenosi wieś na prawo magdeburskie. Jak opisuje Długosz (1470–1480) wieś nadana rzekomo klasztorowi przez Bolesława Wstydliwego[a]. Folwarku nie ma, było 5 łanów kmiecych 4 zagrodników 1 karczma z rolami, 2 młyny nad rzeką Tuczyną, jeden niżej zwany Zgrzebny, drugi wyżej zwany Mniszek. Kmiecie płacą po 1 wiardunku, odrabiają podwójną powabę wiosenną i jesienną[10]. Wieś graniczy z Mniszkiem, Gościeradowem, Borowem, Opoką, Popowicami. Dziesięcinę snopową wartości 3-5 grzywien oddają scholasterii sandomierskiej (Długosz L.B. t.I s.331, s. 357, t.II s.505, t.III s.315).

W latach 1503–1510 kmiecie odrabiają pańszczyznę na folwarku królewskim w Zawichoście. W 1529 klasztor pobiera czynsz 8 grzywien 30 groszy i czynsz z pustych ról. Dziesięcinę 2 grzywny pobiera scholasteria (Liber Retaxationum s.316-7, s.399). W latach 1531–1533 odnotowano pobór łącznie z Borowem. W roku 1565 jest 5. kmieci na półłankach, odrabiają pańszczyznę na folwarku zawichojskim. Dają królowi po wozie drewna 10 korcy żyta, 20 korcy owsa, młynarze 2 korce żyta i tyleż owsa, wraz z innymi wsiami klasztornymi składają się na jałowicę[10].

Podczas prac archeologicznych odkryto wczesnośredniowieczne grodzisko oraz piec do wytopu żelaza (Żaki 99, 516)[10].

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Andrzeja w Borowie.

  1. Kosin jest wymieniony w falsyfikacie Bolesława Wstydliwego dla klasztoru klarysek w Zawichoście-Skale wraz z przynależnymi wsiami Borów, Pstrągi, Chotków, Ostrów, Mniszek w roku 1257 i 1262

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 58873
  2. Wieś Kosin w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-02-14], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  3. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-02-14].
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 509 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. a b TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2016-02-29].
  6. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2016-02-29]. 
  7. Corona Regni Poloniae. Mapa w skali 1:250 000, Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk i Pracownia Geoinformacji Historycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
  8. Jednostki pomocnicze gminy Annopol. Urząd Gminy Annopol. [dostęp 2016-02-29].
  9. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  10. a b c Kosin, [w:] Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu, Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 2010–2014.