Przejdź do zawartości

Lech Kadłubowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lech Dymitr Kadłubowski
Data i miejsce urodzenia

1 grudnia 1916
Marjino

Data i miejsce śmierci

22 marca 2004
Sopot

Narodowość

polska

Alma mater

Politechnika Gdańska

Uczelnia

Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych w Gdańsku

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej
Odznaka Nagrody Państwowej Medal Księcia Mściwoja II

Lech Dymitr Kadłubowski (ur. 1 grudnia 1916 w Marjino, zm. 26 marca 2004 w Sopocie)[1] – polski architekt, profesor Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny szlacheckiej herbu Drzewica[2], syn Wiktora[3]. W 1937 roku ukończył Gimnazjum Humanistyczne im. Adama Mickiewicza w Wilnie[4]. W latach 1937–1938 odbył służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy w Grudziądzu[2]. W 1938 roku podjął studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej[1].

Podczas okupacji niemieckiej przebywał w Białostockiem i Warszawie[1].

Od 1945 roku mieszkał z żoną i synem w Gdańsku. W 1948 roku uzyskał dyplom architekta na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej. W latach 19491963 pracował w Centralnym Biurze Projektów Architektonicznych i Budowlanych „Miastoprojekt” w Gdańsku, gdzie zrealizował wiele budynków i zespołów urbanistycznych m.in. budynki szkół w Gdańsku, Sopocie i Gdyni, budynki mieszkalne w Gdańsku, budynki użyteczności publicznej w Gdańsku: pocztę przy ulicy Długiej i Teatr Wybrzeże. W latach 19541958 był generalnym projektantem odbudowy Głównego Miasta w Gdańsku.

Równocześnie od 1950 do 1987 roku pracował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych, gdzie prowadził Pracownię Projektowania Architektonicznego, a następnie Pracownię Projektowania Wstępnego i Pracownię Projektowania Architektury Wnętrz na Wydziale Architektury, którego w latach 19641969 był dziekanem.

Był mężem Wandy (1920–2012), artystki plastyczki, ojcem Bogdana Aleksandra (1944–1990), architekta. Wnuk Lech Mikołaj (1971–2013), był także architektem[5].

Grób prof. Lecha Kadłubowskiego na cmentarzu Komunalnym w Sopocie

Zmarł w Sopocie, pochowany na miejscowym cmentarzu komunalnym (kwatera F1-6-6)[6].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Źródło:[2].

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]
  • Nagroda Honorowa SARP za projekt budynku Poczty Polskiej w Gdańsku (1953)
  • Nagroda Państwowa II stopnia za twórczy wkład w odbudowę ulicy Długiej i Długiego Targu w Gdańsku, a w szczególności za wprowadzenie form współczesnej architektury do zespołów zabytkowych w Gdańsku (1955)[9]
  • „Order Stańczyka” miesięcznika „Litery” (1966)[1]
  • Nagroda indywidualna Ministra Kultury i Sztuki II stopnia (1977)
  • Nagroda Prezydenta miasta Gdańska (1980)

Źródło:[2].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
 Zobacz też kategorię: Budynki projektu Lecha Kadłubowskiego.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d KADŁUBOWSKI LECH – Encyklopedia Gdańska [online], gdansk.gedanopedia.pl [dostęp 2023-02-27].
  2. a b c d Lech Kadłubowski [online], Zbrojownia Sztuki [dostęp 2024-07-15] (pol.).
  3. a b M.P. z 1953 r. nr 15, poz. 203 „za zasługi w pracy zawodowej w dziedzinie budownictwa mieszkaniowego”.
  4. Lietuvos valstybinis archyvas F.178, Ap.1, B.174.
  5. In memoriam - Pamięci Architektów Polskich - Lech Mikołaj Kadłubowski [online], www.archimemory.pl [dostęp 2024-07-15].
  6. Cmentarz komunalny w Sopocie - wyszukiwarka osób pochowanych [online], sopot.grobonet.com [dostęp 2024-07-15].
  7. M.P. z 1955 r. nr 112, poz. 1450 - Uchwała Rady Państwa z dnia 16 czerwca 1955 r. nr 0/891 - na wniosek Ministra Budownictwa Miast i Osiedli.
  8. Laureaci medalu księcia Mściwoja II [online], bip.gdansk.pl [dostęp 2024-10-21].
  9. Nagrody Państwowe za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki. „Życie Warszawy”. Rok XII, Nr 173 (3656), s. 7, 22 lipca 1955. Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”. [dostęp 2024-07-15]. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]