Lera Auerbach

Lera Auerbach
Валерия Львовна Ауэрбах
Imię i nazwisko	Walerija Lwowna Auerbach
Data i miejsce urodzenia	21 października 1973 ; Czelabińsk
Pochodzenie	rosyjskie
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytorka, pianistka, poetka, pisarka
Aktywność	1991–
	Strona internetowa

Walerija Lwowna Auerbach, (ros. Валерия Львовна Ауэрбах; ur. 21 października 1973 w Czelabińsku na Uralu w ZSRR) – amerykańska kompozytorka i pianistka rosyjskiego pochodzenia, a także poetka i prozatorka tworzącą w języku rosyjskim.

Młodość i edukacja

Urodziła się w artystycznej rodzinie rosyjskich Żydów. Jej dziadek był poetą i bibliofilem. Matka, pochodząca z wielopokoleniowej rodziny muzyków, była nauczycielką gry na fortepianie. Uczyła również małą Lerę, która od wczesnego dzieciństwa wykazywała niezwykłe uzdolnienia muzyczne. Zaczęła komponować już w wieku 4 lat, krótko po tym, jak matka wyjaśniła jej jak czytać nuty i zapisywać muzykę.

Po raz pierwszy wystąpiła publicznie w wieku 6 lat. Dwa lata później dała koncert solowy z towarzyszeniem orkiestry. Mając 11 lat skomponowała operę, która okazała się artystycznym wydarzeniem i była wystawiana podczas tournée po Związku Radzieckim. W 1991 odmówiła powrotu do ZSRR, po ukończeniu tournée, na które w wieku 17 lat wyjechała do Stanów Zjednoczonych. Była jednym z ostatnich radzieckich artystów, którzy wystąpili o azyl w USA^[1]^[2]^[3].

Auerbach studiowała w Juilliard School kompozycję u Miltona Babbitta i fortepian u Josepha Kalichsteina. W 1998 wspierana przez stypendium Sorosów (The Paul & Daisy Soros Fellowships for New Americans)^[3], ukończyła studia podyplomowe w klasie fortepianu, otrzymując tytuł MFA (Master of Fine Arts). Ukończyła również Hochschule für Musik w Hanowerze, studiując trybem indywidualnym w klasie fortepianu^[4].

Kariera artystyczna

Pianistka

Jako pianistka koncertująca zadebiutowała w 2002 w nowojorskiej Carnegie Hall, wykonując własną Suite for Violin, Piano and Orchestra. W partii skrzypiec wystąpił Gidon Kremer, który także dyrygował towarzyszącą im orkiestrą Kremerata Baltica. Występowała także w Moskiewskim Konserwatorium, Tokyo Opera City Tower, nowojorskim Lincoln Center, monachijskim Herkulessaal, Oslo Konserthus, Symphony Center w Chicago, Kennedy Center w Waszyngtonie i in.

Kompozytorka

Kompozycje Auerbach były wykonywane i zamawiane przez wielu artystów, orkiestry oraz sceny operowe i baletowe, wśród których byli Gidon Kremer i Kremerata Baltica, Emerson String Quartet, pianistka Wu Han, skrzypek Vadim Gluzman, Tokyo String Quartet, Parker and Petersen String Quartets, niemieckie radiowe orkiestry symfoniczne SWR i NDR oraz Den Kongelige Ballet i in. Komponuje również na zamówienie festiwali muzycznych, m.in. Caramoor International Music Festival, Schleswig-Holstein Musik Festival oraz festiwali w Lucernie, Lockenhaus, Bremie. W 2009 Auerbach była composer in residence dwóch festiwali: Pacific Music Festival w Sapporo^[5] i West Cork Chamber Musical Festival w Irlandii^[6].

W związku z obchodami 200. rocznicy urodzin Hansa Christiana Andersena, Duński Balet Królewski (Den Kongelige Ballet) zamówił u Lery Auerbach nowoczesną wersją klasycznej baśni Andersena Mała syrenka. Premiera baletu odbyła się w kwietniu 2005, w nowo otwartej Operze w Kopenhadze^[7].

W 1997 Auerbach skomponowała Double Concerto for Violin, Piano, and Orchestra, op. 40, ale jego premiera odbyła się dopiero 15 grudnia 2006 W Stuttgarcie, w wykonaniu Stuttgart Radio Symphony Orchestra pod dyrekcją Andrzeja Boreyki. Solistami byli skrzypek Vadim Gluzman i pianistka Angela Yoffe^[8]. Cztery lata później, 13 lutego 2010 miała miejsce amerykańska premiera tego koncertu, w wykonaniu Jennifer Koh (skrzypce) i Benjamin Hochman (fortepian), z towarzyszeniem Fort Wayne Philharmonic Orchestra pod dyrekcją Andrew Constantine'a^[9].

W 2007 roku jej I symfonia Chimera miała światową premierę w Düsseldorfie, w wykonaniu Düsseldorf Symphony pod dyrekcją Johna Fiore'a ^[8]. Inne premiery z 2007 roku to: II symfonia Requiem for a Poet z Hanowerską Orkiestrą Radiową NDR^[8], a także A Russian Requiem (do rosyjskich prawosławnych tekstów sakralnych i poezji Aleksandra Puszkina, Gawriiły Dierżawina, Michaiła Lermontowa, Borisa Pasternaka, Osipa Mandelsztama, Aleksandra Błoka, Zinaidy Gippius, Anny Achmatowej, Iosifa Brodskiego i in.) w wykonaniu orkiestry symfonicznej z Bremy, Łotewskiego Chóru Narodowego i Chóru Chłopięcego Chóru Opery Estońskiej^[8].

W listopadzie 2011 w wiedeńskim Theater an der Wien wystawiono skomponowaną przez Auerbach operę bazującą na dramacie Gogol również jej autorstwa^[10]^[11]

W lipcu 2013 w nowojorskim Lincoln Center odbyło się kontrowersyjne wystawienie Opery a cappella The Blind (na podstawie dramatu Maurice'a Maeterlincka), w reżyserii Johna La Bouchardière'a, podczas którego publiczność przez cały czas miała zawiązane na oczach opaski^[12]^[11].

Poetka i prozatorka

Lera Auerbach zajmuje się także literaturą piękną. Wśród jej opublikowanych utworów znajduje się pięć tomików poezji, dwie nowele, utwory prozatorskie i ponad sto prac zamieszczonych w rosyjskojęzycznych gazetach i czasopismach literackich^[3].

International Pushkin Society uhonorowało ją w 1996 tytułem Poet of the Year. Otrzymała także Poetry Prize of the Year od największego na Zachodzie rosyjskojęzycznego czasopisma „Novoye Russkoye Slovo”^[3].

W 2000 była przewodniczącą jury w International Pushkin Poetry Competition^[3].

Wybrane kompozycje

Utwory sceniczne

Preludes C&V, balet (2005)
The Little Mermaid, op. 80, balet (2006)
Gogol, opera (2011)
The Blind, opera (2012)
Tatjana, balet (2014)

Utwory orkiestrowe

Dialogue with Time, op. 39b (1997)
Double Concerto na skrzypce, fortepian i orkiestrę, op. 40 (1997)
Concerto No. 1 na skrzypce i orkiestrę, op. 56 (2000–2003)
Suite Concertante. op. 60 (2001)
Serenade for a Melancholic Sea, op. 68 (2002)
Concerto No. 2 na skrzypce i orkiestrę, op. 77 (2004)
Dreams and Whispers of Poseidon (2005)
Dialogues on Stabat Mater (2005)
Symphony No. 1 „Chimera” (2006)
Requiem for Icarus (2006)
Symphony No. 2 „Requiem for a Poet” (2007)
Russian Requiem (2007)
Fragile Solitudes (2008)
Post Silentium (2012)
String Symphony No. 1 „Memoria de la Luz” (2013)
Symphony No. 3 „The Infant Minstrel and His Peculiar Menagerie”, na skrzypce, chór i orkiestrę (2016)
Violin Concerto No. 4 (2017)

Utwory kameralne

Piano trio, op. 28 (1992–1996)
Tweny-four Preludes na skrzypce i fortepian, op. 46 (1999)
Suite na skrzypce i fortepian, op. 46a (1999)
Twenty-four Preludes na wiolonczelę i fortepian, op. 47 (1999–2008)
Suite na wiolonczelę i fortepian, op. 47a (1999)
Postlude, op. 47b (1999)
Three Dances in the Old Style, op. 54 (2000)
Sonata no. 1 na skrzypce i fortepian, op. 57 (2000)
Five Preludes (2000)
Oskolki, op. 61 (2001)
Sonata no. 2 na skrzypce i fortepian (september 11,) op. 63 (2001)
Sonata na wiolonczelę i fortepian, op. 69 (2002)
String quartet no. 1, op. 79 (2004)
Epilogue (2005)
String quartet No. 2 „Primera Luz” (2006)
Postlude (2006)
String quartet No. 3 „Cetera Desunt” (2006)
Sonata No. 3 na skrzypce i fortepian (2006)
String quartet No. 4 „Findings” (2007)

Wybrana dyskografia

Tolstoy's Waltz - Pasternak, Etc / wykonawcy: Chiyuki Urano, Lera Auerbach / BIS Records, 2005
Auerbach: Preludes Op 41, Ten Dreams Op 45, Etc / kompozytor i wykonawca: Lera Auerbach / BIS Records, 2006
Auerbach: Celloquy / kompozytor: Lera Auerbach, wykonawcy: Ani Aznavoorian, Lera Auerbach / Cedille Records, 2013
Auerbach: Arcanum, Shostakovich: 24 Preludes / kompozytorzy: Dmitri Shostakovich, Lera Auerbach, wykonawcy: Lera Auerbach, Kim Kashkashian / Ecm, 2016

Przypisy

↑ Susan Josephs: A Dream Fulfilled. [w:] Jewish Woman Magazine [on-line]. 2014. [dostęp 2017-06-04]. (ang.).
↑ Lera Auerbach. [w:] ArkivMusic [on-line]. [dostęp 2017-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-30)]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Lera Auerbach, 1998. [w:] Paul & Daisy Soros Fellowships for New Americans [on-line]. [dostęp 2017-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-30)]. (ang.).
↑ Musik kann die Leute weinen lassen. [w:] Zeit Online [on-line]. [dostęp 2017-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-30)]. (niem.).
↑ Tracing PMF's path to this point.. [w:] International educational Pacific Music Festival (PMF) [on-line]. [dostęp 2017-06-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-30)]. (ang.).
↑ West Cork Chamber Music Festival Composition Competition 2008–2016. [w:] West Cork Music [on-line]. [dostęp 2017-06-05]. (ang.).
↑ Lera Auerbach: The Total Package. [w:] Sequenza21 Contemporary Classical Music [on-line]. 2005-08-10. [dostęp 2017-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-19)]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d The Compositions of Lera Auerbach. [w:] Classical Matters [on-line]. [dostęp 2017-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-30)]. (ang.).
↑ Lera Auerbach, Performances. [w:] Music Sales Classical [on-line]. [dostęp 2017-06-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-30)]. (ang.).
↑ Peter Jarolin: "Gogol" als packende Schlachtplatte. [w:] Kurier.at [on-line]. 2011-12-05. [dostęp 2017-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-30)]. (niem.).
↑ ^a ^b Vivien Schweitzer: Listening to a Disconnected Society. [w:] The New York Times [on-line]. 2013-07-05. [dostęp 2017-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-14)]. (ang.).
↑ The Blind Experience. [w:] American Opera Projects [on-line]. [dostęp 2017-06-04]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Wykaz kompozycji Lery Auerbach (do 2007). [w:] Classical Matters [on-line]. [dostęp 2017-06-04]. [zarchiwizowane z [brak tego adresu] (2019-12-30)]. (ang.).
Lista wybranych wykonań utworów Lery Auerbach, Performances. [w:] Music Sales Classical [on-line]. [dostęp 2017-06-05]. [zarchiwizowane z [brak tego adresu] (2019-12-30)]. (ang.).
Dyskografia Lery Auerbach w iTunes
Lera Auerbach, oficjalny profil na youtube
Lera Auerbach w bazie AllMusic (ang.)
Lera Auerbach Steinway Artist since 07.08.2005. [w:] Steinway & Sons [on-line]. [dostęp 2017-06-04]. (ang.).

[JWM-1] Susan Josephs: A Dream Fulfilled. [w:] Jewish Woman Magazine [on-line]. 2014. [dostęp 2017-06-04]. (ang.).

[ArkivMusic-2] Lera Auerbach. [w:] ArkivMusic [on-line]. [dostęp 2017-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-30)]. (ang.).

[Soros_Fellowship-3] Lera Auerbach, 1998. [w:] Paul & Daisy Soros Fellowships for New Americans [on-line]. [dostęp 2017-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-30)]. (ang.).

[Zeit_Online-4] Musik kann die Leute weinen lassen. [w:] Zeit Online [on-line]. [dostęp 2017-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-30)]. (niem.).

[PMF-5] Tracing PMF's path to this point.. [w:] International educational Pacific Music Festival (PMF) [on-line]. [dostęp 2017-06-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-30)]. (ang.).

[West_Cork_Music-6] West Cork Chamber Music Festival Composition Competition 2008–2016. [w:] West Cork Music [on-line]. [dostęp 2017-06-05]. (ang.).

[Sequenza21-7] Lera Auerbach: The Total Package. [w:] Sequenza21 Contemporary Classical Music [on-line]. 2005-08-10. [dostęp 2017-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-19)]. (ang.).

[Classical_Matters-8] The Compositions of Lera Auerbach. [w:] Classical Matters [on-line]. [dostęp 2017-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-30)]. (ang.).

[Music_Sales-9] Lera Auerbach, Performances. [w:] Music Sales Classical [on-line]. [dostęp 2017-06-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-30)]. (ang.).

[Kurier.at-10] Peter Jarolin: "Gogol" als packende Schlachtplatte. [w:] Kurier.at [on-line]. 2011-12-05. [dostęp 2017-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-30)]. (niem.).

[NYT-11] Vivien Schweitzer: Listening to a Disconnected Society. [w:] The New York Times [on-line]. 2013-07-05. [dostęp 2017-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-14)]. (ang.).

[AOP-12] The Blind Experience. [w:] American Opera Projects [on-line]. [dostęp 2017-06-04]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]