Przejdź do zawartości

Lantau

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lantau
Ilustracja
Widok na wyspę z lotu ptaka
Kontynent

Azja

Państwo

 Chiny

Specjalny region
administracyjny

 Hongkong

Akwen

Morze Południowochińskie

Powierzchnia

147,16 km²

Położenie na mapie Hongkongu
Mapa konturowa Hongkongu, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Lantau”
Ziemia22°16′14″N 113°57′10″E/22,270556 113,952778

Lantau (chiń. upr. 大屿山; chiń. trad. 大嶼山; pinyin Dàyǔshān; jyutping daai6 jyu4 saan1) – największa wyspa w Hongkongu zlokalizowana u ujścia Rzeki Perłowej. Wyspa położona jest w dzielnicy Islands z wyjątkiem północnej części, która należy do dzielnicy Tsuen Wan. Powierzchnia wyspy wynosi 147,16 km²[1].

Wyspa została przekazana Brytyjczykom w 1898 roku, wraz z innymi wyspami oraz Nowymi Terytoriami.

Część wyspy, która pierwotnie była wioską rybacką, w ostatnich latach zmieniła charakter dzięki realizacji kilku znaczących projektów, takich jak Port lotniczy Hongkong oraz kompleks Hong Kong Disneyland Resort.

Najwyższy szczyt wyspy nosi nazwę taką samą, jak wyspa – Lantau. Jego wysokość wynosi 934 m i jest drugim co do wysokości szczytem w Hongkongu.

Na wyspie znajduje się klasztor Po Lin z posągiem Buddy Tian Tian.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. 香港地理資料. 地政總署. [dostęp 2011-04-03]. (chiń.).